't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

Mey-Liedt,

Soo ‘t begint.

WY zijnde Winter quijt,
Met al haer koude vlagen,
De soete Somer-tijt,
Toont ons veel schoone dagen,
De Leeuwerick soet,
Maeckt weer een velt gheschrey,
Geen soeter tijt als in de Mey.

[p. 130]

 

2 ’t Gevogelt swack en teer,

 

Sit weer te tierelieren,

 

De Minnaer mach nu weer,

 

Met sijn Schoon-lief pleysieren,

 

De beesjens gaen

 

Weer grasen in de Wey,

 

Geen soeter tijdt als inde Mey.

 

3 Wanneer de Son door-dringht,

 

Den dauw van ‘t lof te droogen,

 

En al ‘t gevogelt singht,

 

Dan sal den Minnaer poogen,

 

Om Liefdens lust

 

Te krijgen door ‘t gevley,

 

Geen soeter tijdt als in de Mey.

 

4 O ghy Nimphjes t’eenemael,

 

En Venus Iongelingen,

 

Kom hoort den Nachtegael,

 

In ‘t Bosch hier buyten singen,

 

‘Tis nouw de tijdt,

 

Kom voeght u aen de Rey,

 

Geen soeter tijdt als in de Mey.