't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[Segh waerom mijn Clarimeen]

Stemme: Nova.

SEgh waerom mijn Clarimeen,
Ick bidt, wilt my uyt-beelden:
Waerom mijn bidden, en geween,
Soo weynigh vreughden teelden,
Daer ick soo menichmael mijn klachten,

De nachten,

(O! wreede Maeght,)
In droefheyt heb geklaeght.

2 Arion, kon door ‘t geluyt,

[p. 57]

 

Van ‘t vinger-reppend-speelen,

 

En het soet-snaren-getuyt,

 

Den Dolphijns liefde steelen,

 

En kan ick dan met al mijn smeecken,

 

Niet weecken

 

V harde-hart,

 

‘t Geen alle mannen tart.

 

3 ’k Bidt verhoort my o Goddin,

 

En schenckt my weer het leven,

 

‘t Geen ick sonder u bevin,

 

In doodtse anghst te beven,

 

Soo sal ick u gewijde smoocken,

 

Doen roocken.

 

Met hart en ziel,

 

Ick voor u neder-kniel.

 

4 Dus verlost my uyt dees pijn,

 

En blust de heete minne:

 

Anders ghy oorsaeck sult zijn,

 

Door u verkeerde sinne,

 

Dat ghy u Dienaer doet be-erven,

[p. 58]

 

Het sterven,

 

‘t Geen dan o Maeght!

 

Steets u ghedachten plaeght.

     P. V. Goor.

     Lust baert wijsheyt.