Sommighe leerachtighe geestelijcke liedekens

[Ghy die daer ooren hebt, die hoort]

Na de wijse: T'zaet van der vrouwen seer minioot.

Singt met aendacht.

Ghy die daer ooren hebt, die hoort,
^a En roemt te leven na Gods woort
^b Die sijn knijen voor God hebt gebogen
Merckt of ghy gaet door d'enghe poort,
^c Of ghy des vleeschs lust hebt versmoort,
⁺ Op dat ghy niet en zijt bedroghen,
^d Zijt ghy een rancke in Christi.
⁺ Door sijnen gheest suldy wijsheyt suyghen,
^e De waerheyt sal u maken vry,
⁺ Dijn vruchten sullent wel ghetuyghen.
^f 2 Beproeft u selven nu ter tijt,
Of ghy in den gheloove zijt,
Is Christus in u, volcht sijnen reghel,
^g Volcht sijn voetstappen na subijt,
So wie hem een Christen belijdt,
Siet de schrift aen, als een spieghel,
^h Want wie ghelooft, so de schrift seyt,
Van diens lichaem sullen vloeyen
Vruchten des levens vol claerheyt,
ⁱ Als een roos onder de doornen bloeyen,
3 Dees schrift ghy wel bedencken meucht,

a Apo. 2. 7.

b Mat. 7. 13.

c Rom. 8. 5.

+ Ephe. 5. 3.

d Io. 15. 3.

+ Collo. 3. 5.

e Ioan. 8. 32.

+ Rom. 6. 18.

f 2. Corin. 13. 5.

g Ioa. 10. 4.

h Ioan. 7. 38.

i Can. 2. 2.

[p. 235]

 

Waer is de uytbloeyende deucht:

 

Och waer zijn des heylich geests vruchten,

 

^k Waer is de vrede die elck verheucht:

 

Waer wort die dwalende beweucht⁺

 

Van ons tot weenen ende suchten:

 

Dus of wy schoon gheen quaet en doen,

 

Dat helpt al niet, ten zijn maer droomen,

 

Tot goet doen moeten wy ons spoen,

 

Anders zijn wy onvruchtbaer boomen.

 

4^l Dits een Christen die Petrus prijst,

 

die uyt sijn gheloove deucht bewijst,

 

In der deucht wetenheyt verduldich,

 

Sulcke liefde oock in hem rijst,^m

 

Dat hy gheerne sijnen broeder spijst,

 

Ook ‘t ghemeyn volck hy gheduldich,⁺

 

Sijn dese dinghen by u vriendt,⁺

 

So bewijst uwe charitaten,⁺

 

ⁿ Want wie God niet neerstich en dient

 

Is blint gheheel van God verlaten.

 

5 Merckt aen de woorden Christi fijn,

 

^o Voorwaer men doet gheen nieuwen wijn

 

In oude vaten, tis verloren,

 

^p Wat gheen vernieude menschen en zijn,

 

Oprecht sonder gheveynsden schijn,

 

^q Die bedriecht hem selven al te vooren,

 

^r Anders ist maer een nieuwe lap,

 

Sonder gheloof, op een oudt laken,

 

Tis ydel waen en lichten clap,

 

Maer anders heeft dat niet te maken.

 

6 Weet ghy niet dat een Christen bloot

k gal. 5. 22.

+ Ephe. 5. 9.

l 2. pet. 1. 9.

m Esaie. 58. 7.

+ syra. 7. 35. ende 12. 8.

+ Iob. 4. 5.

+ Gal. 6. 12.

n esa. 9. 12.

o mat. 9. 17.

p Ioa. 3. 3.

q gal. 6. 5.

r mat. 9. 16.

[p. 236]

 

^s Ghedoopet is in Christus doot

 

⁺ Haer sonden t'samen niet begraven:

 

Op dat ghelijck Christus devoot

 

Verweckt is door Gods crachten groot,

 

So moeten wy oock door Gods gaven

 

Leven, in een nieuw leven so,

 

^t Want sy en gheven niet haer leden

 

Tot wapenen der sonden sno,

 

Van den doot sijn sy opghetreden,

 

7^v Want een Christen die is voorwaer,

 

⁺ Een licht ter werelt openbaer,

 

^x Hy soeckt sijn bruydegom alleyne,

 

^y Hy heeft oock verlanghen daer na,

 

^z Hy verblijd hem sijn lijden swaer,

 

^a Hy is een levende fonteyne,

 

⁺ Een lusthof ofte paradijs,

 

Van costelijck cruyden rijcke,

 

^b Hy is een salve seer propijs,

 

Seyt Salomon in sijn cantijcke.

