|
| |
| |
| |
Bijlagen.
| |
| |
I. Het lied van de Soudaansdochter.
Het hier uitgegeven volksboek hangt ten nauwste samen met een lied, waarvan
verschillende berijmingen bekend zijn.
De oudste gedrukte lezing, die ik hier dus laat volgen, wordt gevonden in
‘Een suyverlick Boecxken, begrypende alle de Gheestelicke Liedekens,
ghemaeckt eertijdts by de salighe Tonis Harmansz. van Warvers-hoef: tot profijt
van alle bedroefde herten. enz.’ Ik gebruikte
daartoe de oude uitgave: ‘Ghedruckt tot Amstelredam, ten huyse van
Harman Jansz Muller, in de Warmoes-straet, in den vergulden Passer’,
waarvan een exemplaar berust in de Koninklijke Bibliotheek te 's Gravenhage; het
lied staat daar op fo B iiij vo - B vij
vo. Het werd gezongen ‘Op die wijse: Die
Boerman hadde een dochterkijn.’ Of de berijming werkelijk van Tonis
Harmansz. is, is twijfelachtig.
| |
| |
Het lied is nog hier en daar onder het volk bekend en het werd o.a. op het midden
der 19de eeuw door E. de Coussemaker in den omtrek van
Duinkerken uit den volksmond opgeteekend; hij deelde het mede in zijn Chants
populaires des Flamands de France (Gent, 1856), blz. 191, no. 55. Het lied is ook opgenomen in J.F. Willems, Oude Vlaemsche Liederen
(ao. 1848), no. 130, in F.A.
Snellaert, Oude en Nieuwe Liedjes (ao. 1864), no. 52, in F.C. Coers, Liederboek van Groot-Nederland III,
118, en elders. Deze teksten zijn natuurlijk minder volledig dan de hierachter
herdrukte.
De fraaie melodie van De Coussemaker deel ik hieronder mede volgens de
toonzetting die de heer Flor. van Duyse te Gent zoo vriendelijk was mij te
verschaffen.
| |
| |
De zangwijze van ‘Die Boerman hadde een dochterkijn’
schijnt niet bekend te wezen, maar misschien is zij dezelfde als die van het
lied: ‘Een goet man had een dochterkijn’, te vinden in
‘Een deuoot ende profitelyck boecxken, inhoudende veel ghestelijcke
liedekens enz.’ (te Antwerpen, 1539; opnieuw
uitgegeven door D.F. Scheurleer, te 's Gravenhage, 1889), no. 147.
Dit lied is, evenals dat van de Soudaansdochter, ook medegedeeld in
‘Dit is een suyverlijck Boecxken inhoudende oude Nederl. geestelijke
Liederen’ door Flor. van Duyse (uitgave van het Davids-Fonds; Gent,
1899); zie aldaar no. 38 en 39.
| |
| |
Beide melodieën zijn zeer oud en staan in rechtstreeksch verband met
den ouden kerkzang.
De tekst in het liedboekje van Tonis Harmansz. bevat vele onzuivere rijmen, die
natuurlijk tot de oorspronkelijke lezing behooren. Doch op sommige plaatsen waar
het rijm in de war is, mag dit misschien geweten worden aan het afschrift
waarnaar het lied in het Suyverlick Boecxken is gedrukt. Ook zou het kunnen zijn
dat er nog oudere drukken hebben bestaan dan die van Harman Jansz. Muller uit de
tweede helft der 16de eeuw. De in Flor. van Duyse's
Suyverlyck Boecxken, blz. 161, gevolgde jongere uitgave is minder volledig.
| |
| |
Op die wijse: Die Boerman hadde een dochterkijn.
DIe Zoudaen hadde een dochterkijn,
Sy was vroech op-ghestande
Al om te plucken bloemkens
Al in haers vaders warande.
Sy sach die schoone bloemen aen,
Wie mach den maker der bloemen zijn,
Mocht ick hem eens ghewinnen.
