Logo DBNL
Sociaal en cultureel rapport 1974 (1974)

Sociaal en cultureel rapport 1974

(1974)– Sociaal en cultureel rapport 1974–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende

Hoofdstuk 11 Vrije tijd, sport en recreatie1.



illustratie

§1 Algemeen

De afgelopen honderd jaar hebben een sterke groei van de vrije tijd der beroepsbevolking te zien gegeven. Neemt men de meerderjarige mannelijke nijverheidsarbeider als maatstaf, dan spiegelt deze ontwikkeling zich af in het gemiddeld aantal werkuren per week en per werkdag, zowel als in het gemiddeld aantal vakantie- en feestdagen per jaar.

 

Voor de bevolking als geheel geldt deze toename van de vrije tijd ook, zij het dat hier de laatste jaren ook enkele tegenstromen te constateren vallen. Zo is het aantal werkende gehuwde vrouwen gestegen van ca. 170 000 in 1960 tot 483 000 in 1971; exclusief echtgenoten die meewerken in het bedrijf van de man wordt dit 108 000 resp. 385 000. Ook al is veel van deze arbeid part-time (± de helft van de in loondienst werkende gehuwde vrouwen), de cumulatie van arbeid buitenshuis en huishoudelijk werk gaat veelal ten koste van de vrije tijd.

Er valt de laatste jaren een tweede ontwikkeling te constateren die doet vermoeden dat de vermindering der werktijd van de beroepsbevolking niet in haar totaliteit ten goede komt aan de vrije tijd. Bedoeld is hier het groeiende woon-werk-verkeer dat de gemiddelde reistijd van woning naar werk en omgekeerd doet stijgen. Deze ontwikkeling is te demonstreren aan het forensisme: het aantal personen dat buiten de woongemeente werkt, is tussen 1960 en 1971 toegenomen van 1 108 000 tot 1 897 000 (d.i. van 27 tot ruim 40% der beroepsbevolking). De huidige situatie is weergegeven in tabel 11.2.

 

Vrije tijd op zichzelf is niet meer dan een raam, een reservoir van mogelijkheden, dat pas concrete vorm krijgt door de wijze waarop deze besteed wordt. Wat doen de Nederlanders in hun vrije tijd? 1974 gaf het beeld te zien dat in tabel 11.3 is weergegeven.

§2 Vakanties

Met de toename van het aantal vakantiedagen steeg ook het aantal personen dat zijn vakanties elders dan thuis doorbracht. In de periode tussen 1 oktober 1971 en 30 september 1972 ging 49,3% van de Nederlandse bevolking één of meerdere malen

Tabel 11.1 Geschatte gemiddelde aantallen werkuren en vakantie- en feestdagen van volwassen mannelijke nijverheidsarbeiders, 1870-1969.
gemiddeld aantal werkuren1
jaar per week per dag maandag t/m vrijdag gemiddeld aantal vakantieen feestdagen per jaar2
1870 70 12 7
1910 60 10,5 8
1922 48 8,5 9
1950 48 8,5 17,5
1959 48 8,5 19
1960 47,8 8,5 21
1961 46,7 8,7 20
1962 45,6 8,9 20
1963 44,9 9 20
1964 44,8 9 20,5
1965 44,8 9 21
1966 44,8 9 21
1967 44,6 8,9 21
1968 44,1 8,8 21
1969 43,7 8,75 22
  Bron: C.B.S. Sociale Maandstatistiek, november 1969, p. 532.

Tabel 11.2 Reistijden woning - werk naar beroep en naar grootte woonplaats in absolute aantallen.
werkt op reistijd in minuten
groep woonadres <15 15-30 30-60 >60 totaal
bedrijfshoofden/directeur; zelfstandigen; beoefenaren van hogere vrije beroepen 89 79 28 12 8 216
zelfstandige boeren en tuinders 77 28 3 1 - 109
hogere employés 3 55 47 12 7 124
middelbare employés 12 241 177 76 22 528
lagere employés 13 230 166 61 17 487
arbeiders 23 377 270 145 42 857
medewerkende gezinsleden/onbekend 18 34 3 1 3 57
totaal 235 1 044 694 306 99 2 378

