't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[p. 54]

Op ‘t Genoegen,

Stemme: De Min die lijdt veel pijn.

O Princen die u lust,
En groot behagen schept in rijckdom en in pracht,
In grootheyt, (noyt geblust,)
In deftigheyt van naem, en oudt beroemt geslacht,
Wat is het goet,
‘t Geen u in over-vloedt,
Van Fortuyn is gedeelt,
Als het u ‘t genoegen steelt?

2 ’t Genoegen is een deucht,

Die alle rijcke schat in glans te boven gaet,

[p. 55]

 

‘t Genoegen is een vreught,

 

In ramp en tegen-spoet: Het alder-quaetste quaet,

 

Wert by hem licht,

 

‘t Genoegen is door-plicht,

 

Die ‘s Werelts ongeval,

 

Hoe swaer het is, versetten sal.

 

3 En sietmen niet in ‘t velt,

 

Wat een gerustigheydt sich het genoegen deelt:

 

Daer sigh geen Herder quelt:

 

Maer uyt sijn soberheyt het grootst genoegen teelt,

 

Geen arremoed,

 

Noch geen gebreck van goedt,

 

Deert het genoegent hart:

 

Want sy ‘s Werelts rampen tart.

 

4 ’t Genoegen is die geen,

 

Die een bedaert persoon, doet jeughdelick aensien,

 

Prijs ick dan niet met reen,

 

Die het mis-noegen haet, en schijnter voor te vlien:

 

Want ‘t Is een quaet,

 

Die de gesontheyt haet,

[p. 56]

 

En siecktens oorsaeck is,

 

Dus schuwt, te veel becommernis.

     P. V. Goor.