't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 114]

Bruylofts-Gesangh.

Stemme: D’uytmuntenst’ Herderinne, &c.

GHy vrienden al te gader,
Die hier vergadert zijt,
Laet ons te gaer,
Gaen wenschen ‘t lieve Paer,
Geluck te deser tijdt:
En dat Godts goetheyts ader.
Stort hare gaven groot,
Te samen uyt,
Ons Bruydegom en Bruyt
Mild’lick in haren schoot:

[p. 115]

 

Soo day sy niet hier op aerd’ en beginnen,

 

Of dat Godt den Heer

 

Dat seghent meer en meer;

 

Soo dat sy bevinnen,

 

Dat die Godt beminnen,

 

Sijn gunst beneemt nimmermeer.

 

2 O Godt wilt steets gheleyden,

 

Dees nieuw ghe-echte lien,

 

Dat haer ghemoet

 

Niet staegh aen ‘t aerdsche goet

 

En hangt, maer opwaert sien;

 

Gheeft dat sy met haer beyden

 

In vrede leven soet,

 

Dat haet, noch nijt,

 

Of d’oude grijsen tijdt,

 

Haer liefde scheyden doet.

 

Maer dat haer liefd’ hier op aerd noyt machen enden,

 

Dat sy met haer tween

 

Steedts zijn en blijven een:

 

Wilt u gunst noyt wenden,

[p. 116]

 

Maer u seghen sende

 

Aen dees twee, op ons ghebe’en.

 

3 Wel nu de tijdt komt naken,

 

Heer Bruygom, van u lust,

 

Dus ‘k scheyer uyt,

 

Want ‘k sie wel dat de Bruyt

 

Was garen in de rust,

 

Ick sal een eynde maken,

 

Maeckt ghy dat ghy begint.

 

Wel nu gae voort,

 

En brenghtse daerse hoort,

 

Stap wech, niet langh versint.

 

Wech, wech, Speelnootjes, nu laet haer passeren,

 

Of ‘k segh overluyt,

 

Ghy veynst, ghelijck de Bruyt,

 

‘K weet ‘t is haer begeeren,

 

‘T gheen ghy soeckt te keeren,

 

Nu Vrouw-Bruyt is ‘t veynsen uyt.