't Eerste Deel, van Sparens Vreughden-Bron

Uytstortende Ueel Nieuwe als Singens waerdighe Deuntjens

[Een die hem wil onderwinden]

Stemme: Poliphemus, &c.

EEn die hem wil onderwinden,

Yets te vinden,

Daer sijn geest vermaeck in vint,
Soo hem ‘t Herte treckt tot jagen,

Moet verdragen,

Regen, vlaghen, storm en wint.

2 Wilder yemandt vreemde steden,

Gaen betreden,

Verr-gelegen van sijn Landt,
Die stelt het gemack ter zijden,

[p. 44]

 

En moet lijden,

 

Ongemack aen elcken kant.

 

3 Vindt yemandt vermaeck in desen,

 

Om te wesen

 

Op der hoogen Bergen kruyn,

 

Die en moet de moeyt niet schromen,

 

Om te komen,

 

Op den hoogh bezanden Duyn

 

4 Stelt hem yemandt om te Vryen,

 

Die moet lijen,

 

Nijders tongh en Schimpers mondt,

 

Die moet duldigh leeren dragen,

 

Sulcke slagen,

 

Dat hem ‘t innich herte wondt.

 

5 Die Nephtuni Rijck bevaeren,

 

Quelt de baren,

 

Door de Winden om-geroert,

 

Die haer drijft dan gints en weder,

 

Op en neder,

 

Worden hier en daer vervoert.

[p. 45]

 

6 Maer die op de Minne stroomen,

 

Eenmael komen,

 

Krijgen al veel meer onweer,

 

Haet en nijdt en achter-klappers,

 

Vuyle snappers,

 

Gelt Beminders, en noch meer.

 

7 Dese als des Duvels Knechten,

 

Steets bevechten,

 

‘t Minnaers-schip aen elcken kant,

 

Willen hem te rugh doen blijven,

 

Of doen drijven,

 

Op een Klip oft harden strant.

 

8 Bruydegom ghy hebt door-varen,

 

Dese baren,

 

Een behouden Haven in,

 

Hier is ‘t eynd van u verlangen,

 

Wilt ontfangen,

 

’t Loon van u getrouwe Min.

     Konst baert gonst.