't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 101]

Dianaes klacht,

Stemme: Si tanto gratiose.

RAmpsalighe Diane,
Ghy die verlaten zijt van alle weelden,
Komt Atrops wilt mijn baene,
Mijn levens endt, Waer zijt ghy die mijn teelden?
Komt siet u kindt,
Die inde windt
Van ‘t wreede noot-lots vlaeghen
Wert voort ghedreven,
Dies sy het endt haers leven
Slijt in klaeghen.

2 O oorsaeck van mijn klaegen!

[p. 102]

 

Die eertijts de oorsaeck van mijn vreughden,

 

Ghedenckt u niet de daghen,

 

Florentius, ick wense dat u heughden,

 

Doen wy dees strant

 

Gingh handt aen handt

 

In eenigheydt betreeden,

 

Daer ghy bekoorde,

 

Met u schijn-ware woorden,

 

My met eeden.

 

3 Daer ghy swoert by de starren,

 

Dat Son, en Maen het hemels-blaeuw souw laeten,

 

En onder een verwarren:

 

Iae dat het schob-gediert de zee souw haeten,

 

Eer dat u trouw,

 

Door ramp of rouw,

 

In ‘t minste deel souw stuyten:

 

Dit zijn u reden,

 

En dier-geswooren eeden;

 

Guyt der Guyten.

 

4 O Prins! dees snoode daeden,

[p. 103]

 

Sal zijn een smet voor u, en u gheslachte,

 

Vermits ghy hebt verraden

 

Mijn suyvre eer, daer ghy soo geyl nae trachte,

 

Doen u het lot

 

Gaf het ghenot

 

Van liefdens soetigheden,

 

Vlucht ghy nae Griecken

 

Met snel-ghevlerckte wiecken,

 

Sonder reden.

Ghy Minnaers die u sin ghespitst hebt om te minnen,

Soeckt noyt de eerbaerheyt door ontrouw te verwinnen,

Maer tracht door heus ghemoet, en goddelijcke deucht:

Want daer men so begint, daer is het endt een vreucht.

     P. V. Goor.

     Lust baert wijsheyt.