Het Soes-dijcker nachtegaeltje singht en queelt met de herders en herderinnetjes

[OCh Leonoor, o schoon Leonoor]

Stem: O schoon Cato.

OCh Leonoor, o schoon Leonoor,
Die ik voor eeuwig in mijn hart verkoor.
Ja die altoos in mijn jonge Ziel,
Gelijck een Aert-Godin op aerd beviel.

Is dan mijn karmen, vreughde voor u hert,
Ist u al blijdschap van mijn droeve smart
De doodse pijn die ick hier ly op aerd',
't Schijnt dat die u niet als veel blijdschap baert.
Segh my eens reden van u stuers beleyt
Waerom dat ghy my nu u min ontseyt?
Ben ik mismaeckt af al te plomp van zeen
Of u niet aengenaem van Lijf en Le'en.
Zijn mijne schatten niet by u gelijck,
Zijn u Ouders noch van goedt soo rijck,
Zijt ghy begaeft met schoonheyt ongemeen

[p. 8]

 

En wel voorsien met veel bevallegheen.

 

Staet daerom niet te vaster op u woort

 

Een trotse maeght is voormaels wel bekoort,

 

Van een die min als ick was van geslacht

 

Dus Leonoor u minnaer niet veracht.

 

Ick ben een Edelman van groote staet,

 

Schoon dat Alberto hier in droefheyt gaet

 

Mijn Ouders hechten aen het Frans gebiedt

 

Ach Leonoor veracht u dienaer niet.

 

Ick swerf en dwaal in't doolhof van de min:

 

Om u mijn Leonoor, schoone Godin:

 

Ick sal gaen treure tot my haelt de doot

 

En dat de Aerd my neemt in hare schoot.

 

Ist tegen u Ouders wil en dwangh:

 

Mijn Leonoor lief weest doch niet bang:

 

Vertreckt met my voort na Parijs de stad

 

Besit daer me in vreugt mijn staet en schat

 

Ach lief en hoort gy noch niet mijn geklagh:

 

O blondt Aurora brenght den klaren dagh

 

Diana vertreckt met u bleeck gesicht:

 

En Phebus brenght u aengenaeme licht.

 

Hoor ick Albarto daer niet voor mijn deur;

 

Och ja mijn lief, het is u Serviteur,

 

mijn Engelin gekleet in't wit Satijn:

 

mijn Leonoor mijn Engel komt by mijn.

 

Wat heb ick menig suere nacht en dag,

 

Gesworven hier in menig duysent klacht,

 

Wat lijdt om u mijn jonge ingewant,

 

Een groote pijn van d'heete minne-brant.

 

De ongestuym een groote water-vloet

 

Des Oceaens die treurt door overmoedt,

 

Ja bosch en Boomen, en de dorre Hey

 

Die toonen dagelijcks met mijn droef geschrey,

[p. 9]

 

Maer nu ben ick van alle pijn ontslaeckt

 

Nu gy door't by zijn mijne ziel vermaeckt,

 

Wat middel Lief sal hier best zijn gedaen,

 

Hoe dat wy t'saem best raecken hier van daen.

 

Mijn raed die is dat wy in deser wijs

 

Verlaten Hollant, trecken na Parijs,

 

mijn Ouders die daer woonen vol van pracht,

 

Die hebben my langh met mijn Lief verwacht.

 

Albarto Lief, sal ick met onverstand,

 

Dan laten Vader, moeder en mijn land

 

Sal ick verlaten dan mijn schat en goet,

 

mijn Vrinden en magen, en mijn naeste bloedt.

 

Lief Leonora daer is weynigh aen,

 

Want vader sal ons Huw'lick niet toestaen

 

In Vranckrijck ist so goet als hier te zijn,

 

mijn Ouders wachten ons met smart en pijn.

 

Sal ick mijn vader en mijn moeder dan

 

mishagen, en gaen vluchten met een man

 

En laden dan op my een eeuw'ge haet,

 

Albarto Lief ey geef my doch goet raedt.

 

Seght aen u Kamenier, dat ghy alleen,

 

Op morgen vroeg gaet na u lusthof treen,

 

Ick sal u beyen (Lief) al waer gy wilt,

 

Wy sullen scheyden, Lief u klachten stilt.

 

'k Sal met Juweel en Peerlen en veel Goud,

 

My wel versien siet dat ghy u onthoud

 

Dicht aen mijn deur, slaet op mijn wegen acht,

 

Dus band de min, my van mijn gants geslacht.

 

So neem ick afscheyt dan en segh adieu,

 

Adieu mijn Vrinden, ick segh u adieu,

 

Adieu mijn Vader, moeder tot besluyt,

 

Ick treck door suyvre min te lande uyt.

 

Vaert wel gy jonge Lieden die door min,

[p. 10]

 

En wulpse jonckheyt treckt elckanders sin

 

Vervoerd malckander noyt na andere steen

 

Maer houd by d'Ouders liever u alleen.