|
| |
[Doen Apol sijn heete stralen]
Stemme: Rosemont die langh, &c.
DOen Apol sijn heete stralen,
Hadt verschooten van den dach,
Gingh ick eensaem droevigh dwalen,
Door de boomen daer ick sagh,
Dat een Rey van Nimphjens stondt,
2 Rosemont verliet het reyen,
En sy gingh haer wat vertreen,
Nae de groen begraesde Weyen,
Op haer trots en vlugge leen,
| |
| |
En met Hemels soet gheluyt,
Songh aldaer dit Liedtje uyt.
3 D’Hemel wil hem rijcklijck loonen,
Die van herten meendt, en mint,
Iae sijn hooft met Laurier kroonen,
Die sijn lusten toomd’ en bindt,
En bewaert sijn lent’ en jeughd,
Voor de trouw en Echte vreughd.
4 Die sijn lijf, sijn lust en leven,
Tot een offer voor de geen,
Wil gewilligh over geven,
Wien begaeft en soete reen,
Iae wiens deughd en deftigheydt,
Kroon en Scepter by hen sweydt.
5 Sulcke liefd sal altijt branden.
Die op onse stercke stranden,
Soo veel stormen heeft gedaen,
Door haer blasen en getier,
Noyt sal blusschen ‘t Echte vier.
| |
| |
6 Wat kan Keysers Rijck dan baten,
Alsmen vreed’ noch vreught en heeft,
Want men moet het hier al laten,
Maer die vroom en vredigh leeft,
Wert met Hemels Nectar soet,
Hier en oock hier nae gevoedt.
7 Nae ‘t gesangh gingh ick haer groeten,
En met groot eerbiedigheyt,
Boogh ick neder voor haer voeten,
Maer sy hield my op en seydt:
Herder hier betoondt aen my?
7 Nimph seyd ick u sangh en stemme,
Konnen yeders hert en sin,
Konnen al mijn lusten temme,
Ghy alleen mijn Rosemondt,
Hebt my door u Liefd’ verwondt.
8 ’t Sijn u Bruyn-geooghde lontkjes,
‘t Is u Deught en gaeuw verstandt,
| |
| |
Die door soete Minne-vonckjes,
Hebben my geheel vermand,
Kusjes van u Maeghde-bloos,
Sijn my soeter als Ambroos.
9 Herder seyse laet u vleyen,
Want ghy soud een Maeghden-hert,
Licht verlocken en verleyen,
Neen mijn Nimph seydt ick dats vardt,
Dat ick yets versoecken souw,
Aen een Maeghd’ als Liefd’ en Trouw.
Door de wolcken.
|
|
Auteursrechtvrij