|
| |
| |
| |
Alices Amerika
didi de paris!
1.
Vorige nacht zag ik de zweefteef - drie meter boven de grond, konstant in een toestand van lichtvoetigheid en levitatie...
Ik zei dat ik haar een zwarte roos zou brengen.
Zij brengt mij steeds van mijn stuk. In haar onschuld laat ze mij steevast moederziel alleen achter, als een sleutelkind, een wees van mijn verlangens, overgeleverd aan het knagen van verre onbestemde gevoelens. Zo is het althans de laatste tijd... Vroeger woonde ze naast mij. Ze was kleurloos, even grijs als de buurt, een opeenstapeling van cliché's, en van niets op de hoogte - niet om over naar huis te schrijven.
Ik zocht het altijd heel ver en heel laat in de stad. Als ik mij - meestal 's ochtends - in bed liet vallen, raakte ze niet eens mijn kouwe kleren.
Zij lag er ook niet wakker van, ik kon haar horen ademen tot in mijn slaapkamer.
Nu hoort ze bij de jet-set, voor mij veel te hoog gegrepen.
Of ze al wat meer ideeën heeft weet ik niet, maar keer op keer bezorgt ze mij een goeie inval.
| |
2.
Soms maken telefoontjes mij wijzer. Na een kort maar inter-continentaal telefoontje, heb ik besloten de grote plas over te steken - zo het bier was, ik dronk mij tot ginds!
Ik heb het hier allemaal op een (beduimeld) bierviltje. Volgens schema zweeft de teef deze week boven Amerika - ze krijgt haar bloem!
Zoals telefonisch afgesproken zal ik van de gelegenheid gebruik maken een tijdje door te brengen bij Alice, just a friend of mine. Die heeft al zo vaak gevraagd of ik eens een keertje komen wil.
En ik dacht zo bij mezelf: twee vliegen in één klap.
- Als ik maar niet vergeet de zweefteef op te zoeken!
| |
| |
| |
3.
Een doordrijver, dat ben ik. Thuis kijk ik t.v., in het vliegtuig films.
Geen wolkje aan de lucht. Grote pakken watten glijden mij voorbij, worden geluidloos opgeslokt door een enorme stofzuiger - toeristen laten zoveel achter. Met touwtjes moeizaam opgehouden, hangen her en der in het zwerk zilveren sterren en gouden zonnen, geknipt uit glanspapier.
Ik kan mijn ogen niet geloven. Ik ben op weg naar Wonderland! De nieuwe wereld, een oude droom van mij. De roots van de televisie, katalysator van mijn depressies. Mijn teksten zal ik er schrijven terwijl ik teevee kijk. Ik zal mijn ogen er goed de kost geven.
Nu het vliegtuig boven de wolken hangt, zwemt mijn cursor door mijn zee van tijd.
Zie ginds komt de stoomboot! Ik rook mij te pletter. In de lucht ben ik zeer klein.
Als men mij straks nog maar terugvinden zal tussen mijn bagage.
Het doet mijn hartje sneller slaan. Land van melk en honing! Het is de eerste keer dat ik buiten de deur kom, de eerste keer sinds de drooglegging dat er weer eens iemand uit mijn familie voet aan wal zal zetten. Dat mag niet ongemerkt voorbij gaan.
Amerika, home of the brave! Als ik er maar geen moeilijkheden heb aan de grens. Ik heb er een aanleg voor. Ik ben de eerste schrijver met een barcode op z'n smoel. Als ik straks maar niet vergeet uit te stappen in - verdomme, wat was de naam ook al weer?
| |
4.
We need more brains, lees ik nog voor het vliegtuig goed en wel tot stilstand gekomen is. Ik zoek het op in mijn woordenboek. Vind het niet.
Mijn blik valt op neonletters: Didi de Paris!
Ik ben een gelukkig man, sluit mijn ogen.
Alles verloopt rimpelloos. Ik weet niet hoe laat het precies is. Vroeg of laat lopen zelfs digitale uurwerken achterop.
‘Back in the U.S.S.R.’ loeit mijn walkman keihard While my guitar gently weeps. Ik, de onkreukbare, wring mij tussen de prohibitieagenten door. Ze bekijken mij alsof ze me ergens van kennen.