Het moet een abel konstenaer zijn,
Een Heer van grooter waerden,
Die dese schoone bloemkens fijn
Doet spruyten wter aerden.
Ick hebbe hem in mijn hert soo lief,
Mocht ick hem eens aenschouwen,
Ick soude laten mijns Vaders Rijck
En gheven hem mijn trouwe.
| |
| |
Des nachts ontrent der middernacht
Iesus quam voor haer veynsterken staen,
Doet op wel schoone suyver maeght,
Ick ben met uwer minnen bevaen.
Die maghet stont op soo haestelijck,
Sy heeft haer vensterken open ghedaen,
Doen sachse Iesus haer soete Lief
Zoo vriendelicken voor haer staen.
Sy sach haer lief soo minnelick aen,
Sy neychden neder ter aerden,
Sy boodt hem soo vriendelick goeden dach
Met alsoo grooter eerwaerden.
Mijn alderliefste Ionghelinck schoon
Van waer komt ghy gheganghen?
Uwes ghelijck en sach ick noyt
In al mijn Vaders Landen.
Schoon maghet ick heb u langh bemint,
Ick kome al wt mijns Vaders Rijck,
Ick ben die maker der bloemen.
| |
| |
Zydy mijn alderliefste Lief
Na u staet mijn verlanghen,
Nu leyt my wt mijn Vaders Rijck,
Met u soo wil ick ganghen.
Schoon maghet wilt ghy met my gaen
U Rijck soo moet ghy laten,
Ick kome al wt mijns Vaders Rijck,
Mijn alderliefste Ionghelinck schoon
Nu leyt my wt mijns Vaders Rijck
Mijn trou sal ick u gheven.
Hy nam die schoon al byder handt
Thien hondert duysent mijlen lanck
Al wt haer Vaders Landen.
Sy sprack soo menigh soete woort,
Sy ginghen beyde te same,
Nu seght my edele Ionghelinck schoon
| |
| |
Mijn name is soo wonderlicken schoon,
Hy staet soo hooch gheschreven,
Al in mijns Vaders Koninckrijck
Is my die naem ghegheven.
Schoon maghet dient my met herten reyn
Gheeft my u trou alleene,
Mijn naem is u alleen bekent,
Sy sach haer Lief soo minnelick aen,
Sy neyghde neder ter aerden,
Schoon lief ick gheve u mijn hert en trou,
Van u wil ick niet scheyden.
Sy spraken soo menighen soeten woort,
Sy ginghen beyde te gader,
Nu seght my edele Ionghelinck schoon,
Mijn vader is soo rijcken man
Sijn Rijck gaet alsoo verren,
Hemel en Aerde heeft hy ghemaeckt,
De Son, de Maen, ende de Sterren.
| |
| |
Hemel en Aerde ende alle goedt,
Thien hondert duysent Enghelen schoon
Staen altijdt tot synen loonen.
Is u vader soo rijcken Koninck
Ende alsoo rijck van goeden,
Nu seght my edele Ionghelinck schoon,
Mijn moeder is een rijcke maeght
Haer naem is hoogh gheschreven,
Sy heeft my ter werelt ghebracht,
Reyne maghet is sy ghebleven.
Is u moeder een reyne maeght,
Zy[dy] een Konincx soone:
Nu seght my edele Ionghelinck schoon
Al wt mijn vaders Koninckrijck,
Daer ist soo vol van vreuchden,
Neghentich duysent Iaer lanck
| |
| |
Mijn alderliefste Ionghelinck schoon,
Ick heb soo groot verlanghen
Na uwes vaders Koninckrijck,
Laet ons daer binnen ganghen.
Schoon maghet dient my met herten reyn,
Mijn Rijck sal ick u gheven,
Dan suldy altijdt by my zijn,
In groote vreughde leven.
Sy ginghen een soo langhen wegh
Al door die groene heyden,
Sy quamen voor een Kloosterken,
Iesus woude doen scheyden.
