Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens
(1591)–Anoniem Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens–
Auteursrechtvrijop de wyse: La douce face, oft, Ick hebbe ghemint den tijdt is leden, etc.
AChab over, Israel verheven,
Regeerde binnen Samaria Ga naar voetnoot+
Veel Afgoderye heeft hy bedreven,
Jerobams weghen die volghd' hy nae,
Noch gaf hy zijn trouwe,
Een Heydensche Vrouwe,
Gheheeten Jesabel,
Baal hy eerde // Ende verkeerde,
Dat Huys van Israel.
Elias die was van Godt ghesonden,
Om over al zijn boosheyt zwaer
Hem een felle straffe te vermonden,
Hoe dat binnen dat selve Jaer,
| |
[pagina 76]
| |
Daer Godt gheenen
Reghene verleenen
En sou noch dauwe niet,
T' welck Godt so dede // En daer volghde mede
Dieren tijt en verdriet.
Maer den Heere die zijn volck can troosten
en zijn ghenade wel bewijst,
Deed' Eliam vluchten nae den Oosten,
De Raven hebben hem ghespijst
Aen eener Beke,
Maer by ghebreke
Van reghen over al,
T' water verdroochde // na Sarepta poochde
Hy hem, soo Godt beval.
Daer vant hy een Wedu goet van aerde
Buyten de poorte van der Stadt,
Die daer hout raepte en vergaerde,
Om eenen dronck waters hy haer badt,
Zy ginck ghewillich,
En onverschillich,
Om wat te halen, maer
Siet den Prophete // Heeft om een bete
Broodts noch ghebeden haer.
Zy sprac, so waerachtich als in 't leven
Uwen Godt is, een hantvol meel,
Dat en is my maer overghebleven,
En in een kruyck oly niet veel,
En siet ick sochte
Hout dat ick mochte
Voor mynen Soon en my
Wat gaen bereyden // Om alsoo te scheyden
Wt dese Werelt vry.
Elias die sprack, gaet doet u saken,
Maer wilt voor my wat brenghen eest,
Dan sult ghy voor u beyden wat maken
Maer en wilt niet sijn bevreest:
Want nae s Heeren spraken,
Niet en sal laken
U meel noch oly jent,
| |
[pagina 77]
| |
Tot dat den waerden // Godt op der Aerden
Weder den reghen sendt.
Zy heeft also ghedaen, dus hebben geeten
Elias, zy, en haer ghesin,
Wat zy uyt haer maten heeft ghemeten
Oly oft meel, t' wert niet te min,
Langhe na desen
Sandt Godt ghepresen
Tot Achab Eliam,
Maer onder weghen // Eliam teghen
Achabs Hoofmeester quam.
Want hy was ghesonden aen alle hoecken
By Beken en Fonteynen saen,
Hoy om s' Conincx peerden te gaen soecken,
Dat t' Vee niet al en sou vergaen,
Als hy nu kende
Eliam, ende
Als Elias sprack schier,
Seght uwen Heere
Met snellen keere,
Siet Elias is hier.
Hy heeft dat gheweyghert, en vertelde
Datter gheen Volck noch Landt en was,
Achab die en had, als die onstelde,
Aldaer doen soecken Elias,
Ghedoodt, verbeten
Heeft Godts Propheten,
Jesebel onghespaert,
Maer uytghesondert, heb icker hondert
In speloncken bewaert.
Want u knecht die vreest den Heere seere,
Van zijn jeucht aen, hierom indien
Dat ick nu tot mynen Heere keere,
En segh ick hebbe dy ghesien,
Ter selven wylen
Soude veel mylen
Gods Gheest wech voeren dy,
Voor vast ick houde // Achab die soude
Daerom doen dooden my.
| |
[pagina 78]
| |
Elias zwoer, hy soude sonder falen
Voor Achab hem vertoonen vroet,
Dus ginck den Hoofmeester verhalen,
Achab die quam hem in t' ghemoet.
