Sic. Jaargang 3

[p. 62]

tom van deel
Het subject zelf

Ik ken een man, ik zeg niet wie,
die altijd als hij loopt op straat
het oor naar binnen houdt gericht,
omdat daar zachtjes wordt gepraat.

Hij luistert niet naar claxontoeten,
naar kwebbels in het ochtendlicht,
hij mijdt de herrie van het groeten,
geen glimlach rimpelt zijn gezicht.

Hij is de ingekeerd geborene
met aandacht voor wat wordt verbeeld,
zijn werklijkheid is ingespeeld
op buiten niet, op tussen d'oren.

In stilte typt hij mooie boeken
gestoord slechts door zijn harteklop,
zijn stem is altijd ver te zoeken,
veroorzaakt door de orenprop.

Wie zou er hem niet willen zijn,
verdiept in wat wordt overstemd
door radio, tv en trein,
in wat tussen de oren klemt.
5-12-1983