't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron



[pagina 62]
[So haest als sich Dictinaas Toors] Stemme: Soo haest als nu Apollo had. SO haest als sich Dictinaas Toors, haer koers setten aen’t daelen. En dat Diaen: Of bleecke Maen: Verlichten ‘t blaeuwe Tent, Soo dacht mijn hert, (Geheel vol smert,) Sijn adem eens te haalen, Nam ick mijn streeck, Nae ‘t koele Beeck: In d’aengename Lent. 2 So dra als ick aen ‘t Beeckje quam, aen geen zij van de Linden, Daer ick ‘t geswier,
[pagina 63]
En tierelier, Sach van de Beesjens doen, Daer ick in ‘r lof, Ter zijden of, My dacht alleen te vinden. Vondt ick o Goon! Een ziel soo schoon, Verr’ buyten mijn vermoen. 3 Mijn ziel die opgetogen was, in vreughde daer te vinden, Soo lieven Beelt, In als voldeelt, Van schoonheyt of cieraet, Haer Hayrtjens blont, En roode mont, Waer uyt de soete Winden, Vloogh in mijn ziel, Die haest haer kiel, En lichaems wooningh laet. 4 Haer vel ‘t gheen blancker als Albast, door-saeyt was met veel aren,
[pagina 64]
Haer voor-hooft wit, En ooghjes git, En ‘t Neusjes wel besneen, Haer kaeckjens bloot, Geen Roos soo root, Con by haer evenare, Een kin gheklooft, Ick stont verdooft, Doen ick sagh nae beneen. 5 Mijn Oogh ‘t geen op haer boesem viel, daer sagh ick dees Goddinne, Haer Borsjes ront: Waer op ick vondt, Twee kransjens als corael, Mijn Ziel vol lust, Die heeft gekust, Dees Nimph uyt soete Minne, Die eerst vervaert, Doch haest bedaert, Door mijn gewenst onthael. P. V. Goor.