Sic. Jaargang 8

[p. 47]

Nachtvoorstelling

Wat is het dat zo hevig in hem geurt?
Er hing al jaren iets van in de lucht,
maar zo? Alsof hij een in-rotte vrucht
omklemt, zijn handen zijn erdoor verkleurd.

Waarom ontwaakt hij niet? Hij ligt verscheurd
te wachten tot een tikken, geeuw of zucht
een einde maakt aan deze wrede klucht.
Is er geen mens die leven in hem speurt?

Een orgel speelt. Hij kan zich niet bewegen,
zijn leden voelen aan als loden staven.
Een donker meisje van een jaar of negen
legt bloemen op zijn borst als laatste gave.
Vier mannen, zwart als raven in de regen,
dragen een deksel aan... Wordt hij begraven?

* Eugène Pafort