|
| |
Pastorel.
PHilander wel hoe dus, ‘ken denck niet dat u sinnen,
Slechts door een oogh gegluer, getrocken zijn tot Minnen,
Ist niet? ‘k wou ‘k dan eens wist, hoe dat het eerst by quam,
En oock de plaets daer eerst, u Liefd’ haer oorspronck nam?
| |
| |
| |
Philander antwoort.
Singhende op de Stemme: Kareleen.
HErderin indient u lust te weten,
‘K stae alleen tot u ghebiet,
Wel nu dan luystert toe: ick segh ‘t was doe
Ick eerstmael u by sijn ghenot heel onverwacht,
Heeft de min mijn hert alsoo beseten,
Datse my geen rust noyt liet:
Als maer u wijs beleyt en sedigheyt,
In woorden, in wercken, my quamen in ghedacht:
Maer als ick vande plaetse spreken moet,
O hel soet brande! o ghy nickers soet!
Ick voel, ‘t ghewoel, u helschen pijn,
‘K meen vreucht, ‘t was geneucht in sulck een hel te zijn.
Iae wel Philander heeft u min daer eerst begonnen,
En heeftse met een storm u hert gantsch overwonnen,
Hoe heeft de Minne-godt alsulcken grooten kracht?
| |
| |
Dat g’hem gheen weerstandt boodt, of was te kleyn u macht.
| |
Philander.
Stemme: D’uytmuntenst Harderinne.
WIe souw mijn Harderinne niet konnen eere bien,
Die haer schoonheyt en soete aerdigheyt:
Maer een-mael heeft ghesien?
Wie sou haer niet beminnen die maer een-mael en heeft,
‘T volmaeckt ghebouw van mijn lofwaerde vrouw
Ghesien, gheen mensch die leeft?
‘T is dan gheen wonder ghy my hebt bewogen,
En tot min ghebracht, door soete minne kracht:
Want wie sou den boghen, ban u loddre ooghen
Niet benemen al sijn macht?
Wel hoe, Philander hoe, ghy moet ten Hoof verkeren,
Dat ghy dus aerdigh op ‘s en Hoofs keunt korteseren?
V meningh en u woort verscheelt: want ‘t geen g’in my
Dus roemt, en vind ick niet, dus acht ick ‘t veynsery.
| |
| |
| |
Philander.
Stem: Geen mensch en weet wat hem, &c.
NEen Herderin roem-waerde Maeght,
Ick veynse neen o Schoone,
Doch soo u desen Lof mis-haeght:
Wilt mijn door reen verschoone,
Dan noch ick kniel voor ‘t altaer neer,
V deucht, en ‘k sweer by desen,
Dat ick noch nu noch nimmermeer,
V deucht laet ongepresen.
| |
Philida.
Wel nu ick laet dat daer, maer ‘k wou Philander seyden,
Of sijn liefd’ staet soo vast, dat die niet souw doen scheyden
Een ander soete Maeght, met een de selve schicht,
Die ghy noemt soet gegluer, of loddrich oogh-gesicht.
| |
| |
| |
Philander,
Stemme: Soo ‘t begint.
PHilida, Philida, schoone Maeght,
V soet vernuft mijn soo behaeght,
V soet gelaet en aerdigheden,
Wt mijnen sin noyt Herderin,
Dat Liefd’ bestendigh is, in die, die eerlick minnen:
‘k Meen die, die dagelijkcks sien de geen die sy beminnen,
‘k Gelooft dat eenighsins, maer als sy uyt ‘t gesicht
Gevoert sijn door ‘t geval, vergaet de liefde licht,
| |
Philander,
Stem: Verheft u diep, &c.
AL moest ick uyt het oogh,
Van die mijn eerst bewoogh
Tot Min, noch soud ick steets, in liefd’ haer zijn getrouw’,
Met haer gedachtenis ick my verheugen souw,
| |
| |
D’ervarentheyt die leert, Philander dat wij’t niet
Gelooven lichtelick men meest contrary siet,
| |
Philander,
Stem: Schoonste Lerinde.
ICk laet een ander, en spreeck voor ‘t mijnen,
Schoon datter veel lichtvaerdigh zijn,
Sal dat Philander, oock mee soo doen schijnen?
Neen Herderinne gelooft ghy mijn,
Al waert dat ick moest u gesichte derven,
Niet en souw als sterven, mijn gesette Min,
Die ‘k u toe-draegh, in ‘t minste doen versterven,
Als ick maer mocht erven, u gunste Herderin,
Die ghy my steets bewijst o soete Meyt,
Door uwe aengebooren vriendelickheyt.
Maer weet Philander wel, hoe dat te desen tijden,
Een maeght in al haer doen, voorsichtigh dient te mijden,
| |
| |
Dat sy geen gunst en toondt, aen Ionghmans of dat sy
Licht raeckt op nijders tongh, geschent door klapperny?
| |
Philander.
Stemme: Ammarilli mia bella.
ACh Philida mijn schoone,
Wie salmen nu ter tijt, van nijt verschoonen?
Ey segh waer sal hy woonen,
Die sal bevrijt zijn van de nijders tongen?
Noyt sal hy’t sijn ontsprongen:
Woont hy by menschen, hy nimmer ongequelt leeft,
Want een nijder, want een nijder, aen een yeder het sijn geeft.
| |
Vervolgh,
Stemme: Doen ick was in’t &c..
Dus mijn lief, in dien ghy immermeer wert vande nijd bestreden,
Door een vijs geklap van vuyle snapperny,
Ey ick bidt, soo ‘t immers wesen kan, soo stelt u hert te vreden,
Denckt de vrome sijn daer van het minste vry,
| |
| |
Denckt de tijdt sal ‘t maken wel onwaer.
Phylander ick weet mee voor die geen beter raet,
Als pleysters van gedult, want men den leugen-praet
Op ‘t lest wel wert gewaer. de tijdt eyst om te scheyden,
Vaert wel Philander, ‘k wensch den Hemel u geleyden.
| |
Philander,
Stemme: Tirsis sittent aen, &c..
NU dan laet ick eerst de tipjes,
Eenmael drucken eer ick gae,
‘k Meen de tipjes van u lipjes, u lipjes
Wel nu Phylander nu, sijn nu voldaen u lusjes?
Voldaen, o neen; maer dan, wanneer ick soo veel kusjes
Genooten heb van u, als g’hebt van mijn ontfaen.
| |
| |
Gaet nu Philander gaat, ghy zijt nu wel voldaen.
| |
Philander,
Stem: Monseur, Monseur.
VAert wel, vaert wel mijn Herderinne,
Vaert wel den Hemel die wil u behoen,
Vaert wel beheerster van mijn sinnen,
‘k Sal met gedachten my tot veersjens voen.
F. Palm.
|
|
Auteursrechtvrij