Sic. Jaargang 6

[p. 11]

Het Heilige Spel
* Ethel Portnoy

Schaken: het heilige spel. Met welk recht? Wat is er zo geweldig aan schaken dat het tot een geheiligde status is verheven, dat erover gepraat wordt in de kranten, en zelfs op televisie? Het is me een raadsel. Schaken moet wel het saaiste spel ter wereld zijn. Het enige aardige eraan zijn de stukken. Die verschaffen soms nog werk aan vormgevers en beeldhouwers. Wat het spel betreft dat met die stukken gespeeld wordt, dat kan men net zo goed aan computers overlaten. En een spel dat zich door computers laat spelen, is het niet waard door mij gespeeld te worden.

De rubrieken in de kranten die gewijd zijn aan de zetten in een of ander

[p. 12]

[p. 13]

stom schaakspel - wat een verspilling van ruimte. Net zo erg als het afdrukken van breipatronen. Aan de andere kant begrijp ik wel waarom er rubrieken over bridge bestaan. Bij bridge heb je ten minste aan elke kant twee mensen; een psychologische factor speelt mee bij het achterhalen wat je partner van plan is.

Maar schaken? Waarom zetten we niet twee computers tegenover elkaar, en laten we hen het onderling uitmaken?

Ik weet dat niemand mijn voorstel om schaak af te schaffen zal steunen. Het spel heeft veel te veel aanzien in onze maatschappij. Mijn vraag is: waarom? Wat is er zo geweldig aan schaken? Zien hoe de ene kerel bewijst dat zijn brein meer op een computer lijkt dan dat van zijn tegenstander? Nou en? Begrijp me niet verkeerd: ik houd van gezelschapsspelletjes, zo nu en dan, op een kille avond voor het haardvuur. Ik houd van dammen; dat is snel. En ik houd van spelletjes met dobbelstenen. Een goede worp laat je weten dat je een lieveling van het lot bent. Maar om te zitten peinzen over een schaakzet - wat een verspilling van tijd, goede tijd waarin men kan leven. Geen wonder dat vrouwen niet om schaak geven; het leven is te kort, en zij zijn veel te pragmatisch om hun kostbare tijd te verspillen. Vanuit het standpunt van een vrouw kan er maar één goed ding over schaken gezegd worden: terwijl ze schaken, zijn tenminste twee mannen op de wereld niet bezig andere streken uit te halen.