Vervolg Tabel 11.2 Reistijden woning - werk naar beroep en naar grootte woonplaats in procenten.
werkt op reistijd in minuten
groep woonadres <15 15-30 30-60 >60 totaal
bedrijfshoofden/directeur; zelfstandigen; beoefenaren van hogere vrije beroepen 40 37 13 6 4 100
zelfstandige boeren en tuinders 71 25 3 1 - 100
hogere employés 2 45 38 9 6 100
middelbare employés 2 46 33 15 4 100
lagere employés 3 47 34 13 3 100
arbeiders 3 44 31 17 5 100
medewerkende gezinsleden/onbekend 32 58 5 - 5 100
totaal 10 43 30 13 4 100
gemeentegrootte in absolute aantallen  
< 5 000 36 68 37 24 7 182
5 000- 10 000 36 124 94 50 13 317
10 000- 20 000 70 202 95 66 23 456
20 000- 24 000 9 60 35 20 5 129
24 000- 50 000 31 203 112 40 15 401
50 000-100 000 20 149 97 27 16 309
100 000-500 000 18 158 106 30 11 323
Amsterdam; Rotterdam; Den Haag 15 80 108 49 9 261
totaal 235 1 044 694 306 99 2 378
gemeentegrootte in procenten  
< 5 000 20 37 26 13 4 100
5 000- 10 000 11 39 30 16 4 100
10 000- 20 000 15 45 21 14 5 100
20 000- 24 000 7 46 27 16 4 100
24 000- 50 000 8 51 27 10 4 100
50 000-100 000 8 47 31 9 5 100
100 000-500 000 6 49 33 9 3 100
Amsterdam; Rotterdam; Den Haag 6 31 42 18 3 100
totaal 10 43 30 13 4 100
  Bron: L.S.S. 1974  

met vakantie. In 1966 was dit nog maar 40,8%.2 Hierbij zijn dan niet degenen gerekend die hun vakantie bij familie of kennissen doorbrachten, noch ook zij die minder dan ‘5 dagen met tenminste 4 opeenvolgende overnachtingen buiten de eigen woning voor recreatieve doeleinden’ doorbrachten.

In de periode 1969/1970 liepen de vakantiebestedingen voor zomer- en wintervakanties tezamen op tot ƒ 342,- per vakantieganger.

Niet alle mensen gaan echter op vakantie: hoe lager het inkomen, hoe minder men met vakantie gaat. Naarmate het inkomen toeneemt, stijgt ook het aantal tweede en

Tabel 11.3 Enige vrijetijdsactiviteiten van Nederlanders van 18 jaar en ouder, 1974 in procenten.
vaak soms zelden of nooit geen antwoord totaal
bezoek aan sportwedstrijden 14,4 17,3 67,9 0,4 100
zwemmen 11,5 27,0 60,9 0,6 100
beoefenen van andere watersport 3,3 6,0 89,9 0,8 100
beoefenen van andere sport 16,5 10,8 71,9 0,8 100
denksport (bridgen, dammen, schaken) 8,4 18,0 72,8 0,8 100
bezoek aan concert, opera, toneel, cabaret en ballet 4,5 22,7 72,2 0,6 100
filmbezoek 5,4 28,8 65,2 0,6 100
beoefenen van muziek, zang dans, toneel, filmen, fotograferen 13,4 16,7 69,2 0,7 100
activiteiten als schilderen, weven, tekenen, knutselen, handwerken e.d. 24,4 21,8 53,1 0,7 100
andere hobbies als verzamelen, fokken van dieren, kweken van planten, sleutelen aan auto's, motoren enz. 21,5 17,2 60,7 0,6 100
spel, spelen, spelletjes 24,9 37,6 36,9 0,6 100
activiteiten in de openlucht als wandelen, fietsen, hengelen, zonnebaden, picknicken 43,7 34,3 22,0 0 100
bezoek aan clubs, sociëteiten 9,8 12,5 77,0 0,7 100
bezoek aan dans-, disco-avonden, cafés 7,4 15,4 76,3 0,9 100
radio luisteren 52,2 33,9 13,7 0,2 100
luisteren naar pick-up of bandrecorder 35,9 30,8 32,8 0,5 100
lezen (kranten, tijdschriften, boeken) 75,0 17,6 7,2 0,2 100
t.v. kijken 59,7 31,8 8,2 0,3 100
  Bron: L.S.S. 1974.  

