Het Soes-dijcker nachtegaeltje singht en queelt met de herders en herderinnetjes


Ganimedes minne-sangh van de schoone Amaril.
Voys: Bell' Iris, &c. SChoon ick, o Juffertje! mijn lust Heb in u lieve troetel-schoot geblust Weest daer om niet mijn Amaril ontset! Ick weyger u geensins het echte bedt. O neen! u wesen is te soet, Dat my in nieuwe min steets blaken doet En u vergoede glans, en aerdigheen, Hebben my eer verwonnen, als bestreen. Ach! hoe soet is die uer en tijt, Die ick met u Lief kussende verslijt my dunckt dat ick dan eerst geluckigh leef, Als ick mijn Lippen aen de uwe kleef. En met mijn Hant u borst aenroer, En dan om hoog, en dan om laegh toe voer O Nectar vaetjens! waerdig voor de goon O Nectar vaetjens! waerdig voor de goon
[pagina 56]
A. Kom hier mijn waerde Lief kom hier Indien by u noch is dat minne-vier, Dat soo te branden plaght in dese schoot: Ach sonder u is Amarillis doot. Kom dan mijn Ganamides, kom, O Rover van mijn kuysse maegde-blom Ach gunt my dat ick u omhels en Kus, En door u vlamme oock de mijne blus.