Mijn alderliefste Ionghelinck schoon,
Moet ick nu van u scheyden,
Noyt en hoord' ick droevigher woort,
Van rou soo moet ick sterven.
Hy nam die schoon al byder handt,
Hy sprack met soeter sinnen,
Oorlof schoon maeght, verbeyt my hier,
Ick moet nu gaen hier binnen.
| |
| |
Iesus is van daer ghegaen,
Die maghet hem verbeyden,
Sy weende soo meenighen natten traen,
Dat Iesus was ghescheyden.
Doen dien dach ten avont quam
Die schoone maghet hadde verlanghen
Na Iesus haer alderliefste lief,
Hy beyde veel te langhen.
Sy klopte soo lustelick op de Poort
Met alsoo kloecke sinnen,
Doet op, doet op die Poort
Mijn Lief is daer binnen.
Die Poort die wert daer open ghedaen,
Die Poortier quam daer vooren
Hy sach die schoon maghet voor hem staen,
Dat docht hem wonder wesen.
Zeght my schoon maghet wat ghy begheert,
Hoe komt ghy hier alleene?
Zeght my schoon maghet wat ghy begheert,
Waerom soo meught ghy weene?
| |
| |
Och Vader, mijn Lief die ick bemin
Zeght hem dat hy hier by my komt,
Hy beydt my veel te langhe.
Schoon maghet u Lief en is hier niet,
Ick heb hem niet vernomen,
Voorwaer hy is hier niet bekent,
Hy en is hier niet ghekomen.
Och Vader hoe meuchdy segghen dat,
Mijn Lief die ick beminne
Dat leste woort dat hy tot my sprack,
Hy seyde hy ginc hier binne.
Zeght my schoon maghet hoe hiet u Lief
Daer ghy soo veel van spreeckt?
Ia Vader dat en weet ick niet,
Sijn naem is my vergheten.
Hy is soo wonderlicken schoon,
Sijn Rijc gaet also verre,
Hy is ghekleedt met blauw lazuer,
Om beset met gulde sterren:
| |
| |
Sijn ooghen staen soo vriendelijck,
Hy is seer soet van sprake,
Hy quam al wt sijns Vaders Rijck
Sijn hayr oock blinckt van verwe schoon,
Hy is mijn alderliefste Lief,
Hy heeft mijn hert en trouwe.
Schoon Maghet is u Lief soo schoon
En alsoo hooch van prijsen?
Al waer hy wt des Hemels Throon
Hy en mocht niet beter wesen.
Och Vader wat wil ick u segghen meer,
Ick mach hem niet vol loven,
Sijn Moeder is een reyne maeght,
Een Konincks soon van boven.
Die Poortier wt verwonderen sprack,
Ia Vader alsoo heet mijn Lief,
Daer ick soo seer om weene.
| |
| |
Schoon maghet is dat u liefste Lief,
Hy is hier alsoo wel bekent,
Hy is van hooghen prijse.
Zeght my schoon maghet uwen naem,
Van waer komt ghy gheganghen?
My dunckt als ick aen u verstaen
Ghy zijt wt vreemde Landen.
Al wt mijn Vaders heydensche wet
Van daer ben ick gheboren,
Mijn Lief die my ontganghen is
Met hem ben ick hier ghekomen.
Schoon maghet leeft na mynen raet
U Lief sal ick u wel wijsen,
Laet u Vaders heydensche wet,
En ghy moet Christen wesen.
Och Vader wat ghy op my begheert
Dat sal ick gheerne volbrenghen,
Mijn Lief is alle eere wel weert,
Die ick soo seere beminne.
| |
| |
Hy leerde die maghet volkomelijck
Al inden Christen gheloove,
Hy leydese in een Kloosterken,
Reyn maghet is sy ghebleven.
Sy diende haer Lief ghetrouwelijck,
Sy hadde soo grooten verlanghen
Na Iesum haer alderliefste Lief,
Hy beyde haer veel te langhen.