Tabel 11.4 Aantal personen dat wel/niet met vakantie ging (1.10.1969 - 30.9.1970) behorende tot gezinnen.
gezinnen van aantal personen in miljoenen waarvan niet met vakantie gemiddeld aantal vakanties per vakantieganger
landbouwers 0,6 83,3% 1,18
vrije beroepen 0,2 27,8% 1,50
overige bedrijfshoofden 1,0 46,6% 1,22
employés, ambtenaren 4,4 36,9% 1,29
handarbeiders 4,3 63,2% 1,12
personen zonder beroep 0,4 42,7% 1,36
gepensioneerden 1,9 74,2% 1,26
totaal 12,8 54,1% 1,24
  Bron: C.B.S. Onderzoek naar vakanties en uitgaan 1970.

derde vakanties dat men in een jaar neemt. Overeenkomstige bevindingen gelden voor het opleidingsniveau: hoe hoger dit is, hoe meer men met vakantie gaat; van degenen met alleen basisonderwijs ging 29,9%; van degenen met hoger onderwijs ging 78,7% met vakantie.

Tabel 11.4 laat zien dat het wel of niet met vakantie gaan ook sterk per beroepsgroep verschilt.

De reden waarom men niet met vakantie was gegaan, óók niet bij familie of kennissen, blijkt voor 20% van financiële aard te zijn geweest, terwijl 21% opgaf geen behoefte aan vakantie te hebben.

De woonplaats blijkt verder van belang: naarmate men in een meer stedelijk milieu woont, neemt de vakantieparticipatie toe en dat geldt ook voor tweede en derde vakanties.

Belangrijk daarnaast is ook de z.g. ‘verblijfsrecreatie van korte duur’, d.w.z. de korte verblijven waarin maximaal 3 overnachtingen vallen en die overwegend in het weekend plaatsvinden.3

Gedurende de periode 28 april-21 september 1970 maakte 46,1% van de Nederlandse bevolking een uitstapje van recreatieve aard met daarin 1, 2 of 3 overnachtingen buiten de eigen woning. De recreant maakte gemiddeld 3 uitstapjes.

Ook voor de korte verblijven geldt dat ze door de verschillende categorieën van de bevolking niet gelijkelijk worden genoten. In enkele opzichten zijn overeenkomsten met de langere vakanties op te merken; het zijn ook hier de lagere inkomensgroepen die weinig en de hogere inkomensgroepen die veel aan deze typische weekend-recreatie deelnemen: mensen wier woonplaats in een verstedelijkt milieu gelegen is (en vooral de bewoners der drie grootste steden springen er uit) beoefenen deze vorm van recreatie veel, bewoners van het platteland weinig.

§3 Sport

Van de omvang van de sportactiviteiten in Nederland is een beeld te krijgen o.m. aan de hand van het bezoek aan sportwedstrijden, het aantal leden van sportverenigingen en de actieve sportbeoefening. In 1974 blijkt 14,4% van de Nederlandse bevolking van 18 jaar en ouder ‘vaak’, 17,3% ‘soms’ en 67,9% ‘zelden of nooit’ sportwedstrijden te bezoeken. Mannen bezoeken in het algemeen vaker dan vrouwen sportwedstrijden en met een stijging van de leeftijd loopt het bezoek terug. Van de Nederlandse

bevolking van 18 jaar en ouder was in 1974 20% lid van een sportvereniging, in 1963 was dit nog slechts 12%. Een markante groei derhalve die ook al te constateren valt in de periode tussen 1955-1956 en 1963.4

De actieve sportbeoefening mag zich evenzeer in een grote populariteit verheugen: 75% van de bevolking van 15-50 jaar doet op een of andere manier actief iets aan sport.5 25% voldoet echter maar aan criteria als: sportbeoefening ook buiten de vakantieperiode, met een bepaalde minimumfrequentie en/of uit prestatie-overwegingen, persoonlijke inzet en/of in wedstrijdverband, of volgens geldige spelregels. De overigen - zij zijn wel ‘gelegenheidssporters’ genoemd - beoefenen de sport op veel incidenteler en minder bindende wijze. Deze laatste categorie, waarvan de sportieve activiteiten voor een groot deel samenvallen met wat

Tabel 11.5 Netto overheidsuitgaven voor sport.
in miljoenen guldens per hoofd van de bevolking in guldens in % van net nationaal inkomen netto marktprijzen in % van de netto overheidsuitgaven voor cultuur en recreatie
1950 3,9 0,38 0 11
1955 27,2 2,56 0,1 24
1960 40,8 3,54 0,1 22
1965 128,6 10,38 0,2 24
1967 178,4 14,09 0,2 25
1968 198,9 15,71 0,2 24
1969 278,7 21,78 0,3 26
1970 386,4 29,82 0,4 30
1971 403,8 30,78 0,3 28
  Bron: C.B.S. Statistiek van de uitgaven der overheid voor cultuur en recreatie 1970/1971.

