't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron



[pagina 107]
[Soete maeghden, dartle dieren] Stemme: Poliphemus aen de stranden. SOete maeghden, dartle dieren, Die graech swieren, Somers in het lieve groen, Langhs de groene else boompjes, Daer de stroompjes Christalijn-beeckjens voen. 2 Daer de hoogh-getopte eycken, Schier bereycken, ‘tBlaeuw-gewulf van ‘s Hemels zael, In wiens schaeuw ghy gaet vermaeken, Daer uw kaken Strijden teghens roose prael.
[pagina 108]
3 Daer de beesjes tierelieren, En steets swieren, Van de eene tack op d’aer, Schenkt ghy Venus offerhanden, En doet branden Vwe lust op ‘t hoogh-altaer. 4 Doch geen beesjes sullent klappen, Soo het snappen Van die geen, die ghy u schoot Laet gebruyken; selfs kan swijgen, Nae ‘t verkrijghen Van het maeghdelijck genoot. 5 ‘t Schijnt dees eeuwen zijn bedurven, En versturven: Want men nu roemt van het geen, Selfs Natura ons leert heelen, ‘t Steels-wijs steelen, Dat maecktmen nu straet ghemeen. 6 Dus ghy maeghden wilt uytbannen, Die niet kannen
[pagina 109]
Snoeren ‘t losse-tonghe-bladt, Die u soete keurtjes melden, En met schelden, Draegen door de heele Stadt. P. van Goor. Lust baert wijsheit.