't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[Lief als ick speur]

Stemme: Wanneer ick slaep.

LIef als ick speur,
Dat mijn de nacht ghenaeckt,
En als u deur

[p. 125]

 

Wert grendel-vast gemaeckt,

 

Wanneer Diana bleeck,

 

Omrent haer Broeders streeck,

 

Als yder leyt in rust,

 

Dan port mijn hooghste lust,

 

Te gaen daer ick soo dickmaels heb gedwaelt,

 

Wanneer de bleecke Maen,

 

Door u glasen-venster straelt.

 

2 Ick stort mijn klacht,

 

In u verdoofde stoep,

 

Daer mijn de wacht,

 

Door ‘t onversiens geroep,

 

Mijn diep gedacht ontweckt:

 

Waer door mijn vreught vertreckt,

 

Ick vrees bekent te zijn,

 

Doch vreesd’ ick noyt voor mijn,

 

Maer voor de geen die al mijn vreugt verbiet,

 

Voor wien ick lijf en bloedt,

 

Liever als mijn Lief verliet.

 

3 Waer ick mijn wen’,

[p. 126]

 

‘k Vin quel en anders niet,

 

Waer dat ick ben,

 

‘t Hert is mijn vol verdriet,

 

Mijn tranen dringen op,

 

Wt mijn gelaede krop,

 

Om dat ick derven moet,

 

V lieve lonckjes soet,

 

Ach dat ick eens de tijdt beleven mocht,

 

Dat die mijn soete rust,

 

In u lieve armen socht.

 

3 ‘k Sie hier al-om,

 

D’ooghjes op my gestelt,

 

Waer dat ick kom,

 

Ick vrees te zijn gemelt,

 

Ghy nijders is mijn leyt,

 

Mijn pijn, u vrolickheyt,

 

Dat ghy u rust versuymt,

 

Vertreckt, ay geeft mijn ruymt.

 

Segt waerom dat ghy doch u min vergeet?

 

En speurt de Minnaers nae,

[p. 127]

 

Of is u het vryen leet?

 

4 Wel aen Goddin,

 

Ick wil niemandt ontsien,

 

Of ick u Min,

 

Wie sal mijn dat verbien,

 

Al wordt ick hier omtrent,

 

Van yder een bekent:

 

Wie leefter nouw ter tijdt,

 

In ‘t vryen onbenijdt?

 

Wie leefter er die de Min soo wel vergaet,

 

Die niet in’t soet gevry,

 

Wert beloogen of gehaet?

 

5

 

Geen tongh op aerdt,

 

Sal mijn u Min af-raen,

 

Soo lief en waert,

 

Hangh ick mijn Engel aen,

 

Saeghd’ ghy mijn tweede-ziel

 

Waer dat ick neder-kniel,

 

Met d’ooghjes nat bedout,

 

‘Ken twijffel niet ghy soudt,

[p. 128]

 

Beweeghe soo ghy saeght mijn trou gemoet,

 

En brande dat mijn hert,

 

Door u Liefde blaken doet.

 

7 Ey Lief rijst uyt,

 

Rijst uyt u pluymigh Bedd’,

 

V deur ontsluyt,

 

Mijn droevigh hert ontset,

 

Siet Phebus Helder kruyn,

 

Verdrijft de wolcke Bruyn,

 

De stille nacht vergaet,

 

Ick hoor gewoel op straet,

 

Ick sie de tijdt van mijn vertrek genaeckt,

 

Vaert wel bedroefde nacht,

 

Die mijn droefheyt droever maeckt.

 

8 Vaert wel Princes,

 

‘k En kan al wil ick siet,

 

Mijn ziels Vooghdes,

 

V duer verlaten niet,

 

Ey laet mijn d’Eer geschien.

 

Dat ick u maer eens mach sien,

[p. 129]

 

Of Hebt ghy liever dan,

 

Dat ick vertreck wel an,

 

Vaert wel, eer dat den dagh mijn min uyt brengt,

 

Seecker in‘t vryen soet,

 

Is de meeste pijn vermenght.

     I. I. van Asten.