Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens

[Mijn siele looft den Heere]

[p. 274]

Na de wijse: Van drie Brugghelingen.

Singt met aendacht.

Mijn siele looft den Heere,
^a Want hy heeft so heerlijck gedaen,
⁺ Looft ende prijst hem seere
Die u in sijn genade heeft ontfaem,
⁺ Die u dede sijn woort verstaen,
Die u leydde op de rechte baen,
Tot den eewigen leven aen.
^b 2 Ick socht hem in duysterheden
Die mijn ziele so seer bemint,
Ick en vant hem tot geener steden,
⁺ Doen ick vleeschelijc was ghesint,
Als ick was des werelts vrint,
^c Ende volchde de leyders blint,
Na den wille van t'verloren kint.
^d 3 Och waer sal ick hem gaen soecken
Die my so lief heeft ghehadt,
Ick en vinde hem in gheenen hoecken,
Van der Babylonischer stadt,Want haer herders sijn droncken en mat,
Sy verlaten den rechten padt,
^e End soecken al des werelts schat.
⁺ 4 O ghy hoochste herder verheven
Boven alle herders fijn,
^f Wilt my doch te kennen gheven,
⁺ Waer u wellustighe weyden zijn,
^g O Hemelsche medecijn,
⁺ Lovet my met uwen claer wijn,
⁺ Want u liefde recht int herte mijn,

a Ps. 103. 1.

+ Psa. 104.1.

+ Tob. 13. 1. ende 10.

b Can. 3. 1.

+ Ro. 8. 5.

c mat. 15. 14.

d 2. tess. 2. 3.

e Eze. 34. 11.

+ Ioa. 10. 11. 14.

f Pet. 2. 25.

+ Heb. 13. 20.

g mat. 9. 12.

+ mar. 2. 17.

+ Luc. 5. 3.

[p. 275]

 

5 Tot der Schrift dat ick my keerde,

 

Seer verblint was mijn verstant,

 

Maer de Geest Gods die my leerde,

 

Die leydde my met der hant

 

Tot in des Vaders lant,

 

Daer ick Christum den Heere vant,

 

Een soo lieffelijcken jonghelinck playsant.^h

 

6 In Esdre vant ick geschreven,

 

Hoe dat desen Iongelinck fijn

 

Op Syons berch verheven

 

Croonde d'uytvercoren fijn,

 

Doen dacht ick: O soet aenschijn,

 

Mocht ick oock deelachtich zijn,

 

Dat goet der uytvercoren dijn.

 

7 Soeckt my, ghy sult my vinden,ⁱ

 

Wt dese woorden verstont ick dat⁺

 

Die Godts woordt doen, dat zijn sijn vrinden,^k

 

So ick las in een ander bladt,

 

Elders stont dan de heylige Stadt.^l

 

Die de Engel met der maten mat,^m

 

Maer dees woorden verstondt ick niet plat.

 

8 Wat Stadt mach dit doch wesen

 

Dacht ick menichmael in mijn ghemoedt

 

Het is Gods gemeynte ghepresen,

 

Dit leerde my de gheest Gods goet,

 

Maer sy is overdeckt met bloet,

 

Door het lijden dat men haer doet,

 

Om t'ghetuyghenisse van Christo soet.

h 4. Esdr. 43.

i Mat. 7.

+ Luce 11. 9.

k joa. 15. 14.

l Apo. 21. 2.

m Bar. 2. 2.

[p. 276]

 

6ⁿ O ghy schoonste onder den wijven,

 

Hoe staet ghy hier dus mismaeckt,

 

Waerom wilt men u dus verdrijven,

 

^o Daer ghy altijt na vrede haeckt:

 

Weten sy niet dat die u ghenaeckt,

 

^p Dat hy den ooghappel gheraeckt,

 

⁺ Van den Heere, die u heeft ghemaeckt.

