Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens

Den lxxxiiij. Psalm Davids,

Singt met aendacht.

Hoe lieflijck, o Heer, end hoe reyn
Zijn uwe wooninghen niet cleyn,
Lustich sijns' end schoon boven mate:
3 Mijn hert verlangt met allen seer
End sucht na uwen tempel, Heer,
Mijn ziel end lijf in desen state,
Zijn in den waren God verblijt,
En seer verheucht tot deser tijt.
4 De musschen ende swaeluwen t'same
Vinden eenen nest bequame,
Och Heere der Heyrscharen crachtich,
O God mijn troost end helper mijn,
Waer ist dat u outaren zijn,
Daer ghy woont, o mijn Heer almachtich,
5 Wel hen die in u huys eerbaer
Woonen, die loven u eenpaer.
6 Salich is hy t'allen stonden,
Wiens cracht, Heer, ghy zijt bevonden.
Die neerstich bewaert uwe weghen,
7 Als sy door dit jammer dal gaen,
Sy sullen met vliet recht voortaen,
Putten te graven zijn gheneghen,

[p. 273]

 

Die werden gemaeckt waterrijck

 

Voor den reghen alle ghelijck.

 

Pause.

 

8 Sy sullen gaen van deucht tot deucht,

 

Tot dats' in Zyon al met vreucht

 

Comen, ende daer den Heer aenschouwen,

 

9 O Heer der heyrcrachten seer schoon,

 

Wt den hooghen Hemelschen throon,

 

Hoort mijn ghebedt in dit benouwen:

 

Ghy Iacobs God my doch verhoort,

 

Verneemt mijn smeken na mijn woort.

 

10 Heer tot wien wy inden noot vlien,

 

Wilt uwen gesalfden aensien:

 

Want veel beter is slechts een ure

 

11 In u huys, dan alders, dits claer,

 

Duysent zijn: beter is oock daer

 

Een wachter te zijn aen de deure,

 

Dant is inden palleysen soet,

 

Der Godloosen met overvloet.

 

12 Want ons' God is vriendelijc end goet,

 

Een Son end schilt tot ons behoet,

 

Die ons gheeft eer ende ghenade:

 

Die den vroomen in geenen noot,

 

Verlaten sal tot inden doot,

 

Geen dinc ontbreect hem vroech noch spade.

 

13 Salich is hy die op hem bout,

 

End hem van herten gantsch vertrout.