 

8 Vrienden sijn wy aldus bereet,

 

^c Bewaert doch wel u bruylofts cleet

 

Dies niet, steeckt dat in gheenen hoecken,

 

Op dat ghy niet den vriendt heet,

 

Den bruydegom diet al wel weet,

 

Sal ons seer haest comen besoecken,

 

^d Merckt hoe hy den vijgeboom vervloeckt,

 

Die schoone verciert stont met blaren,

 

⁺ Siet toe, eer dat hy ons besoeckt,

 

Op dat wy also niet en varen.

 

9 Paulus oock claer te kennen gheeft

s Ro. 6. 4.

+ Col. 2. 12.

t Ro. 6. 13.

v Mat. 5. 16.

+ 1. pet. 2. 12.

x Can. 3. 1.

y Ps. 42. 2.

z Gal. 6. 16.

a ran. 4. 15.

+ Ioa. 8. 12.

b Cant. 4. 16.

c Mat. 22. 11.

d Mat. 21. 18.

+ Marc. 11. 13.

[p. 237]

 

So wie dat na den vleesche leeft,^e

 

D'eeuwighe doot die moet hy sterven,

 

^f Want wie Christi gheest niet en heeft,

 

Sijn woort dach ende nacht aencleeft,

 

Dat rijcke Gods dat moet hy derven,

 

^g Al werden sy hier glat en vet,

 

En connen vele van Gods Tempel,

 

^h So roemden die in Mosis wet,

 

Zijt ghy wijs, neemt aen haer exempel.

 

10ⁱ En roemt doch niet, groot ende smal,

 

Ghelijck doen der sotten ghetal,

 

Maer laet dijn werck u selven prijsen,

 

Want dat brocht Israel in den val,

 

Hoewel sy Gods volck hieten al

 

Haer werck gaf een ander bewijsen,

 

Daerom verliet haer God terstont

 

Haer dwaesheyt heeft hy haer verweten,

 

^k Ghy zijt mijn volc niet, spreect Gods mont

 

Want ghy hebt mijn wet vergheten.⁺

 

11 Beseghelt u gheloof ghewis,

 

^l Wie met Christo op ghestaen is,

 

Soeckt dat daer boven is ghepresen,

 

Op dat doch niemant en sla mis,⁺

 

^m Als de ghemeynt van Sardis,

 

Sy roemden oock al wat te wesen,⁺

 

Van te leven hadden sy den naem,

 

Maer sy waren doot door haer sonden,⁺

 

ⁿ Waeckt ende bidt vrienden eersaem,

 

Op dat wy so niet zijn bevonden.

 

12 Die van Laodicea blent

e Rom. 8. 13.

f Rom. 8. 9.

g Hava. 1. 16.

h Io. 8. 5.

i Lu. 18. 12.

k Hose. 1. 9.

+ Rom. 9. 25.

l Rom. 6. 4.

+ Col. 3. 2.

m Ap. 3. 11.

+ Marc. 13. 33.

+ Luc. 12. 40. ende 21. 33.

n Matth. 24. 42.

[p. 238]

 

^o Die Ioannus ons maeckte bekent,

 

Coudt noch lau sy oock en waren,

 

Tot roemen hebben dy haer oock ghewent,

 

Ons en behoeft gheen dinck present

 

Altijdt ghenoech, was haer verclaren,

 

Ellendich waren sy end stout,

 

De gheest bewijst wel haer misdaden,

 

^p Haer eerst liefde was vercout,

 

Denckt of ghy vry zijt van die schaden.

