Het Soes-dijcker nachtegaeltje singht en queelt met de herders en herderinnetjes

Een t' Samen-spraeck tusschen Cassander en Philomela.

Stem: Wilt vroolijck singen.

HIer kom ick dwalen
Langhs dees bergen, bos en dal,
Om mijn Schaepjens t'huys te halen
En te drijven in de stal,
Die hier in het Claver-gras,
Doe auroor ontvloden was,
Hebben in het groen gaen grasen
Dewijl Phebus daeld' seer ras.

Maer och! wiens stemme
Hoor ick ginder in het woud?
Och! wien hoor ick ginder hemme?
't Is die my gebonden houd;
't Is mijn hart en tweede Ziel,
Ach! Godin ick voor u kniel:

[p. 27]

 

Aensiet doch u trouw minnare

 

Die soo even voor u viel.

 

't Is u Cassander,

 

Philomela die u groet,

 

Dus bid ick doch verander,

 

Anders och! ick sterven moet;

 

Philomela 't is gedaen,

 

Als de snee sal ick vergaen:

 

Soo ghy u niet wilt ontfermen,

 

Aensiet doch mijn droef getraen.

 

'k Zweer by de Goden,

 

By Saturnus en Jupijn,

 

Dat ick u noyt heb gevloden,

 

'k Wensch met u gepaert te zijn;

 

't Is Cassander die ick meen,

 

Tot mijn lief en anders geen:

 

Dus komt wilt u Nimphje kussen,

 

Lief Cassander weest te vreen.

 

Hoor mijn beminde,

 

Phebus ringelen met sijn Lier,

 

Voor haer ginder by de Linde

 

Van de bosch-godt groot getier,

 

Die zich mee om onse vrucht

 

Nu met alle macht verheught:

 

Kom, ey kom, singht ons een deuntjen,

 

Op dat het de goden heught.

 

Met quam ick treden,

 

Uyt dat Elsen Boschen fier,

 

met mijn Nimphjen fraey van Leden

 

Om te nemen wat pleysier;

 

Daer de Herders in het groen,

 

Haer gewolde Schaepjens voen:

 

Die haer Nimphjes daer soo kusten,

 

't Was'er al vol vreuchd te doen.

 

Nou Lief Cassander,

 

Phelomela die u groet,

 

Hey laet ons nu met malkander,

 

Fris wesen en wel gemoet,

 

Laet ons nu sien of de Goon

 

Of Venus of Cupido:

[p. 28]

 

Sy sullen haer eens ontfermen,

 

Of ick sterf wel duysent doon.

 

Nu zweer ick klare,

 

By Saturnus en Jupijn,

 

Dat ick met u sal paren,

 

En ghy sult mijn Vrouw nu zijn,

 

Philemela weest gerust,

 

Daer op geef ick u een kus,

 

Laet ons schaepjens samen paren,

 

Op dat ons brandt wert geblust.

 

Nu wensch ick allegare,

 

Alle Nimphjes jonck en oudt,

 

Als sy met malkander paren,

 

Weest malkander heel ghetrou,

 

Doet als wy hebben ghedaen,

 

Soo en sult ghy niet vergaen,

 

Het is soet om so te paren,

 

Wilt het doch in danck ontfaen.

Hoe soet is de Min, in haer begin:

Maer d' Hub're staet die heeft wat in.