|
| |
[ACh Helena, ach mijn waerde]
Stem: Liefste ghy zijt ongestadigh.
L. ACh Helena, ach mijn waerde,
Ach beheerster van mijn hert:
Sult ghy noyt mijn Trouw aenvaerden,
Soo verga ick heel in smert:
Ick sal al mijn Jonge leeden
Haest in't duyster graf besteden,
Soo ghy mijn gesmeeck belacht,
En mijn trouwe min veracht.
H. Sacht Leander wilt niet klagen
Wilt u liefde hooger dragen
Op het weeligh Hof-gesin,
Hoofse Juffers konnen vleyen,
Gaet, wilt van helena scheyen,
Want mijn Vee is te geringh
Voor soo grooten hoovelingh.
L. Wilt niet op mijn grootsheyt smalen
d' Hoofse pracht is niet met al:
'k Wil mijn grootsheydt laten dalen,
By u schaepjes in de stal:
'k Wil om u uyt goude schalen
Noyt geen Hoofse dranck meer halen:
Maer veel liever by 't geboomt
't Water drincken datter stroomt.
H. Wat sou doch u Vader seggen
Als sy hoorden van ons min,
Dat g' u liefde had gaen leggen,
Neen Leander komt niet nader,
Laet my by mijn oude Vader;
Gaet ghy weer ten hoove treen,
En komt nimmer by Heleen.
L. 'k Sal u uyt het Velt ontslaken,
| |
| |
En in plaets van dese kle'en
U een Edel-vrouwe maecken:
Gunt my weder min Heleen;
'k Sal u ooren laten streelen
Met musijck en heldre keelen:
En veel Maeghden sullen gaen
Die u steets ten diensts staen.
H. Met u wulpse vleyeryen
Daer verslijt ghy mee u tijdt,
'k Sal my voortaen wel verblyen
Op het geurigh Veldt-tapijt,
Daer mijn beesjes haer gaen asen,
Daer mijn schaepjes haer gaen grasen,
'k Acht geen hoofse vleyery,
Maer een Herders soet gevry.
L. Houd ghy van geen hoofse leven,
Wel Helena 'k ben te vreen,
'k sal my mede gaen begeven
Tot de slechte Herders Kleen;
'k sal met u door bosch en heyden
Willigh gaen de schaepjens weyden.
Gunt my slechts u weder min.
H. Hoe sou doch Leander passen
Neen, ghy zijt niet op-gewassen
Om te dragen d' Herders Rock,
Maer met goud' en zijde kleeden,
Gaet verciert daer mee leeden:
Laet my by het vee gerust,
Boet in 't weeligh hof u lust
L. 't Is vier Jaren nu geleden,
Dat ick eerstmael (schoon Heleen)
By u in het Veldt quam treden,
En heb steets Met vrindlijckheen
U om weder-min gaen vleyen,
En ick sal niet van u scheyen
Voor ghy my u liefde gondt,
Tot een vaste Trouw-verbondt.
H. Wat soud ghy doch aen mijn hebben
| |
| |
Als wat schaepjens in de Wey,
's Nachts een huys vol spinne-webben,
Dagelijcks dwalen door de Hey:
Alwaer Cloris op sijn Fluydje:
Speelt Helena is mijn bruydje:
Dat geen Wolf mijn Vee verrast.
L. Is dan Cloris u beminde,
Hebt ghy Cloris dan in 't hert?
Ghy sult my niet weder vinden,
Maer ick sal met pijn en smert
Vlieden gaen door bosch en hagen,
Ja Godt Pan ten Veldt uyt jagen,
Swerven aen de dorre strandt,
H. Wilt niet doolen om Helene,
Wilt niet zwerven bosch-waert in,
Ick sal staken al u weene,
Soo ghy toont stantvaste min:
Maer ick meenden al u vleyen,
Dat het was mijn te verleyen?
Ach! Leander 'k neem u aen
Voor mijn lieve Echte Man.
L. Ach! o Heemel wat een vreughde
Komt in mijn gedacht' en sin,
Ach mijn Engelin vol deughden!
'k Geev' aen u mijn ziel te pande:
Daer ontfanght in uwe hande
Dees mijn Diamant op trouw,
Schoon Helena is mijn Vrouw.
H. En Leander is mijn waerde,
'k Neem u Trouw uyt rechte Min,
Ghy zijt al mijn lust op aerde,
Eeuwigh blijft ons Trouw verbonden.
Zwijght nu alle laster-monden,
'k ben voor eeuwigh u bereydt,
Tot de bleecke doodt ons scheydt.
| |
| |
| |
Kluchtigh Liet, van den levende Eyer-korf.
Voys: Ach soete Isabel, &c.
AEnhoort dit kluchtigh Liedt,
Hoe dat een hoer een boer bedroogh
Al tot dees Huysmans eer,
Daer komt een Hoertje rat,
Als of sy na de merckt ginck,
En scheen vermoeyt van 't gaen,
Een kint dat daer in lagh,
Seer dicht dat men 't niet sagh,
't was juyst merrickt dagh
Ick ben soo seer vermoet,
'k Bid die vrindtschap doet,
En set mijn Korrif op u Kar,
Ick ben soo moey van gaen,
Komt geeft de Korrif maer,
Hadt ick noch plaets ick sette vry,
maer siet ick kan niet meer,
Sprack daer dat vals Juweel,
| |
| |
Den Hysman rijdt al lustigh voort,
maer siet de valsche Hoer,
Die laet den lieven boer,
En sy schuert haer poort.
Een korten tijdt hier naer,
Kau, wau, wau, wau, soo gaet den toon,
Den Heysman schier bedrijt,
Zijn selve door 't gekrijt,
Ja, ja, ter duyvel sey den boer,
Wie had het ooyt versint,
Den Huysman met een snap,
Die neemt de Korrif knap,
En bindt die aen de kar ter neer
Daer slingert 't mantje ach!
Als of men 't wiegen sagh,
Het kindt raeckt weer in rust,
Door dien het wiert gesust,
De Huysman komt 'er weder aen de poort
Loeren stracks op sijn kar,
Den een seydt tegen d' aer,
O my! wat aenslagh klaer,
Van achter stil gesneden af,
| |
| |
Den boer bleef niet langh staen,
Sijn Kar die was gevisenteert,
Hot, hot, was't voort en voort,
In de Stadt door de poort,
Terstond op 't Merrickt veldt
Den boer die was weer 't packje quijt,
Maer monseur den soldaet,
Die had het strack te quaet,
Hoe stondt soldaet bezwaert,
't Kindt soo heeft gebaert,
Het vloecken was daer niet gebreck,
De drommel hael den boer,
Ontdecken daer het gantsche stuck,
Dat is dit Kindtje soo ghy siet,
Ey helpt ons uyt getreur,
Wel sprack den heer haer an,
Ghy zijt hier achtien man,
Men sal u korten alle weeck,
| |
| |
Denckt hoe een yder keeck.
Dat ick niet zwaerder gaf,
De rest dat sal de Stadt voldoen,
Hoe lachten d' heele stadt,
Dees Zoljers achter 't gat,
Soo wierdt ontslagen d'hoer,
En oock den slimmen boer,
Die hielt het aen sijn portevoe,
En kaept geen korven meer,
Want siet hoe 't in den toer om gaet,
De hoer bedroogh den boer,
Den boer weer in den toer,
Die bedroogh den Zoldaet.
|
|
Auteursrechtvrij