Doen sy haer leven hadde gheeynt,
Sy van hier soude scheyden,
Iesus quam wt sijns Vaders Rijck
Hy wilde syn Lief gheleyden.
Hy heeftse vriendelicken ontfaen
Hy brochtse in syns Vaders Rijck,
Doen was die maghet blye.
Al dat haer hert begheeren mocht
Dat wort haer daer ghegheven,
Sy sal met Iesus haer soete Lief
Altoos in vreuchden leven.
| |
| |
Hetzelfde lied komt voor in een geschreven liedboek uit de 16de eeuw dat in het bezit van Snellaert was. Dit telt 60 strophen en bevat
dus 6 strophen meer dan de hiervoren medegedeelde lezing. Het kan een afschrift
zijn van een gedrukt lied, maar het is evenzeer mogelijk dat het uit de
herinnering opgeschreven is, waardoor sommige afwijkingen gemakkelijker te
verklaren zouden zijn.
Al dagteekent dit handschrift wellicht uit later tijd dan de uitgave van Harman
Jansz. Muller, toch bevat het verschillende betere lezingen. Het is daarom van
belang hier de voornaamste afwijkingen, benevens de ontbrekende strophen, mede
te deelen. Ik volg daarbij de uitgave van het lied in Snellaert's aankondiging
van het boek van De Coussemaker in Leesmuseum V (Gent, 1858), 188 vlgg., met
verwijzing naar bladzijde en vers van mijn herdruk van den Amsterdamschen tekst
hierboven.
Blz. 19, vs. 1
Een Soudaen had een dochterkijn,
Sij was vroech op gestanden,
Sij meijnde gaen plucken bloemkens
Al in haers vaders warande.
| |
| |
Sij sach die schoone bloemkens aen;
Sij dacht in haren sinne:
Wie macher desen bloem maker sijn?
Och mocht ick hem b(e)kinnen!
20, 3[regelnummer]
Staet op, schoon maget, en latet mij in,
17[regelnummer]
Schoon maegt, ick heb u lang gekent,
Om u ben ick hier gekomen
Soo ver al wt mijns vaders rijck,
21, 3[regelnummer]
Ick heb u alsoo lange begheert,
7[regelnummer]
Ick ben met uwer minnen bevaen,
13[regelnummer]
Hij namp die schoon maegt bij der hant,
Hij leijdese in een corter wijlen
Al wt haer vaders conincrijck,
Wel meer dan dusentich mijlen.
22, 1[regelnummer]
Mijnen naem is wonderlijck,
5[regelnummer]
Schoon maegt, ist dat ghij mij bemint,
Gheeft mij u trouwe allene,
Ick sal u seggen mijnen naem:
Ick heet Jesus van Nazareene.
| |
| |
13[regelnummer]
Hij nam die maecht al bij der hant.
17[regelnummer]
Myn vader is van grooter macht,
23, 3[regelnummer]
Hondert duesent engelen vroet
Staen al tot sijnen love.
5[regelnummer]
Schoon lief, sijdij eens conincx soon,
9[regelnummer]
Mijn moeder is een suijver maegt:
Van haer soo staet geschreven;
Sy heeft my reijn ter werelt gebracht,
Een suijver maecht is sij gebleven.
na 12[regelnummer]
Gelijck die schoone sonne op gaet,
Ben ick van haer geboren;
Sij is al in mijns vaders rijck
Een keijserinne vercoren.
24, str. 4 en 5 in omgekeerde volgorde; daarop volgt:
Schoon maghet, laet u weenen staen
Ick sal haest weder comen,
Dan sal ick u in mijn rijck ontfaen,
Daer sult ghij plucken bloemen.
25, 1[regelnummer]
Jesus is van haer gegaen.
| |
| |
9[regelnummer]
Sij clopte haestelijck aen die poort,
Sij was soo droef van sinnen:
Doet op, doet op, en latet mij in,
Mijn lief die is hier binnen.
