Het Soes-dijcker nachtegaeltje singht en queelt met de herders en herderinnetjes
(na 1678)–Anoniem Het Soes-dijcker nachtegaeltje singht en queelt met de herders en herderinnetjes–
Auteursrechtvrij
[pagina 11]
| |
Drijft door de groene beemde
Of op een klaverstee.
Ick vond u lestmael slapen
Onder een Elsen boom,
'k Omhelsden u terstondt:
Ick u eens vrindelijck kuste
Voor u lipjes rondt:
Dese Godin ontwaeckte,
Door 't kussen dat ick haer dee:
'k Verlaet u nimmermeer,
Wilt mijn doch eensjes kussen
Coridon, waerde Heer.
Dese soete woorden
Brachten mijn hert tot min:
Mijn ziel lagh in haer handt
Philida alderliefste
Doet mijn doch eens bystandt.
Doense de woorden hoorden,
Dien ick uyt liefde sprack:
Sy doolden van mijn af
Daer ick mijn schaepjens weyden,
Met mijn herders staf.
Nu is al haer vleyen
Verkeert in een wreedt gemoet:
Haer soete wel-spekentheyt,
En al haer minne-vleyen,
Die hebben mijn hert verleydt.
Moet ick haer nu verlaten
De Jonge Herderin,
Is u mijn minne leet?
Soo moet ick mijn leven klagen,
Dat ghy nu zijt soo wreedt.
Cupido, Venus soontje,
Troost dese Herders-knaep:
Gaet nae Philida soet,
Daer is een bloeme kransje
Dat ghy geven moet.
Cloris die nam de liefste,
Die hem Godinnetje gaf,
Hy doolden door bos en hy,
| |
[pagina 12]
| |
Tot dat hy eyndelick raeckten
In Philidaetjes wey.
Daer lagh dees Herderinne,
Al met haer schaepjes soet:
Cloris viel haer te voet,
En gaf haer dat bloeme-kransje,
Door-vlochten met kusjens soet.
Fhilida stuers van reden,
Sloegh dese giften af:
Cloris die swol van spijt,
Dat hy sijn Jonge leven
In sulcken min verslijt.
Hoe kondt ghy soo licht minnen,
Wulpse Herderin?
U Dool-hof min verleyt:
Wulpse min der vrouwen,
Die als een weer-haen draeyt.
Ick heb na u geluystert,
En op u vleyen gelet:
Gy Jonghmans als ghy vrijdt,
En stelt geen vaste liefde
Voor de knoop is geleydt.
|
|