.45, pine apple en tommygum, mijn bagage is O.K. Ik mag doorlopen.
Vals en uit de maat murmel ik wat mee met mijn walkman. Elke bastoon slaat mijn trommelvliezen aan, drumt op mijn hersenpan.
I'll come running to tie your shoe, zing ik de dame aan de kassa toe. We dansen. De nationale muziekkapel duikt op en speelt stars & stripes & jet lag. En wij dansen. Oh lotta shaking going on!
Daarna neem ik de literaire prijzen in ontvangst, weet de krijsende fans - hoofdzakelijk hobby-soxers - te ontwijken en duik in een klaarstaande limousine. This country is great!!!!!!!!!!!!!
| |
| |
| |
5.
Amerika is een fascinerend land. De mensen drinken er Cola en kijken t.v.
In Amerika weet men op alles goede raad. De straten hebben nummers omdat er onvoldoende mensen zijn die in aanmerking komen om hun naam aan een straat te geven. Er zijn natuurlijk uitzonderingen. Mickey Mouse Avenue bij voorbeeld. Of het Reaganstraatje, een doodlopend goor steegje. Terwijl er bij ons voldoende interessante mensen rondlopen om de straten mee te plaveien - zouden ze eindelijk eens moeten doen.
Amerika is een land zoals elk ander. De hamburgers smaken er net eender en de mensen zijn er even slim.
In Amerika is er niks dat stranger is dan paradise.
Ik ben een slechte gids, leef altijd met mijn hoofd in de wolken. Situaties, namen, gezichten of landen, ik herinner mij nooit iets. Ga zelfs eens een kijkje nemen.
| |
6.
Suivez le guide! Het achtste wereldwonder staat hier voor mij!
Ik hoor haar stem. Vrouwen met een sterk buitenlands accent zijn hier erg in trek, ontzettend sexy.
Alice is zoals ik ze mij altijd voorstel: stevig kastanjebruin haar, volle wenkbrauwen en rijpe lippen - een frissere versie van Jacqueline, Kennedy natuurlijk.
Dag en nacht mijn zonnetje! Steeds gekleed volgens de laatste mode. Vandaag sueden schoentjes idem rokje dito jasje, en zo'n strikje in d'er haar. Alles in dezelfde kleur: zwart.
| |
7.
Heel het universum op z'n zondags... Een waar pandemonium, een waaier van emoties, een schouwspel van woeste schoonheid, al mijn zinnen paragraaf na paragraaf prikkelend. Echte schoonheid draagt steeds een element van verschrikking in zich...
Ik ontwaak aan de rand van het heelal en meen dat de hemel in brand staat. Een neon visioen in panoramische visie: vuurrood en zwanger van allerlei tinten grijs, blauw en oranje is de lucht boven het stadje - herinnert aan Gejaagd door de Wind.
Heel dit stadje op zondag een spookstad, een groot decor. Zelf heb ik er weinig van genoten, ik lag nog in bed. Hier zowel als thuis beleef ik de mooiste dagen van mijn leven 's nachts.
Ik klaag niet, Alice. Tegen de avond opstaan heeft ontelbare voordelen. Slechts één keer medicamenten moeten nemen, geen afwas, ik noem er maar enkele.
Beneden in het salon doe ik het licht aan. De buren denken dat ik mij klaar maak om al te gaan slapen - ik mag gezien worden!
Ik ben gezien. Baxters Cola, liters vloeistof naast het bed en in mijn keel. De
| |
| |
cocktails van vannacht aanlengen en mijn hersens opnieuw irrigeren, een dagtaak. Oh ja, en dan moet ik ook nog eten.
Schatje, breng mij te eten en doe de gordijnen al maar weer dicht. Het was de moeite niet ze open te doen. Het doek valt over deze dag. Een poppenkast, heel even open en snel weer dicht.
Ik heilig steeds de dag des heren, alles gebeurt vandaag in bed.
Ik ken mijn Pappenheimers wel!
Gisteravond speelde ik Bukowski - ik moest er mij niet voor schmincken. Voor de rest van de dag doe ik het op z'n Frans. Ik blijf liggen in haar boudoir en ik speel Proust. Die lag ook heel de dag in z'n nest, in zijn boekjes gebeurt er ook niks, en zijn verhaaltjes raakten ook maar niet af. Hij liet alles door zijn meid doen - misschien schreef ze ook zijn boeken.
