Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens

Den 139. Psalm Davids.

Op de wijse van den 30. Psalm.

Singt met aendacht.

Ghy hebt my, Heer, gantschlijc doorgront
Ghy weet mijn cracht voor deser stont

[p. 424]

 

Het zy dat ick sit ofte stae,

 

Heere ghy slaet sulckes gae

 

Ghy verstaet, Heer, door uwe crachten,

 

Van verren al mijn ghedachten.

 

2 Tzy dat ick wil rusten oft gaen,

 

Ghy comt my metter haesten aen,

 

End doorsiet scherp in desen val

 

Mijn doen end oock mijn weghen al

 

Daer is gheen woort aen mijnen monde,

 

Of ghy en siet dat in den gronde.

 

3 Voren ende achter zijt ghy, Heer,

 

V handt houdt ghy over my seer,

 

Sulcx te verstaen is my voorwaer,

 

Al veel te hooch end oock te swaer

 

Ick can uwe heerlijcke wercken

 

Niet verstaen noch ghenoech bemercken.

 

4 Waer sal ick Heer voor uwen gheest

 

Vlieden, om te zijn onbevreest,

 

Waer sal ick gaen voor u aenschijn:

 

Waer ick ten Hemel ghy sult zijn

 

Aldaer: Ia dael ick in der Hellen

 

Daer conde ghy my vinden end quellen.

 

5 Al nam ick haestlijck met der daet

 

De vleughelen van den daechraet,

 

Om te vlieghen tot deser tijt,

 

Over de zee breet ende wijt,

 

Daer end over al t'allen stonden,

 

Werd ick van u handen ghebonden.

 

6 Spreeck ick de duysterheyt met cracht

 

My decken sal, doch we[r]t de nacht

[p. 425]

 

So claer dat my een yeder siet

 

Want de duysternis voor u niet

 

Can berghen, maer de nacht sal wesen,

 

So claer als den middach ghepresen,

 

7 Ghy hebt, o Heer, in u ghewelt,

 

Mijn nieren oock ben ick ghestelt

 

Van mijner moeders lichaem aen,

 

Onder u bewaringhe saen

 

Die voor al sulcke wonder dinghen,

 

Wil ick u Heer lof end danck singhen.

 

Pause.

 

8 Wonderbaer zijn u wercken, Heer,

 

Twelck mijn ziel bekent lancx so meer

 

End neemt daer op vlijtelijck acht

 

Voor u en was oock niet, mijn cracht

 

Verborghen als ick was te same,

 

Ghebeeldet in smoeders lichame.

 

9 Ghy hebt my oock, Heer, voortghebracht

 

Wt der eerden door uwe macht,

 

Ghy saecht my aen seer goedertier

 

Doe ick noch onvolmaeckt was schier

 

De tijt van mijn volghende leven,

 

Was schoon in uwen boeck gheschreven.

 

10 Hoe costlijck is my uwen raet,

 

T'ghetal my gantsch te boven gaet,

 

Vwes raets, die beroemt is wijt,

 

Wil ick die tellen nu ter tijt,

 

Hy gaet in veelheyt dat sant cleyne

 

Verre te boven int ghemeyne.

 

11 Ick ghedencke heer aen eenpaer,

[p. 426]

 

Als ick wacker ben smorghens claer,

 

O God, woudt ghy verdecken snel

 

Alle de Godloosen seer fel:

 

De bloethonden sonder beswijcken

 

Souden met schanden van my wijcken,

 

12 Want sy spreken, Heer mer hoochmoet,

 

Van u lasterlijck seer onvroet,

 

Sy verheffen hen op onreyn,

 

Dies haet ick alle die ghemeyn,

 

Die u haten, oock de ghesellen

 

Die den Heere teghen u stellen.

 

13 Met rechten ernst uyt s'herten gront

 

Haet ick, o Heer, die t'aller stont,

 

Sy zijn mijn vyanden niet cleyn,

 

Maer ghy, die t'herte kent alleyn,

 

Doorsoeckt mijn hert, ghy wert gheware,

 

Dat ick recht meyn int openbare.

 

14 Mijn hert end ghemoet, wel voorsiet

 

Doorgront my gantschelijck met vliet,

 

Siet of ick in den weghen quaet

 

Wandele, die ghy Heere haet,

 

End zijt my, altijt wel gheneghen,

 

Gheleyt my oock in uwen weghen.