Sic. Jaargang 8

[p. 18]

Op een houten bank

Op een houten bank aan de Waalkade
zitten we in de avond met ons tweeën,
Ik staar op de overkant
en jij op beneeën.

Het was ons idee om te gaan zitten;
het is jouw idee om op te staan.

Een leger van woorden houdt zich koest;
mijn ogen staren verloren en woest.

Zachte jongen uit dit rivierenland, o zwijgzame Brabander;
De aardappelen groeien in je neus
en je draagt boerenzweet in je kleren.
In praten over de liefde ben je niet schrander.

De witte gevlekte maan lacht ons toe.
Op de rivier keert het tij.

De vloed van woorden houdt zich koest;
Mijn ogen staren verloren en woest.

(Ik wil weten waarom je zwijgt.)

* Mike Baal