Tabel 11.6 Sportaccommodaties in 1963 en 1970.
1963 1970
absoluut per 100 000 inwoners absoluut per 100 000 inwoners
velden en banen totaal 8 729 72 13 136 101
w.o. voetbalvelden 4 543 38 6 293 49
gymnastiekzalen en sportzalen 3 991 33 5 556 43
specifieke sporthallen   147 1,1
zweminrichtingen 470 3,9 689 5,3
  Bron: C.B.S. Sportaccommodatie 1 januari 1970.

als ‘sportieve recreatie’ te boek staat, beoefent de sport voornamelijk buiten verenigingsverband.

In dit licht bezien is toe te juichen dat de regering het voornemen heeft uitgesproken aan de sportieve recreatie extra aandacht te schenken.6

Evenals bij het bezoeken van sportuitvoeringen het geval was, zijn het ook bij de actieve sportbeoefening vooral de jongeren die bijna alle takken van sport meer beoefenen dan de anderen. Sportbeoefening vindt ook meer plaats door degenen met een hoge dan door degenen met een lage opleiding.

De ontwikkeling van het overheidsbeleid ten aanzien van de sport weerspiegelt zich

Tabel 11.7 Aanwezigheid sportaccommodaties (1970) en gebruik sportaccommodaties (1974) per provincie.
openluchtaccommodaties, velden en banen gymnastieklokalen en sportzalen
gebruik per 100 ondervraagden van 18 jaar en ouder gebruik per 100 ondervraagden van 18 jaar en ouder
aanwezigheid per 100 000 inwoners vaak zelden of nooit aanwezigheid per 100 000 inwoners vaak zelden of nooit
Groningen 59 10 79 53 4 84
Friesland 59 10 80 60 7 86
Drenthe 74 11 81 56 8 84
Overijssel 55 13 76 39 6 84
Gelderland 54 13 77 40 10 81
Utrecht 40 13 79 42 12 81
Noord-Holland 40 15 75 46 10 81
Zuid-Holland 36 11 78 40 8 83
Zeeland 58 8 78 56 6 84
Noord-Brabant 57 14 75 38 11 79
Limburg 59 13 76 41 7 83
  openluchtbaden   overdekte zwembaden  
Groningen 7,8 7 65 1,3 2 86
Friesland 5,5 11 73 0,8 3 91
Drenthe 10,6 12 65 1,7 7 74
Overijssel 5,5 12 61 1,2 6 81
Gelderland 4,9 13 61 1,4 6 79
Utrecht 3,8 13 62 1,6 7 77
Noord-Holland 3,0 8 66 1,1 7 75
Zuid-Holland 2,6 9 70 1,1 7 77
Zeeland 6,8 5 81 1,0 4 88
Noord-Brabant 3,8 10 61 0,8 7 80
Limburg 3,5 12 63 1,7 9 74
  Bron: C.B.S. Sportaccommodatie 1 januari 1970. L.S.S. 1974.  

Tabel 11.8 Gebruik overdekte sportaccommodatie (gymnastieklokalen, sportzalen, sporthallen, andere hallen/zalen niet primair voor sport, clubgebouwen) 1970.
oppervlakte per 1 000 inwoners bezoekers per 1m2 gebruiksoppervlak gedurende één enquêteweek uren in procenten voor nietsportieve activiteiten van totaal aantal gebruiksuren
Groningen 152,41 0,34 9
Friesland 132,17 0,29 7
Drenthe 149,28 0,38 13
Overijssel 103,45 0,24 14
Gelderland 102,22 0,26 15
Utrecht 97,88 0,24 20
Noord-Holland 94,02 0,25 22
Zuid-Holland 98,76 0,26 35
Zeeland 104,15 0,27 6
Noord-Brabant 98,71 0,27 14
Limburg 98,47 0,25 7
Nederland 103,73 0,27 17
  Naar: C.B.S. Mededelingen no. 11, 16 april 1972.  