14[regelnummer]
Die pater quam daer voren;
Daer sach hij een schoon maget staen,
Alser ooijt van moeder was geboren.
26, na 20[regelnummer]
Sijn aenschijn blinct van verwen wit,
Gelijck die lelien schoone;
Sijn wangen sijn soo schoon geroozet,
27. De verzen zijn in andere volgorde geplaatst, nl.: 7-8, 5-6, 1-4, 9-20.
6[regelnummer]
Al waert van fijnen gouwe.
15[regelnummer]
Sijn moeder is een suijver maecht,
Alle coninginnen gaet sij te boven.
17[regelnummer]
Den abt al wt verwonderen sprack:
28, 1[regelnummer]
Is dat u lief die ghij bemint,
| |
| |
na 4[regelnummer]
Och vader, mijn lief die ick bemin,
Mocht ick eens bij hem wesen!
Al waer hemel en ierterijck mijn,
Voor hem soo soude ict al geven.
5[regelnummer]
Seght mij, schoon maecht, in uus liefs naem,
9[regelnummer]
Al wt mijns vaders heijdens lant,
13[regelnummer]
Schoon maecht, doet ghij naer mijnen raet,
16[regelnummer]
En leijdt een kersten leven.
Hij dedese in een cloosterkijn;
7[regelnummer]
Bij Jesus te comen haer liefste lief,
Sij was nu sijn gevangen.
19[regelnummer]
Sij is bij Jesus, haer soete lief,
Altijt sal sij in vreugden leven.
na 20[regelnummer]
Och alle jonge maegden reijn,
Gheeft Jesus doch u trouwe,
En kiest hem voor u soete lief,
Ten sal u nimmermeer berouwen.
| |
| |
Die dit liedeken eerstwerf sanck,
Godt wil haer gratie geven,
Dat sij mach sien heer Jesus haer lief,
Al in dat eewich leven. Amen.
Indien deze laatste strophen in dezen vorm tot de
oorspronkelijke redactie van het lied behooren, dan zou dit dus door eene vrouw
zijn gedicht.
Jongere lezingen van deze berijming vindt men b.v. op vliegende blaadjes uit het
begin der 19de eeuw en later, gedrukt te Antwerpen bij Thys
en te Gent bij Van Paemel; zie Mone, Uebersicht 229, no. 16.
Daarvan zijn afkomstig de verschillende in Vlaanderen opgeteekende redacties van
het lied bij Willems, bij Snellaert, bij De Coussemaker, in Vlaamsche Zanten van
April 1901 enz.
Opmerking verdient dat wij ook in dezen jongeren, verkorten tekst enkele van de
strophen aantreffen die in het liedboekje van Tonis Harmansz. ontbreken. Hieruit
kunnen wij dus met zekerheid afleiden, dat de Zuidnederlandsche vliegende
blaadjes en het door Snellaert medegedeelde lied teruggaan op eenzelfde redactie
van het lied. Deze was echter niet geheel gelijk aan het afschrift uit de 16de eeuw in Snellaert's bezit, aangezien de vliegende
blaadjes op | |
| |
enkele plaatsen daarvan afwijken en overeenkomen met
den Amsterdamschen tekst. Van dit oude, verloren gegane lied moet dus ook de
Hollandsche variant afstammen. Daaraan ontbreken - door welke oorzaak dan ook -
een zestal strophen, en op enkele plaatsen is het rijm in de war geraakt, doch
overigens is het de beste redactie die tot ons gekomen is.
In Alberdingk Thijm's Oude en Nieuwe Kerstliederen 284 vlg. is opgenomen eene
geheel gewijzigde nieuwe bewerking, die dus voor de kennis van het oude lied van
geen waarde is.
__________
Behalve deze oudste berijming bestaat er ook nog eene andere, die o.a. te vinden
is bij Le Jeune, Overzigt en Proeven van de Nederl. Volkszangen, blz. 147 vlgg.,
overgenomen uit een blauwboekje.
