Soldaten-spreekwijzen

[p. 5]

III. Een Kommandant trekt blij van zin, Op zijn manier de posten in.

Er heerschte rust in 't gansche land,
Van Oost tot West, van strand tot strand;

Geen oproer dreigde met geweld,

Zoodat er voor den oorlogsheld,

Al was hij nog zoo stout en koen:
Al luttel weinig viel te doen.

De Generaal kreeg toen 't idee

't Was juist in 't warmste van 't saisoen:

Met heel zijn wakkere armee,

Een tochtje naar de hei te doen;

En blijven daar een maand kampeeren,
Om haar den velddienst goed te leeren.

En zoo gezegd - ook zoo gedaan.
JAN zonder zorg kreeg heel vooraan;

En daarmeê was hij zeer kontent,

Voor zich alleen een ruime tent,

Waar hij de posten gâ kon slaan.

De tijd vloog om - en op een dag

Dat onze JAN te sluimren lag.

Kwam een Sergeant hem haastig wekken:

‘Fluks, haast u! wakkere kommandant,

Wij rukken op!’ sprak de Sergeant.

‘Gij moet de posten in gaan trekken,

De gansche armee staat reeds gekleed,

En voor de tocht naar huis gereed.’

De man vertrok - maar onze JAN

Zei boos: ‘ik geef den brui er van,

Om bij zoo'n warmte spoed te maken,

Ik krijg ze tóch wel hier die snaken;

Hij zet zich weêr op zijn gemak,

Hij vat de beide koorden strak,

En zonder moeite of tegenzin,

Trekt hij de beide posten in.

[p. 6]