Tabel 11.9 Enkele vormen van openluchtrecreatie naar netto-jaarinkomen van het huishouden in procenten.
gebruik stadsparken
Inkomen totaal absoluut vaak soms zelden of nooit
minder dan 8 000 209 4 20 76
8 000 - 11 000 416 9 18 73
11 000 - 15 000 796 7 25 68
15 000 - 18 000 698 9 25 66
18 000 - 24 000 872 10 29 61
24 000 - 35 000 636 8 28 64
35 000 of meer 337 7 25 68
  Bron: L.S.S. 1974.  

in de netto-overheidsuitgaven op dit terrein. Er is sinds 1950 van een duidelijke groei sprake zoals tabel 11.5 laat zien.

Een van de belangrijkste beleidsinstrumenten van de overheid op het gebied van de sport is de steun aan de oprichting van ruimtelijke voorzieningen ten behoeve van de sport, sportaccommodaties. Tabel 11.6 geeft een overzicht van de stand van zaken in 1970 en trekt een vergelijking met het jaar 1963. Een duidelijke stijging is te constateren.

De ontwikkelingen in de afgelopen 10 à 15 jaar laten zich als volgt samenvatten: de actieve sportbeoefening is toegenomen, het bezoek aan sportuitvoeringen afgenomen, terwijl het verenigingslidmaatschap een spectaculaire groei heeft vertoond. Voor wat het overheidsbeleid betreft, valt op te merken dat de uitgaven

gaandeweg zijn gestegen, absoluut maar ook uitgedrukt in procenten van het nationale inkomen; de infrastructuur van sportaccommodaties heeft een aanzienlijke uitbreiding ondergaan.

De spreiding van de sportaccommodaties van Nederland vertoont een zeer onevenwichtig beeld: voor openluchtaccommodaties van 74 (Drenthe) tot 36 (Zuid-Holland) per 100 000 inwoners, voor gymnastieklokalen en sportzalen van 60 (Friesland) tot 38 (Noord-Brabant), voor openluchtbaden van 10,6 (Drenthe) tot 2,6 (Zuid-Holland), en voor overdekte zwembaden van 1,7 (alweer Drenthe) tot 0,8 (Noord-Brabant). De uitrusting van de 11 provincies met een indicatie van het gebruik is in tabel 11.7 weergegeven.

Van belang is uiteraard om vast te stellen of in de provincies waar relatief veel accommodaties aanwezig zijn het gebruik ervan ook nog hoog is, of dat integendeel een verzadigingspunt is bereikt, zodat het gebruik niet verder stijgt. Hier is in feite de vraag aan de orde of in die provincies het grote aantal voorzieningen boven de vraag uitstijgt of niet.

De gegevens in tabel 11.7 laten zo'n uitspraak niet toe, maar die van 11.8 schijnen er niet op te duiden dat in de goed voorziene provincies een verzadigingspunt is overschreden: de bezetting van de accommodaties in die provincies is niet lager.

§4 Openluchtrecreatie

Openluchtrecreatie en meer in het bijzonder ‘dagtochten recreatieve aard’ zijn zo'n algemeen verschijnsel geworden dat men in 1970 kon vaststellen dat in de zomer van dat jaar meer dan 95% van de Nederlanders zo'n tocht ondernomen had. Het gaat

gebruik attractiepunten als dierentuinen, recreatieparken, vogelparken, miniatuur gebruik natuurgebieden zoals strand, bos, heide, meren e.d.
vaak soms zelden of nooit vaak soms zelden of nooit
1 17 82 17 29 54
2 26 72 20 32 48
3 36 61 32 42 26
5 46 49 44 39 17
7 47 46 46 38 16
5 50 45 50 38 12
5 38 57 50 39 11

hier om tochten van meer dan vier uur7. Sluit men de bezoeken naar familie en kennissen uit, dan is dit percentage nog altijd hoger dan 90. Zij die geen dagtochten maakten en die dus een minderheid vormen, zijn vooral oude mensen en derhalve ook vaak gepensioneerden en mensen met lage inkomens (A.O.W.). In ca. 60% van die gevallen maakte men geen dagtocht omdat men ‘zeer oud, gehandicapt, hulpbehoevend of dement’ was. In 1963 constateerde men dat ‘...de lagere milieus zowel in de recreatiegebieden die binnen, als die buiten de woonkernen gelegen zijn, ondervertegenwoordigd zijn.’ De natuur blijkt dus een grotere aantrekkingskracht uit te oefenen op de hogere sociale milieus en in feite is dus juist de openluchtrecreatie,

de massale vorm van vrijetijdsbesteding, (nog) niet geheel {problem}‘gedemocratiseerd8. Deze situatie bestaat ook in 1974 voor een gedeelte nog.