 

10 Ick heb, sprack sy de schoone,

 

Voor de werelt ghetoont de rechte leer,

 

Maer de wachters van Babels throone

 

Vonden my en sloeghen my seer

 

Nochtans swijgh ick nemmermeer

 

Te vercondighen den lof end eer,

 

Van mijnen Bruydegom God ende Heer.

 

11^q O ghy schoonste onder den vrouwen,

 

Hoedanich is doch uwen vrint,

 

Och mochte ick hem eens aenschouwen,

 

Die mijn ziele so seer bemint,

 

Doen sprack sy: o lieve kint,

 

^r Van den Hemel Hemelsch ghesint,

 

Een sodanighen is mijnen bruyt.

 

12 O ghy schoonste onder den vrinden,

 

Die my u liefde hebt ghejont,

 

Mocht ick u daer buyten vinden,

 

End kussen aen uwen mont,

 

O Heer, maeckt mijn ziel ghesont,

 

En verlaet my tot gheener stont,

 

Want ick begheer u van herten gront.

 

13 Doen ick hem hadde ghevonden

 

Den Heer der ghelovighen fijn,

n Can. 5. 9.

o Hebr. 12. 14.

p Psa. 17. 8.

+ Sach. 2. 8.

q can. 5. 9.

r 1. Cor. 15. 41.

[p. 277]

 

Doen begheerd' ick te wesen ontbonden,

 

Van alle den valschen schijn,

 

Al wat menschen leeringhen zijn

 

Die schoude ick ghelijck fijnijn,

 

Ende hielde my aen den rechten wijn.

 

14^s Hoe wonderlijck sijn uwe wercken,

 

Wapent my door u ghebodt,

 

Wilt my in uwer waerheyt stercken,

 

Wapent my door u ghebodt,

 

^t Weest my een vaste borcht end slot,

 

^u Teghen al der werelt spot,

 

Want sy achten u kinderen sot.

 

15 Gods edel volck ghepresen,

 

^x Is ter werelt in groot gheween,

 

^y Vervolcht, ter doot verwesen,

 

Ghelijck den verworpen steen,

 

^a Mijn leven dat moet worden ghemeen,⁺

 

Met dese lieden een,^z

 

Want het is Gods volck en anders gheen.⁺

 

16 Nu doet na Paulus rade,⁺

 

Hy doet ons een schoon vermaen,⁺

 

^b Dat wy des Heeren ghenade

 

Niet te vergheefs en soude ontfaen,⁺

 

Lieve broeders, en wilt u met verstant,⁺

 

^c Als u alle menschen versmaen,

 

Want so hebben sy altijt ghedaen.⁺

 

17 Het moet doch also wesen

 

Hier op des Werelts termijn,

 

Dat de quade worden ghepresen,

 

Ende Gods kinders vervolcht moeten zijn,⁺

s Apo. 15. 3.

t Psa. 18. 3.

u 1. cor. 4. 9.

x jo. 16. 20.

y Act. 4. 3.

a Num. 23. 11.

+ Esai. 8. 6. end 28. 16.

z ps. 118. 22.

+ mat. 21. 42.

+ mat. 12. 10.

+ Luc.20. 17

b 2. cor. 6. 1.

+ Acto 4. 11.

+ Rom. 9. 32.

c mat. 5. 11.

+ Heb. 12. 15.

+ Luc. 6. 22.

[p. 278]

 

Maer o alle geloovige fijn,

 

^d Vreest u niet voor druck end pijn

 

⁺ Want het sal noch eens beter zijn.

 

⁺ 18 Looft den Heer der heyrscharen

 

⁺ Van sijn groote barmherticheyt,

 

^e God die quam int vleesch hem openbaren,

 

⁺ Dats een groote verholentheyt,

 

^f Sijn schapen heeft hy selve geweyt,

 

So hy hadde toegheseyt,

 

^g Looft den Heer in der eewicheyt.

d esa. 51. 12.

+ Iere. 1. 8.

+ mat. 10. 28.

+ Luc. 12. 4.

e Ioa. 1. 14.

+ 1. tim. 3. 15.

f Eze. 34. 11.

g Ps. 146. 1.