 

13^q |Adonia veel droefheyt smaeckt,

 

Om dat hy hem selfs Coninck maeckt

 

Teghen Gods woort, hy wort verdreven,

 

Wie aen een Christen name raeckt

 

maer niet na t'woort des Heeren haeckt,

 

De croone wert hem niet ghegheven,

 

^r So roemden hen oock de Ioden bot,

 

Haer selven sy Gods kinderen maken

 

^s Sy segghen vele sy kennen God,

 

Maer met haer wercken syt versaken.

 

14 Hoe mach het volck soo sijn bedacht

 

Dat op Gods woort so weynich acht,

 

Och diet bedenckt, mochte wel weenen,

 

Wie verlicht is al van den nacht,

 

En dat niet na en volcht met cracht,

 

Haer herte moet wel wesen steenen,

 

^t Een decksel voor haer herte hangt,

 

Al ist dat syt lesen ofte singhen,

 

⁺ Doof blijven sy sonder verstant,

 

Och sijnt niet clagelijcke dinghen.

 

15 O ghy traghe merckt Paulus leer

o Apo. 3. 15.

p Apo. 2. 4.

q 3. reg. 1. 5.

r Ioa. 8. 41.

s Tit. 1. 16.

t Exo. 34. 33.

+ 2. Cor. 3. 13.

[p. 239]

 

^v Waeromme dat God onsen Heer,

 

Sijnen lieven Soon heeft gheschoncken,⁺

 

Om onse arme ziele teer,

 

Te verlossen uyt s'doots verseer,

 

daer wy al laghen in versoncken,

 

^x Om dat hy hem sonde bereen

 

Een sonderlingh volck seer vuyrich

 

dat neerstich ware groot ende cleen,

 

Na goede wercken seer gierich.

 

16 Een yeder dit wel overleght,

 

Of hy is vant neerstich volck slecht,

 

^y En niet meer staet na schat of eere,

 

dan na hemelsche dinghen recht,⁺

 

die dat doet is een Christen knecht,⁺

 

Die loon sal hebben van den Heere,

 

daer en is vasten noch waken sterck,

 

Noch gheen blijschap in cruys by namen,

 

Noch oock gheen sonderlinghe werck,

 

Daer sy de werelt by beschamen.

 

17^z Weet ghy niet, doet Paulus gewach,

 

Dat Gods volck in den laetsten dach,⁺

 

De werelt moeten helpen rechten,⁺

 

Op dien dat comt eenich beclach,

 

Int oordeel hy niet staen en mach

 

God sal selve teghen hem vechten,

 

^a Met der werelt wort hy verdoemt,

 

Och, och, wat salmen dan begonnen,

 

dus oft men hem een Christen noemt

 

Lacy wat is daer mee ghewonnen.

 

18 Veel sullen seer verwondert staen,

v Rom. 8. 3.

+ Gal. 3. 13. ende 4. 5.

x tit. 2. 14.

y mat. 6. 19.

+ Luc. 12. 33.

+ 1. tim. 6. 17.

z 1. cor. 6. 2.

+ sapien. 3. 8.

+ Matt. 19. 28.

a Lu. 12. 46.

[p. 240]

 

Als dat oordeel Gods sal aengaen,

 

^b Segghende: O Heere, Heere,

 

Hebben wy niet seer wijs beraen,

 

⁺ Veel crachten en deuchden ghedaen:

 

^c Maer God sal segghen na Schrifts leere,

 

Voorwaer ick en hebbe u noyt ghekent,

 

⁺ Wijckt van my boose generatie,

 

⁺ Gaet in dat eeuwighe torment,

 

⁺ Ghy hebt versuymt mijn groote gratie.

 

19^d Dus u niet als de werelt stelt,

 

Haer vruchten schijnen wel int velt,

 

⁺ In cleeren, huysen, end in drincken,

 

⁺ Vol giericheyt na goet en ghelt,

 

Maer dien schat, daer de Schrift af melt,

 

Tis selden dat sy daer op dincken,

 

^e Al ist dat ment haer segt oft print,

 

⁺ Ende vermaen met vele tranen,

 

Gheen boete men in haer en vint,

 

Dan so langh syt hoeren vermanen,

 

⁺ 20 Och siet bet toe dan Israel,

 

⁺ En wandelt recht na Gods bevel,

 

Dat ons de Heydens niet beghecken,

 

Sy seyden, schrijft Ezechiel,

 

^f Dat uyt sijn lant heeft moeten trecken,

 

^h Laet doch claerder schijnen u licht,

 

⁺

 

Waer ghy woont onder wat gheslachten,

 

ⁱ Al was de werelt niet en sticht,

 

^g Wilt u doch neerstich daer af wachten.