Onderscheidt men een categorie Nederlanders, in hoofdstuk 16 van dit rapport als ‘laaggeklasseerden’ aangeduid en gekenmerkt door een opleiding die zich tot de lagere school heeft beperkt en een arbeidersberoep, dan blijkt deze categorie vergeleken met de overige Nederlanders zich minder in de openlucht te recreëren. Ook als men de gezinsinkomens als toetssteen neemt, blijkt de in 1963 geconstateerde tendens nog op enkele punten aanwezig. De tabellen 11.9 en 11.10 geven hier uitsluitsel over.

Het beleid op het terrein van de openluchtrecreatie stelt zich expliciet ten doel zoveel mogelijk mensen te bereiken en wil bijzondere aandacht schenken aan degenen die met tekorten in hun natuurlijk milieu te kampen hebben. Het is erop gericht een breed spectrum van recreatie-activiteiten te waarborgen. In deze zin zal een voorzieningenbeleid worden gevoerd. Niet alleen een grote verscheidenheid in de aard van voorzieningen is daarbij het doel. Het streven is deze voorzieningen binnen het bereik van zoveel mogelijk mensen te brengen. Dit door te stimuleren dat, voor zover noodzakelijk, recreatievoorzieningen in de directe omgeving tot stand komen. Specifieke aandacht zal worden gegeven aan die groepen en personen in de samenleving, die om welke reden dan ook, zijn achtergebleven, niet op gelijke wijze deelhebben aan de vrijetijdscultuur{problem}’9.

Tabel 11.10 Enkele vormen van openluchtrecreatie naar ‘laaggeklasseerdheid’ in procenten.
laaggeklasseerden overigen
gebruik stadsparken  
vaak 6 8
soms 23 26
zelden of nooit 71 66
gebruik attractiepunten als dierentuin enz.  
vaak 2 5
soms 39 38
zelden of nooit 59 57
gebruik natuurgebieden als strand, bos etc.  
vaak 32 40
soms 41 37
zelden of nooit 27 23
activiteiten buiten als wandelen, fietsen etc.  
vaak 42 44
soms 33 34
zelden of nooit 25 22
totaal respondenten 1 230 3 577
  Bron: L.S.S. 1974.

In dit licht moet ook worden gezien het beleidsvoornemen voor de komende jaren om hoge voorrang toe te kennen aan de aanleg van voorzieningen in de directe nabijheid van woonkernen. Men hoopt hiermee de toegankelijkheid te vergroten en tevens de recreatiedruk, die zich anders wellicht op kwetsbare natuurgebieden zou richten, op deze wijze deels naar de nabijheid van woonkernen te verplaatsen. De mate waarin zo'n beleid er in zou slagen een grotere democratisering van de openluchtrecreatie te bewerkstelligen, is afhankelijk van de invloed die afstand en kosten van vervoer hebben op de participatie van die groepen die tot nog toe afzijdig zijn gebleven.

Kenmerkend voor het nieuwe meerjarenplan is een visie die er van uitgaat dat tekorten op andere terreinen van welzijn deels gecompenseerd kunnen worden door voorzieningen op het gebied van de openluchtrecreatie.

‘Aandacht zal worden gegeven zowel aan recreatie in de bestaande woonomgeving, alsmede aan nieuwbouw. In het beleid zal voorrang gegeven moeten worden aan voorzieningen in buurten, wijken en stadsdelen waar de grootste tekorten in het welzijn te vinden zijn’.10 In principe wordt hiermee het beleid op het gebied van de openluchtrecreatie ingepast in een meer algemene welzijnsstrategie.

De snelle ontwikkelingen van het beleid in de afgelopen 14 jaar vinden hun weerslag in de bedragen van de betreffende posten op de Rijksbegroting (tabel 11.11).

Tabel 11.11 Uitgaven Ministerie van CRM voor de openluchtrecreatie in duizenden guldens.
totaal waarvan voor aankoop gronden
1960 600 -
1961 1 500 -
1962 2 250 -
1963 3 750 -
1964 6 000 -
1965 9 000 -
1966 18 000 -
1967 18 000 5 570
1968 28 700 1 430
1969 31 500 -
1970 43 730 6 000
1971 46 500 6 000
1972 48 300 5 000
1973 49 000 5 000
1974 53 000 5 000
  Bron: Ministerie van CRM Openluchtrecreatie 1975/1979. Meerjarenplan voor het rijksbeleid op het gebied van de openluchtrecreatie.


Vorige Volgende

Over het gehele werk

datums