Hier zijn telkens twee strophen te zamen gevoegd, doch als stem wordt wederom
opgegeven: ‘Een boerman had een dochterken.’ Blijkbaar is
deze bewerking slechts eene moderniseering van het oude lied (en wel van den
tekst in het liedboekje van Tonis Harmansz.), doch met bijna voortdurende
wijziging der bewoordingen. Het rijm wordt ver- | |
| |
beterd en de regels
rijmen thans regelmatig om den ander, terwijl dit in den ouderen tekst alleen
met den 2den en 4den regel het geval
was. Dat de bewerking niet zeer oud kan zijn, blijkt uit rijmen als zijt: -heid, zijde: weiden, rein:
zijn.
Ter vergelijking laat ik hier het begin van het lied volgen:
Hoort toe, al die vol liefde zijt,
Het lust mijn geest te zingen
Een lied van liefde en vriendlijkheid,
Van groote en schoone dingen.
Een Soudans dochter, hoog van staat,
Gekweekt in duistre landen,
Ging 's morgens met den dageraad
Door gaarden en waranden.
Zij zag de schoone bloempjes staan,
Hierdoor is in haar opgegaan
Een welbron van gedachten:
Wie mag de bloemenmaker zijn,
Zoo wijslijk in 't ontvouwen
| |
| |
Der edle blaadjes schoon en fijn,
Mogt ik hem eens aanschouwen.
Hoe lief heb ik hem in 't gemoet;
Wist ik hem maar te vinden,
'k Verliet mijn vaders Rijk en Goed
En ging met mijn' beminden.
Des middernachts stond Jesus daar,
En riep: o maagd doet open,
(Dit werd zij op haar bed gewaar
En kwam zeer haast geloopen).
Zij heeft haar venster opgedaan,
Daar zag zij voor haar oogen
Den allerliefsten Jesus staan,
Met schoonheid overtogen.
Zij zag hem zoet en vriendlijk aan,
(En neeg tot op der aarde)
En sprak: waar komt gij toch van daan,
O jongling hoog van waarde?
O jongeling van schoonheid rijk,
Wiens herte zou niet branden?
Nooit zag ik ergens uw's gelijk
In al mijn vaders landen.
| |
| |
Ja kuische maagd, die ik wel ken,
Nu zult gij weten wie ik ben:
Den maker van de bloemen.
Het geheele lied bestaat uit 31 maal acht verzen en is dus slechts weinig
omvangrijker dan de oudere tekst.
De nauwe samenhang van beide bewerkingen is duidelijk te herkennen. Sommige
regels en enkele strophen zijn bijna geheel ongewijzigd uit het oudere lied
overgenomen; men vergelijke b.v. ook nog:
Mijn vader is zoo rijken man,
Zijn rijk gaat alzoo verre,
Hemel en aard hij buigen kan,
De zon, de maan, en sterren.
en:
O maagd dient mij opregt en rein,
Mijn Rijk zal ik u geven,
Daar zult gij eeuwig bij mij zijn,
met blz. 22 en 24.
Doch dit is niet de eenige redactie die van deze berijming bestaat. Daarnaast
vinden wij eene andere | |
| |
in het liedboekje ‘De Nieuwe
Oost-Indische Roozeboom, Zynde voorzien met de allernieuwste Liederen, die
Heedendaags Gezongen worden’, op blz. 3 vlgg. van de uitgave te
Amsterdam bij de Erven de Wed. Jacobus van Egmont (waarschijnlijk omstreeks 1765
gedrukt).
Een nieuw lied, of stigtelyke t'zaamenspraak.
Stem: ô! Holland Schoon.
HOord toe al die vol Liefde zyt,
Het lust myn Geest te zingen,
Een Lied van Liefde en Vriend'lykheid,
Van groote en schoone dingen.
Een Soudaans Dogter, hoog van Staat,
Ging 's Morgens met den Dagenraad,
Gekweekt in duist're Landen,
Door Gaardens en Waranden.
