Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens
(1591)–Anoniem Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens–
AuteursrechtvrijNa de wyse: Hoort cloecke Bourgioenen, in Vlaenderlandt.
GOdt sprack in voorleden tyden
Tot Jonam seer vertsaecht,
Maeckt u op sonder myden
Tot Nineve, en ghewaecht,
Dat zy om t' quaet, t' welck my mishaecht
Werden geplaecht, t' is my gheclaecht,
Hy heeft tot Japho na een Schip gevraecht.
Om voor den Heere te vlieden,
Ginck hy te schepe daer,
En gaf schip-loon den lieden,
En voer ter Zee met haer,
Doen sandt Godt sulcken wint voorwaer
| |
[pagina 10]
| |
Dat zy daer naer, wierpen van vaer,
T' goet uyten schepe, want het woech te zwaer.
Met vreesen en met beven
Elck zynen Godt aenriep,
Maer Jonas daer beneven
Die lach in 't schip en sliep,
Die Schipper snellijck tot hem liep,
In 't schip seer diep, staet op, hy riep,
Roept uwen Godt aen die den Hemel schiep.
T' lot te werpen hy ghevalle,
Gaven zy wel confoort,
Zy consenteerdent alle,
Om weten met accoort,
Om wien dat haer die Zee dus stoort,
Zy wierpen voort // t' viel soo 't behoort,
Op Jonas, die moeste dan buyten t' boort.
Als die Schip-lieden vernamen
Zijn onghehoorsame daet,
Vraechden zy nae t' betamen,
Waerom hebt ghy doch dit quaet,
Voor Godt ghedaen, lieve wat raet?
Hy sprack, verstaet // uyt nijt noch haet,
Werpt my in de Zee op datse stilder gaet.
Noch roeyden zy eendrachtich,
Nae t' landt met groot ootmoet,
Maer de Zee was te crachtich
Door windt en grooten vloet,
Doen baden zy, o Heere goet,
T' onschuldich bloet doch van ons doet,
En wierpen Jonam in de Zee met spoet.
Doen stilden haer die baren,
Het hiel op van stormen groot,
Maer die Schiplieden waren
Vol vrees in grooten noot,
En dachten, nu is Jonas doot,
Die voor Godt vloot, maer Godt besloot
Hem in den visch die hem te lande schoot.
Dry daghen en dry nachten
Was hy daer in bewaert,
| |
[pagina 11]
| |
Lijdtsaem moest hy verwachten
Gods ghenadighen aerdt,
In den walvisch was hy ghespaert,
Met druck bezwaert, geheel vervaert,
Godt was hy danckbaer, die hem heeft verclaert.
Godt liet hem weder hooren,
Doen Jonas lach op 't Landt,
En gheboodt hem als vooren,
Doen hy hem eerstmael sandt,
Jonas begonst aen eenen cant,
Met goet verstandt, te predicken, want
Godt was te vreesen also hy bevant.
Daer zijn noch veertich daghen,
En Ninive sal vergaen,
Doen zy hoorden ghewaghen
Van Jonas dit vermaen,
Gheloofden zy zijn preken saen,
Gheestich beraen, t' Conincklijck graen,
Heeft selfs in sacken boete ghedaen.
Menschen ende Beesten
Vasten met groot gheween,
Den Coninck met den eersten
Trock af zijn Purpur reen,
Met eenen sack ginck hy hem cleen,
En hiet elck een, t' vasten verbreen,
Wie weet sprac hy, t' quaet mochte God verleen.
Als Godt dit al aenschoude,
En haer wercken aensach,
Het ongheluck beroude
Hem, door haer groot gheclach,
Zy vasten daer nacht ende dach,
Sonder verdrach, Godt die t' vermach,
Keerde die plaghe en den grooten slach.
Doen verdroot Jonas te leven,
En sprack, dit dacht ick wel,
Dat ghy noch soudt vergheven
Haer sonden seer rebel,
Daerom verliet ick u bevel,
En sochte snel, een Schip niet el,
| |
[pagina 12]
| |
Om t' ontvlieden op de Zee seer fel.
Hy setten hem teghen t' Oosten
In der hitte bevanck,
Daer liet hem Godt vertroosten
In al zijn lyden cranck,
En liet daer een Cauwoorden ranck,
Nae Jonas danck, wassen seer lanck,
Godt sandt een worm smorghens diese dwanc.
Godt liet die rancke bederven
Die in eenen nacht op quam,
Doen wilde Jonas sterven,
Flau van der Sonnen vlam,
Sijt ghy om der Cauwoorden stam,
Die op u clam, met rechten gram,
Vraeghde de Heere al tot Jonam.
Jae tot der doot ellendich
Ben ick toornich met recht,
Sprack Jonas onbehendich
Tot Godt die hem uytleght,
Sijt ghy om die Cauwoorde slecht,
Daer ghy af seght, so vast ghehecht
Hoe soud' ick dan dooden so menich knecht?
My jammert te verdoene
Die Stadt groot om bespien,
Sprack Godt tot Jonas coene,
Want daer waren ghesien
Wel hondert en twintich duysent Lien,
Wanckelbaer rien, die niet en schien
Het quaet van t' goet, en lieten haer castyen.
Oorlof dits Jonas leere,
Maer daer is op dit pas,
Een die noch meerder eere
Weerdich is dan Jonas,
T' ghecroockte riet, t' roockende vlas,
Liet hy soot was, dits so ick las,
Godts Soon ydoone die ons al ghenas.
|
|