Sic. Jaargang 8

[p. 17]

Verblijven

De luchtlandschappen,
de bergen van wolken, met daartussen
kloven waar nevel hangt

of: De hoek van de zolder, waar achter kisten en dozen
licht schijnt van onder de pannen
dat niemand ooit ziet;
de balk in de kampeerboerderij
waar je de laatste dag nog vlug
een schelpje verstopt

Gouden horizonsteden
waar de avondzon groot is als een flat,
stille parkeerplaatsen met gras tussen de stenen
die je alleen betreden mag
met je vertrek voorop in je gedachten

Onplaatsen zijn het:
ze blijven ongebleven,
hun wonen is niet het onze.

Je zou er een tent willen zetten,
maar hun nacht kent geen slapen;
een graf, maar hun dood geen sterven.

* Jan Zwart