Men zal opmerken dat hier de beide voorlaatste regels zijn omgezet. Dit is in
alle strophen het geval. Overigens komen beide teksten doorloopend bijna
woordelijk overeen.
Vermelding verdient dat ook de laatste strophe | |
| |
van de lezing bij Le
Jeune (doch die strophe alleen) dezen zelfden versbouw vertoont:
Daar zal zij zonder vrees en schroom,
Zoo schoon en hoog verheven,
Met Jesus haren bruidegom
Zoo liefelijk is de eeuwigheid,
Voor die met Jesus maar verbeidt
Men zou daaruit dus vermoeden dat dit de oorspronkelijke vorm van het lied was.
Toch is er alle reden om dit voor onwaarschijnlijk te houden. Er zijn namelijk
sommige strophen, waarin de omgezette regels onmogelijk den oorspronkelijken
tekst kunnen bevatten. Een daarvan, die dit afdoende bewijst, laat ik hier in
beide lezingen volgen. De goede lezing is natuurlijk:
De poortier, die zijn stem verhief,
Sprak: Jesus onzen Heere,
(Ja vader, zeid' zij, dat's mijn lief
Dien ik zoo zeer begeere).
| |
| |
De andere luidt:
De Poortier, die zyn Stem verhief,
Ja Vader zeid' hy, dat 's myn Lief?
Van de overige afwijkingen zijn alleen opmerkelijk de volgende verzen in
‘De Nieuwe Oost-Indische Rooze-boom’, overeenkomende met
de hierboven op blz. 39, reg. 11 vlgg. medegedeelde:
Myn Vader werd u niet ontzaakt,
Heemel en Aard' heeft hy gemaakt,
De Zon en Maan en Sterren.
Zyn Heerschappy gaat verre.
Of het toeval is dat de 2de regel in deze lezing overeenstemt
met den tekst van het oude lied (zie blz. 22 onderaan) en de 1ste regel afwijkt van dien bij Le Jeune, durf ik niet uitmaken.
In een 18de-eeuwsch handschrift met aanteekeningen, door een Zaandammer
geschreven, vond ik ook een afschrift van ons lied, onder den titel:
‘Een geestelijk opwekkelijke saamenspraak tusschen de Heere Jezus en
een Koningsdogter’. Deze tekst | |
| |
komt geheel overeen met
dien in ‘De Nieuwe Oost-Indische Roozeboom’; alleen is de
spelling ouderwetscher. Waarschijnlijk is dit afschrift dus gemaakt naar een
vliegend blaadje of een liedboekje dat iets ouder is.
Deze nieuwere berijming is thans in Noord-Holland nog bekend. Zij wordt gezongen
op de volgende melodie, die ik dank aan de heeren C. Bakker en C. Tolk te Broek
in Waterland.
| |
| |
Het komt mij dus waarschijnlijk voor, dat de tekst bij Le Jeune de oudste
redactie dezer berijming van het lied vertoont. De andere zal later gewijzigd
zijn, wellicht om der wille van de melodie. Ik wijs er namelijk op dat de stem:
‘Een boerman had een dochterken’, die nog boven het lied
bij Le Jeune staat, in ‘De Nieuwe Oost-Indische
Rooze-boom’ vervangen is door die van het indertijd zeer bekende
lied: ‘O Holland schoon’ en dat de bouw der strophen
daarvan overeenkomt met die der gewijzigde redactie van de Soudaansdochter.
De zangwij van ‘O Hollandt schoon ghy leeft in vree’ komt
voor in de ‘Oude en Nieuwe Hollantse Boeren Lieties en Contradansen.
A Amster- | |
| |
dam Chez Estienne Roger Marchand Libraire’, no. 320, en is daaruit overgenomen in J.H. Scheltema's
Nederlandsche Liederen uit vroegeren tijd, no. 6. Den tekst
(11 strophen) vindt men o.a. in Thirsis Minnewit I (1726), 12.
|
|
Auteursrecht onbekend