Soela 1962-1964

[p. 30]

m. marius

Die heden droomde
Een grote droom
Die zit reeds morgen
In ash and foam

Zo zit de wereld in mekaar
Van onderen leeg
Van boven open.

De tederheid van het gebaar
In zichzelf besloten,
Den ogen glinstering
Geheimnisvolle taal.

Vanzelfse zinnelijkheid
Van lippen half geloken
En niet bedoelde band
Van zo terloops beroerd.

Zij brengen ons tezaam
Om ons dan weer te scheiden
Als schonken zij ons vuur
En hielden gloed terug

Ja, zelfs wanneer gebaar
En ogen-glinstering
Honger en druk van het lijf
Bewust zijn en gewild

Blijven wij vreemdelingen
Voor God en voor elkaar.

[p. 31]

 

Gij zijt een droom, een verre droom

 

Nooit komt gij dichterbij

 

Van mij gaat uit een koele stroom

 

Gedachten naar Uw zij

 

 

 

Ik wil U denken duizendmaal

 

Steeds weer ontglipt gij mij

 

Uw beeld is als een oud verhaal

 

Ongrijpbaar, vaag.... voorbij.

 

 

 

Onbezorgd

 

Ten leven hangend

 

Tot offers bereid

 

Ben ik verzonken

 

In poel-diepe dronken-

 

schap......

 

Zekerheid.

 

 

 

Aan niemand bescheid

 

gevend

 

geen willen

 

gewend

 

beloop ik de straten

 

waar ieder langs rent.

Meisjes zitten voor hun huizen
Gezichtjes spits als schuwe muizen
Dromend van wat komen moet
De nu nog stille stem van het bloed.

Voor hen heen dreunt af en aan
't modern verkeer langs grijze baan
Achter hen in 't bouwvallig krot
Krijst ene stem: ik sla je rot.

Meisjes voor je grauwe huisjes
Met gezichtjes als van muisjes
Wat is dat toch voor bot verdriet
Dat je rillen doet als riet?