Nu niet zeuren, dirty old man!
Dat was gisteren. Vanavond, mijn liefje, dan zitten mijn hersens al wat meer in plooi, dan ruisen mijn longen al wat minder, en dan spelen wij Jan Cremer, of Marquis de Sade.
| |
8.
Het is wééral zo ver: mijn kater heeft vanmorgen gejongd! Een kater behandelt men best zoals jonge katjes: verzuipen.
I took a walk down on Budweiser Boulevard.
Het begon in een bar, een louche bar. De hele avond had ik braafjes geteeveed. Ik zou nog even sigaretten... Uitgerekend op het moment dat ik voorbij de zaak stapte hoorde ik Tom Waits raspen: ‘I drink you under the table’.
Dat neem ik van niemand, broekventje!
Zwaaideuren zwiepten. De vloer kraakte onder mijn laarzen. De piano zweeg, hoertjes vluchtten naar boven, aan de goktafel legde men de kaarten neer - omgedraaid.
De spanning en de rook waren om te snijden. Alsof ik heel mijn leven niets anders gedaan had, liep ik op de toog toe, legde mijn bruine deukhoed op de tapkast en fluisterde.
Even later was de stemming uitgelaten. In de donkere keet klonk applaus. Er kwam weer leven in de brouwerij. Zelfs de oudste stamgasten hadden dit truukje nooit gezien: ik kon het volgende rondje het voorgaande doen voorafgaan!
Pistoolschoten, vreugdevuren! Er werd verbroederd. Together we stand, divided we fall - we fell together.
De bartender, ja die met zijn gemene smoel, kon de bestellingen nauwelijks bijhouden. Hij en mijn portefeuille leverden een uitputtingsslag. De baas schreef met dubbel krijt en sprak met dubbele tong - dat laatste was in jaren niet meer gebeurd. Het duurde even voor ik het begreep: hij vroeg of ik als variétéartiest in drankzaken deed. Ik zei kortweg dat het mijn weerwraak om de drooglegging was.
En nog wat later stroomden de glazen en mijn hart over, en de ogen van het meisje
| |
| |
aan het andere uiteinde van de bar liet een overdosis Alice zien.
We talked a little and drank a lot... En de mens zuipt om niet alleen te zijn en om achteraf gezelschap te hebben van de kater.
Ach, liefje, het is niet altijd nodig zo hardvochtig tegen katers op te treden. Er zijn andere katten te geselen. Tom & Jerry bij voorbeeld. Katers zijn je beste vrienden! Tijdens de eerste uren van de kater worden de katjes duchtig geknepen - soms op openbare plaatsen. MIAUW! Uhuhhhhhh, yep. Koele katerdagen! En ik vraag jou: mij kopje krauuuuuuuuuuuuw.
| |
9.
Uren kan ik hier blijven staan.
Vanaan het raam, dat niet open kan, kijk ik naar beneden, de duizelingwekkende diepte in. Ik peil mijn hoogtevrees, ben apetrots omdat ik eindelijk mijn vliegangst overwonnen heb, in een door mij gekaapt vliegtuig. En straks eet ik donuts Chez Kafka.
In breedhoek speuren mijn ogen het grootstad-panorama af. Ik wil er zeker van zijn dat King Kong nergens op de gebouwen klautert. Met een schoonheid in het vuistje, de mijne bij voorbeeld.
Niets te zien buiten, alleen Batman en Robin. Beneden mij ligt breed uitgewaaierd, zachtjes ademend en eeuwig claxonnerend Koyaanisqatsi.
Op en langs het brede Central Boulevard zie ik de Dinky Toys rijden en de mieren elkaar vertrappelen - straks komt de grote miereneter!
Ik wou dat die stip daar op het voetpad Alice was, maar Alice woont hier niet meer. Vanmorgen ontwaakte ik met keelpijn en zonder haar.
Er hangt een vreemde magie over de stad. Hier bij het raam staan is als een transcendale meditatie, totdat ik vol angst merk dat een vreemde zuigkracht zich van mij meester maakt.
Dan ga ik nu maar naar de koelkast. Het is ontstellend hoe snel ik een blikje Cola kan leegdrinken, in minder dan één teug, nog sneller dan bier.
