't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 67]

Den Hopman aen Scipio. Om de Bruyt van Carthago.

Stemme: ‘k Was lestmael op een Feeste, &c.

Hopman.

ONtfanght uyt dese handen,
Manhafte Oorloghs Helt,
Van d’alderwaertste panden,

[p. 68]

 

Die u zijn voorgestelt.

 

Een Maegt wiens overschonen glans,

 

Beschaduwt ‘t licht van Phebus krans,

 

Grijpt aen dit wonder beelt,

 

Door de natuer geteelt.

 

2 Beooght dees lieve Koone,

 

Geveruwt als een bloem,

 

En ‘t voor-hooft als een Kroone,

 

Daer Paphos draeght op roem:

 

Het rechte beeldt Pigmalions,

 

Wiens oogjens stralen als twee Sons,

 

Kan u bewegen niet,

 

‘tGunt u het hayr aenbiedt.

 

3 Hoe staeje als verwesen,

 

Door ‘t aensien van een Maeght,

 

Laet sy u quael genesen,

 

Daer van het Leger waeght,

 

Pluckt dese eerst ontloocken roos,

 

Diemen voor u uyt duysent koos,

 

Het ciercel van haer tijdt.

[p. 69]

 

Die ghy maer waerdigh zijt.

 

Scipio.

 

4 Is niemant haer gegeven,

 

Wt de verdelghde stadt,

 

Om in den Echt te leven,

 

Met dese Cresus schadt,

 

Die waerdigh is een Koninghs kroon,

 

Of ‘t alderminst een ‘s Princen Soon,

 

Laet hooren u bescheyt,

 

En wat de reden seyt.

 

Hopman.

 

5 Wilt Heer daer op niet letten,

 

Vermitse is verpandt:

 

Want ghy die stelt de Wetten,

 

Meught breken dese bandt:

 

Dees Ionghelingh wasse toe-geleght,

 

Om met haer te treen in den Echt,

 

Die u daer voor aenbiedt,

 

Dees schat, maer achtse niet.

[p. 70]

 

Scipio.

 

6 Wilt hem sijn gout weer geven,

 

En oock sijn waerde Bruydt,

 

Daer me ’k hem wensch te leven,

 

Sijn dagen vrolick uyt:

 

Want ick begeer geen anders Trou

 

Al sou ick leven sonder Vrouw,

 

Mits tegens reden strijdt,

 

En oock de Deught ‘t niet lijdt.

     Een de Eer.