't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron


Waer vlucht mijn lief Lerind soo schuw, Stemme: Geswinde Bode van de Min. Ylich voor mijn heen? Ick bid’ Princes bedaert u nuw, Laet niet in’t gheween,
[pagina 154]
Die u Min, Noyt versmaet, Schoon ‘t gewin, Van mijn staet, En macht, Daer door meer mocht zijn geacht, Schoon mijn wert een kroon, Voor u Min geboon, ‘k Ruylde niet (mijn waerd,) Voor de schatten van der aerd. 2 Vertoeft mijn lief, ick bidt vertoeft, Let eens op ‘t geboomt, ‘t Geen sich om mijnen ‘t wil bedroeft, Iae het schijnt beschroomt: Siet de Beeck, Die haer stut, Van haer streeck, Als u hut Genaeckt, Dies mijn lief Lerinde staeckt.
[pagina 155]
Als u wreedigheydt, Of ick ben bereyt, Te daelen nae ‘t graf, Door u antwoort stuer en straf. 3 Denckt een mijn lieve Engellin, Roem-waerdige Vrouw, Wat straf ghy door u Tyters Min, Laes! ontfangen souw, Die de doodt, Graech aenvaert, So ghy boodt, Hem ter aert, Hy d’eed. Treet eens Lief in u geweet, En vraeght aen u hert, Of ick al de smert, Die ghy mijn verlient, Op het honderst heb verdient? 4 Vraeght eens aen’t telligh-rijcke Bos, Oft begraesde veldt,
[pagina 156]
Ick sweer dat yeder blom, en blos, Tyters Min vertelt, Die hy staegh, V betoont, Even graech, En ghy loont Met smart, ‘t Geen u op-geoffert wert. Ia ghy soeckt te doon, Die steets u geboon, In zijn ziele plaetst, Adieu lief Lerind voor ‘t laetst. P. V. Goor. Lust baert wijsheyt.