En vraeghd' Elias,
Of hy den Man was,
Die door al zijn voorstel,
Aen alle zyden // Sonder vermyden,
Verwerde Israel.
Elias die sprack, Ick en verwerre
Israel niet door gheen abuys
Maer het wort verwerret wijt en verre
Door u en door uws Vaders huys,
Dat ghy ghevloden
Sijt de gheboden
Des Heeren Sebaoth,
Ende mishandelt // So dat ghy wandelt
Na Baal den Afgodt.
Dus laet nu gheheel Israel versamen,
Op den Bergh Carmelus, ende al
Die Propheten van Baal by namen,
Vier hondert vijftich in 't ghetal,
Jae die Propheten,
Al die daer eten,
Aen Jesabels tafel,
Dus t' eender sommen, Sijn zy ghecomen
Op den Bergh van Carmel.
Elias die vraechde t' volck hoe langhe
Dat zy over beyde zyden manck,
Wilden blyven gaende even stranghe,
Is de Heere Godt, gaet zynen ganck,
Maer is het Baal,
Wandelt hem nae al,
Noch deed' Elias daer
Brenghen twee Ossen // Om t' volck te lossen
Wt haer dolinghe zwaer.
Hy liet den Propheten, Baals eenen
Wtkiesen, om offeren fijn,
Welcks Godt met vier soude verleenen
| |
[pagina 79]
| |
Antwoordt, die soude Godt sijn,
Baals Dienaren,
Die leyden haren
Osse, daer op dat hout,
Ront om zy liepen // Spronghen en riepen
Tot Baal menichfout.
Van den morgen vroech hebben zy geroepen
Verhoort ons doch, o Baal Godt,
Maer op geen antwoord' en was daer te hopen
Elias die sprack tot haer uyt spot,
Roept buyten spele,
Met luyder kele,
Want het mach wesen wel,
Dat hy nu lichte // Slaept ofte dichte,
Oft yet te doen heeft el.
Luyde ghinghen zy roepen ende tieren,
Met messen en priemen haer lijf,
Tot den bloede hicken en pickieren,
Al nae der Heydenen bedrijf,
Tot na den noene
Als men te doene
Spijsofferhande plach,
Maer geen antwoorde // Men daer en hoorde,
Van Baal, noch en sach.
Elias die ginck in t' volcx aenschouwen
Des Heeren ghebroken Altaer,
Met twelf steenen wederomme bouwen
Romtom een vore maeckt' hy daer,
T' hout hy bereyde
Daer op hy leyde
Den Osse metter spoet:
Ende hy hieten // Driemael begieten
Met water overvloet.
Elias die sprack en heeft ghebeden
Godt Abrahams ghebenedijt,
Isaacx en Israels, toont heden,
Dat ghy Godt in Israel sijt,
En ick u knecht, vry,
En dat ick recht, my
| |
[pagina 80]
| |
Droech nae u heylich Woort:
Op dat O Heere // Dit volck bekeere,
Doch mijn ghebedt verhoort.
Doen sant den Heere t' vyer sonder vertoeven
Dat al den Brandtoffer verslont,
Steenen, Aerd', en water in der groeven,
Als t' volck dit sach, het viel terstont
Ter Aerden neder,
Keerende weder
Al tot den heer eerbaer
Den Heere crachtich // Is Godt waerachtich
Beleden zy algaer.
Die valsche Propheten al versleghen
Werden van Elia vailiant,
En door zijn gebedt, sant Godt den regen
Van den Hemel wederom op t' Landt,
Als voorby waren
Gheheel drie Jaren,
En ses maenden ghetelt,
Datter met allen // Gheenen gevallen
En had, op d'Aerdtse velt.
Gheestelijcke Israelsche bende,
Gheenen Baal in u hert' en stelt,
Dat u Godt altijt den reghen sende
En u met droochte niet en quelt,
Uwen Elias,
Christus Messias,
T' levende water gheeft,
Voor niet en wensche // Hier elcken mensche
Die hem vyerich aencleeft.
Een is noodich, |
|