Telkens ik wil nadenken moet ik Cola drinken, Coca Cola.
| |
10.
GENOEG GEDROOMD! Twee drie keer word ik tussen de ribben geschopt. Misschien is het al veel langer bezig. Om pijn te voelen ben ik nog niet wakker genoeg. Het wil maar niet klaren. In mijn hoofd zoemt alles zoals de lichtbakken boven de tapkast.
Dat ik vannacht tegen de fleurige Wurlitzer en tussen de bloempotten gevallen ben, dat er een geronnen korst in mijn haren plakt, en dat mijn bovenlip en linkeroog gezwollen zijn, dat alles gaat er nu bij mij nog niet in.
Een stem die nog niet van plan is op te houden lijkt van buiten te komen. Welke taal spreekt hij? Waar ben ik? Waarom moet hij zo doordrammen? Spijtig dat ik geen geld meer vind om in de juke-box te steken.
Ik hoest de sigarettenrook uit mijn longen. Ik protesteer niet, zeg niets, kan niets
| |
| |
zeggen. Mijn tong is hardleers, mijn keel schraapt mijn adem. Geduldig aanhoor ik de smeekbede of ik nu eens in godsnaam verdwijnen wil.
Geloofd zij Jezus Christus, mijn handen zullen weer heel de dag beven tot ik iets te schrijven gevonden heb.
De man in kwestie dweilt verder, vervolgt zijn exposé, tegeltje per tegeltje, niets wordt over het hoofd gezien. Ik laat bekoelen. In mijn achterhoofd pijn en het zaligmakend besef dat men de dag beter begint, en eindigt, met een pilsje dan met een gebedje.
Ik herinner me mijn naam, ga even pissen, en neem dan plaats op een kruk aan de bar. Tevergeefs, mijn geld is op.
| |
11.
Mijn schorre vraag wanneer A. terugkomt werkt op de witte ober in als een rooie lap op een stier. Verbazend hoe snel sommige mensen hun geduld kwijt raken. Gewoon omdat ik tegen de tapkast gezeken heb, een beetje gekotst heb, en nu een vraagje stel. Sommige mensen beminnen hun naaste hoegenaamd met.
Net als ik zit te denken dat ik het nog ver zal schoppen, gromt de man dat het werkelijk tijd wordt dat ik eens met mijn twee voeten op de grond blijf staan, en dat ik vooral moet leren met mijn handen van Alice haar borsten te blijven. Dat ik nu maar moet opstappen, zegt hij en neemt mij bij de kraag - ik sta er niet bij stil - tilt mij op en plaatst me buiten op de stoep.
De glazen deur knalt dicht en trilt nog even na. ‘Gesloten wegens jaarlijks verlof’ lees ik op het kartonnen bordje dat nijdig opgehangen wordt.
Ik hoor hem nog zeggen dat Alice vanmorgen vroeg vertrokken is, zij heeft het vliegtuig genomen, naar Amerika.
Naar Amerika? fluister ik ongelovig in mezelf starend.
| |
12.
In afwachting dat de alcohol in mijn lichaam een trage dood sterft, zal ik eerlijk zijn en mijn tanden poetsen...
Het is een ordinaire kroeg recht tegenover de kerk, te louche om dorpscafé te zijn. Vroeger toen er nog respectabele zaakvoerders in zaten heette het ‘café de vollen bak’. En voor die tijd heette het gewoon ‘café onder den toren’.
Sedert enige tijd veranderde het weer eens van naam. Het etablissement draagt voortaan de naam Alice's Amerika, en het wordt gerund door een beeldschone gerante...
In het echte Amerika, vanop de televisie, daar ben ik nooit geweest. En ik zal er ook nooit komen. Zelfs als men details zoals mijn bruine huidskleur, mijn politieke opvattingen en het feit dat ik artiest ben, buiten beschouwing laat, dan nog zie ik de kans dat ik ooit het beloofde land betreden zal een duikvlucht nemen.
No way to go! Ik mag er dan misschien geen AIDS binnensmokkelen, dan toch wel op zijn minst hondsdolheid. Perioden van verregaande stiltes...
Ik ben te bang om de grote oversteek te wagen. Het water is er te diep en de vliegtuigen vliegen te hoog.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd