Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens

Den xc. Psalm Davids.

Op de wijse van den lxxviij. Psalm.

Singt met aendacht.

Gy zijt gheweest ons toevlucht Heer ghenadich,
End t'allen tijt ons toeverlaet gepresen
2 Ia selfs eer de berghen waren int wesen,
Eer dat gemaect wert d'eertrijc ongestadich
So waert ghy God also ghy nu oock zijt,
End voortaen blijven sult t'eeuwigher tijt.

Als gy wilt de mensche moet haest beswijcken

gy spreect, o mensch van cleyner weerden
Ick wil dat ghy haest wort tot stof der eerden
4 Want by u zijn duysent jaer te ghelijckedn,
Als by ons een dach die nu is vergaen,
Oft een nacht wake, die haest loopt voortaen.

[p. 290]

 

5 Ghy laet den mensche een tempeest toecomen

 

So vergaen sy als een droom onbequame,

 

In eener morghenstont zijn sy al tsame

 

Afghemaeyt, so men opt velt snijt de bloemen

 

6 Die smorgens staen lijflijc en schoon by een

 

maer t'savonts hebben verwe nocht cracht geen.

 

7 Vergaen doet ons u gramschap seer beladen,

 

End maeckt dat wy zijn wonderlijc verslagen,

 

V toorn doet dat wy gantschelijc vertsagen,

 

8 Als ghy Heer voor u neemt al ons misdaden

 

En doorgront ons herten scherplijc niet vliet,

 

Ia ons verborghen ghedachten doorsiet.

 

Pause.

 

9 So eynden ons dagen die haest voortvaren

 

Door u gramschap gaet recht voor by ons leven

 

Als een spreecwoort, vanden menschen gedreven

 

10 Want ons dagen sijn slechts tseventich jaren

 

Of tachtentich alst al ten besten raeckt,

 

End na dat het een sterc mensch lange maeckt.

 

Doch is t'beste van ons allende daghen,

 

Niet dan moeyt en arbeyt jaooc swaer lijden

 

T'welc vergaet, so wy ooc doen t'allen tijden.

 

11 Wie can den last uwer gramschap verdragen,

 

Ofte verstaen: want so groot u cracht is,

 

So groot is oock uwen toorne ghewis.

 

12 Daerom o Heer leert ons verstaen en mercken

 

Hoe cort dat ons leven is, vol van smerten,

 

Dat wy verstaen mogen end recht beherten,

 

Vwe wijsheyt in u woort, end u wercken,

 

13 Keert tot ons, hoe langh sullen clagen wy.

[p. 291]

 

Van uwer gramschap maect u knecht vry.

 

14 Maect ons smorgens vroech vol uwer ghenade,

 

Op dat wy met vreucht end vrolijcken singen

 

Den loop onses levens moghen volbringen.

 

15 Verheucht ons Heer al tsaem vroech ende spade

 

Na dat ghy ons nu hebt so menich jaer,

 

Seer haer benout in uwen toorne swaer.

 

16 Over uwe knechten laet u werc blijcken,

 

Laet over ons kindren schijnen u eere,

 

17 End u heerlijckheyt claer blincken o Heere

 

Regeert ons doen, o God Heer des eertrijcken

 

End stiert ons doch in eenen rechten ganck,

 

regeert ons doen, want sijn menschen cranc.