 

21 Christus die spreeckt met woorden plat

b Matt. 7. 22.

+ Act. 19. 13.

c Matt. 7. 23.

+ Psal. 6. 9.

+ Matt. 25. 42.

+ Luc. 13. 25.

d Ro. 12. 2.

+ Gal. 5. 19.

+ 1. Ioan. 2. 15.

e Esai. 33. 13.

+ Ier. 18. 12. ende 25. 5. end 35. 15.

+ Ezech. 18. 19.

+ Ioan. 3. 7.

f Num. 14. 37.

h Mat. 5. 16.

+ 1. Cor. 10. 5.

i Eph. 4. 29.

g Ezec. 36. 20.

[p. 241]

 

^k Een yegelijck vergaert sijnen schat,

 

Inden Hemel, maer niet op aerden,

 

Segt lieve vrienden, doen wy dat?⁺

 

Veel mannenGods met tranen nat,

 

^l Met verlanghen dien schat vergaerden,

 

Waer u schat is, daer is u hert,⁺

 

Dus hebt ghy u schatten daer boven,⁺

 

^m Waerom vreest ghy voor sdoots smert?

 

ⁿ So doen sy, die God niet gelooven.

 

22 Wat dunckt u lieve die wel vaet,

 

Volghen wy hier in Christus raet:

 

T'waer goet dat ick hem wel besaghen,

 

Want wie na schat beneden staet,

 

Gelijck dat doet die werelt quaet,

 

Die salt hier namaels wel beclaghen,

 

^o Want een Christen die is een brief

 

Van alle menschen scherp ghelesen,

 

Dus en zijt niet meer dijn eyghen dief

 

Van dijn arme ziele in desen.

 

23 So wie hem hier in schuldich dinckt,

 

Betert u, en niet meer en hinckt,

 

En segt met David nu ten stonden

 

O God my u ghenade schinckt,^p

 

Ick kenne dat mijn boosheyt stinckt,

 

Wascht my doch reyn van mijne sonden,^q

 

Schept in my een nieu herte eerst,^r

 

Geneest mijn siele door u jonste,^s

 

Geeft my weder dijnen gheest,

 

Die salmy leyden in u woonste.

 

24 Mijn seer lieve vrienden siet,

k matt. 6. 20.

+ Luc. 12. 33.

l Psa. 42. 3.

+ 2. Cor. 5. 2.

+ Heb. 12. 28.

m Syr. 41. 24.

n Sap. 5. 8.

o 2. Cor. 3. 3.

p Psa. 51. 3. ende 56. 2.

q Psa. 51. 5.

r Psa. 51. 4.

s Ps. 51. 125.

[p. 242]

 

Singt uyt ghewoonte niet dit liedt,

 

Lichtveerdich, maer met wijse sinnen

 

So daer wel veel singhens gheschiet,

 

Maer ten behaecht den Heere niet,

 

^t So God door Amos spreect uyt minnen,

 

Doet wech van my al dat ghebleet,

 

Der liedekens, en al u snaren,

 

Want dat was God om hooren leet,

 

^v Om dat sy niet oprecht en waren.

 

25 Die dit stelde niet om ghewin,

 

Hem selven vermaent hy daer in,

 

En al diet singhen en hooren,

 

^x Wapent u vroom na Christus sin,

 

^y Elck heeft te strijden meer oft min

 

^z Tegen veel vyanden vol tooren,

 

^a Wilt niet als de vertsaechdee blien,

 

Maer staet vast tot der doot ghetrouwe,

 

Vecht vromelijck tot op u knyen,

 

^a Dat ghy die croon meucht behouwen.

t Am. 5, 23.

v Amo. 6.

x eph. 6. 10.

y 1 pet. 5. 9.

z deu. 20. 8.

a Apo. 3. 11.

a 1. cor. 15. 26.