Sommighe nieuwe schriftuerlijcke liedekens

[Wy vinden claer beschreven]

Nae de wyse: Het soude een proper Meysken.

⁺VVy vinden claer beschreven,
T' welck is tot onser leer,
Al van Susanne leven,
En wat twee Richters bedreven,
In 't aenschouwen van Godt den Heer.

Zy sijn t'samen verdreghen,

Maer seer qualijck bedacht,

+ Dan. 4.

[p. 7]

 

Hebben seer stil ghesweghen,

 

Daer in den Boomgaert gheleghen,

 

En Susannam aldaer verwacht.

 

Als zy haer nu quam baden,

 

Soo heeft zy daer in 't goe,

 

Wt vrese van den quaden,

 

Haer twee Maeghden gheraden,

 

Gaet en sluyt den Boomgaert toe.

 

Doen creghen door t'betrouwen,

 

Dees loose twee ouders moet,

 

Spraken in haer aenschouwen,

 

Susanna ghy fleure der Vrouwen,

 

Hier alleen onsen wille doet.

 

Maer weyghert ghy ons sonden,

 

Een seer schandelijck dinck,

 

Sullen wy van u oorconden,

 

Dat wy u hebben ghevonden,

 

Ligghende by een Jonghelinck.

 

Susanna werdt te suchten,

 

Segghende in haren noot,

 

Volghe ick dees boose cluchten,

 

Den doot mach ick niet ontvluchten,

 

Och nu ben ick in lyden groot.

 

Doen zy in Liefden branden,

 

Sprack Susanna daer in't slot,

 

Liever wil ick met schanden

 

Hier vallen in s' menschen handen,

 

Dan sondighen voor mynen Godt.

 

Dus heeft zy sonder toeven,

 

Seer gheroepen en gheclaecht,

 

Maer dees twee oude Boeven,

 

Om Susanna te bedroeven,

 

Riepen oock seer onvertzaecht.

 

Doen nu dit roepen hoorde,

 

Het Huysgesinne versaemt,

 

Van d' Ouders in accoorde/

 

Seer schandelick van woorde,

 

Hebbent haer die knechten gheschaemt.

 

Want noyt t' eenighen daghen,

[p. 8]

 

Meer dan op t' selve pas,

 

En hoorde men van haer claghen,

 

So eerlijck had zy haer gedraghen,

 

Waer deur elck seer verwondert was.

 

S' anderen daeghs sonder falen,

 

T' volck seer druckich belaen,

 

Moest men Susanna halen,

 

Die Ouders seer wel ter talen,

 

Hebben dus haer reden ghedaen.

 

Dit is voor ons ghebleken,

 

Dat ghetuyghen wy nu claer,

 

Een Jonghelinck versteken,

 

Doen haer twee Maeghden weken,

 

Isser voortgecomen by haer.

 

Dit regiment bespiende,

 

Met desen Jonghen gast,

 

En sulcken schand' aensiende,

 

Den Jonghelinck ons ontvliende,

 

Hebben wy haer daer aenghetast.

 

Daer op wert zy eendrachtich,

 

Ter doot toe ghecondemneert,

 

Zy riep, och Godt almachtich,

 

Ghy weet t' is leughenachtich,

 

Daer men my nu mede blameert.

 

Alsdus ter dootwaert gaende

 

Susanna verduldich fijn,

 

Daniel die haer vermaende,

 

Dit oordeel teghen staende,

 

Van dat bloet wil ick onschuldich sijn.

 

Doen hem dus hoorden claghen

 

De Rechters, hebben zy ghesecht

 

Nu Godt door zijn behagen,

 

U beroept jonck van daghen,

 

Sitt by ons, ende ons onderrecht.

 

Daniel sprack, die beyde

 

Ghetuyghen daer nu vals,

 

Datmense my nu scheyde,

 

En van malcanderen leyde,

 

Dat sou blijcken op haren hals.

[p. 9]

 

Hy brocht dees valsche tonghen,

 

Aldus uyt haren droom,

 

Vraghende onbedwonghen,

 

Hebt ghy haer also bespronghen

 

Nu seght op, en onder wat boom.

 

Eenen Lindeboom groene,

 

Heeft daer den eenen ghenoemt.

 

T' was wel van haren doene,

 

Want met haer leughenen coene,

 

Hebben zy haer selven verdoemt.

 

Godes Enghel salse vinden,

 

Met haerlieder discoort.

 

Schoon vrouwen zy beminden,

 

D' ander vergat al die Linden

 

En die quam met een Eycke voort.

 

Deur al haer discorderen,

 

Moeste nu Israel,

 

Dees twee tuyghen casseren,

 

Ter doot toe condemneren,

 

En volbrenghen des Heeren bevel.

 

Oorlof, hier mede uyten

 

Wy hier nu desen sanck,

 

Van dees twee loose spruyten,

 

Die Daniel in 't besluyten,

 

Met haer eyghen reden bedwanck.