't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 104]

Ceciliaes bedenckingh,

Stemme: Si vous me ne vou le guarir.

CEcilia hoe dus? princes
Waer heen vlieght u verliefde sinnen?
Toomt de heete minnen,
Maeckt u selfs Vooghdes,
Sout ghy u min een Herder bien,
‘t Gheen menich Vorst, en braeve Edellien,
Aen u Princes versocht,
Doch niet verkrijghen mocht.

2 Sal dan een Herder, opghevoet

In ‘t velt, mijn ziel tot min bekooren,
Ben ick dan ghebooren

[p. 105]

 

Voor een slechten bloet?

 

Ick die het Coninckrijck verwacht,

 

En hy van sober, en geringh geslacht,

 

Soud’ dat mijn vader wel

 

Toestaen? met sijn bevel.

 

3 Ach neen! doch niet temin, mijn ziel

 

Die wil, en sal den Herder minnen,

 

Met oprechte sinnen;

 

Dies ick neder kniel,

 

En buygh voor ‘t altaer vande min,

 

Ick bid bedaert u griecksche Coningin,

 

‘t Was u gheslacht een schandt,

 

Een smet voor ‘t gansche landt.

 

4 Wel hoe? de liefd’ en heeft geen wet,

 

Maer kiest nae ziel, en sins behaeghen,

 

Wie sal ick dan vraegen?

 

Waer ick liefde set,

 

Mijn vaders Conincklicke macht

 

Wert in de minne-keur van my veracht:

 

Vermits het slechte velt:

[p. 106]

 

De min geen wet en stelt

 

5 Veel liever ick het Hof verlaet,

 

Om met mijn Floriaen te leven,

 

Dies wil ick begeven

 

‘t Hof, en ‘t Hoofsche staet

 

Vaert wel dan Diadeem en Kroon,

 

Ick kies het veldt, voor ‘s Koninghs gulden-throon:

 

Om dat mijn dageraet, sich daer vertoonen gaet.

     P. V. Goor.

     Lust baert wijsheyt.