Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens, ghemaeckt uyt den ouden ende nieuwen testamente,
(1593)–Anoniem Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens–
Auteursrechtvrijnu onlancx ter eeren Gods, ende tot stichtinghe des eenvuldighen sanghers by malcanderen vergadert ende uytghegheuen
op de wijse: T'vlas is van den rocke ghewaeyt, etc.IN Babylon, met onverstande, Ga naar margenoot+
Eerde men Bel den Afgodt stom,
Men dede hem daghelijcx offerhande,
Twaelf mudden tarwen-meel oft blom,
| |
[pagina 92]
| |
En veertich Schapen t'eender som,
Drie amen wijns dat was zijn proven,
Cyrus de Coninck die quam hem loven
Daghelijcx met zijn Edeldom.
Maer Daniel aenbadt den Heere
Zijnen Godt, met groot ootmoet,
De Coninck sprack ten selven keere,
Hoe comt dat ghy Bel gheen eer en doet?
Gheen Afgoden, sprack Daniel vroet,
En dien ick, maer den Godt van waerde,
Schepper van Hemel end' van Aerde,
Doen sprack de Coninck met der spoet:
Houdt ghy dan Bel (dat is mijn vraghe)
Niet voor een levende Godt loyael,
Siet ghy niet dat hy alle daghe
Eet ende drinckt, soo menichmael?
Daniel loech om sulck verhael,
En sprack, Heer Coninck, ghy moet weten
Dat desen Bel noyt en heeft ghegeten,
Hy is ghegoten van Metael.
Dit dede sConincx tooren rijsen,
Bels Priesters deed' hy comen snel,
En sprack, condt ghy my niet bewijsen
Dat dese spijsen, etet Bel,
Soo sult ghy den doot sterven fel,
Maer cont ghy wel, voor my doen blijcken,
Dat Bel met al dit goet gaet strijcken,
Soo sal dan sterven Daniel.
Want groote lasterlijcke dinghen
Teghen Bel heeft ghesproken hy,
Daniel en de Coninck ginghen
Ten Tempelwaert, de Priesters by,
Die seyden, Heer Coninck, stelt ghy
Selve de spijse, wy gaen buyten,
Ende wilt self de deure sluyten,
En zeghelen toe met uwen rinck vry.
De Coninck volghde dit exempel,
Daniel dede zijn knechten saen
Met asschen bestroyen al den Tempel,
| |
[pagina 93]
| |
Die deure bezeghelt, was toeghedaen,
Die Priesters zijn in der nacht ghegaen
Met al haer Kinderen end' Vrouwen,
Tseventich waren dese Rabouwen,
Sy en lieten aldaer gheen spijse staen.
De Coninck quam vry onverdroten
Met Daniel, des morghens vroech,
De deure bezeghelt, stont noch ghesloten,
Men dede die open met ghevoech,
De Coninck haest zijn ooghen sloech
Nae Bel en riep nae zijn vermoghen,
Bel ghy zijt groot, een Godt onbedroghen,
Maer Daniel die stont en loech.
Hy sprack, Heer Coninc, merckt hier beneden
Op die voetstappen groot en smal,
Die Coninck sprack, hier hebben ghetreden
Mans, Wijfs, en Kinderen over al,
De Coninck toornich beval,
Bels Priesteren met groot verstranghen,
Wijfs end' Kinderen te vanghen,
Daer quamen sy een groot ghetal.
Sy moesten wijsen die speloncken,
Daer sy door quamen in der nacht,
En hadden al ghegeten en ghedroncken
Dat daer ter Tafel was ghebracht,
De Coninck lietse dooden onsacht,
In Daniels macht, werdt Bel ghegheven,
Die werdt ghebroken daer beneven,
En al zijnen Tempel cleyne gheacht.
Die van Babel eerden een Drake,
De Coninck roemd' op dat Serpent,
Daniel sprack, Coninck, ist sake
Dat ghy my wilt gheven consent,
Sonder zweert, oft sulck instrument,
Sal ick die Drake wel doen sterven,
De Coninck liet hem macht verwerven,
Hy dede bersten de Drake jent.
Die van Babel zijn opgheresen
Teghen den Coninck openbaer.
| |
[pagina 94]
| |
Sy namen Daniel ghepresen,
En wierpen hem by de Leeuwen daer,
Hy lach daer in ses daghen, maer
De Heere en heeft hem niet vergheten,
Door Abacuc sandt hy hem t'eten,
De Enghel bracht hem by zijn hayr.
De Coninck quam om te beweenen,
Daniel op den sevensten dach,
End' hy sach in den kuyl met eenen,
Daer hy Daniel sitten sach,
Hy riep luyde sonder verdrach,
O Daniels Godt, ghy zijt bevonden
Alleene Godt, groot om vermonden,
Alsoo men wel oorconden mach.
Daniel track men uyt den kuyle,
Maer die hem wilden brenghen ter doot,
Die wierp men in der Leeuwen muyle,
Sy werden al haest verslonden bloot,
Aldus is Gods ghenade groot
Over die hem met al haer sinnen
Vreesen, betrouwen, end' beminnen,
Godt en verlaetse in gheenen noot.
Een is noodich. |
|