Sic. Jaargang 3

[p. 36]

Twee prentbriefkaarten 1972
hella s. haasse

I
Pompei

Hoog onkruid in de huizen van Pompei
De lucht bewolkt, Vesuvius onzichtbaar
Een geur van thijm en bittere oleander,
en stilte in Menanders atrium

Hoe was de smaak van het verkoolde brood?
Tweeduizend jaar - een korte voorsprong, vrienden,
vuilgrijze poppen van je laatste slaap,
gebed in lava, tussen daagse scherven

Zinloos is vlucht; de distel duurt het langst
Ook mijn brood gruis, mijn liefde puin. En zeer nabij,
ontwaakt al, een vulkaan. Het regent as

[p. 37]

II
Paestum

Ik zie de witte paarden van de zee
driftig schuimbekkend landwaarts dringen
Bergen en dalen rollen voor hen uit,
tuimelend groen, onstuimig violet,
en loodrecht op het strand springen fonteinen:
voorboden van de god en zijn geweld

De spiegels krimpen langzaam van het zand
Dan sproeit opnieuw de vloed van glooiing blank
De paarden steigeren aan de horizon

Ik wacht niet meer, Poseidon zal niet komen
Hij heeft zijn dode stad voorgoed verlaten
Daar zijn de golven vertikaal versteend:
geribde zuilen tussen gras en brem
IJl waaien heeft de branding overstemd

Verdwaalde schelpen, leeggeschud. Ik hoor
het ruisen in hun ronding aan mijn oor,
de adem van de tijd die ik verloor