Sic. Jaargang 2

[p. 44]

No fukkie fukkie
donald olie

Daan en Gerrit waren van dezelfde lichting en gedurende het grootste gedeelte van hun diensttijd lagen ze in dezelfde legerplaats, waar ze te werk gesteld waren in de officiersmess. Aanvankelijk mocht Gerrit Daan niet zo. Daan was een pezige, donkere jongen, zeer brutaal en gehaaid. Hij bezat een grote vaardigheid in het ritselen van allerlei voordeeltjes, zoals het verkrijgen van extra verlofdagen en andersoortige gunsten. Daarnaast was hij altijd in de weer met onduidelijke handeltjes. Praktisch alles wat de jongens op de kamer begeerden, kon hij regelen, om het even of het nu drank, horloges of pornografie betrof; Daan wist eraan te komen.

Gerrit was het tegendeel. Fors, rossig en zo onschuldig als een kleuter van drie.

Na enige tijd, nadat ze wat meer met elkaar te maken kregen, raakten ze evenwel bevriend. Ze legden een biljartje in de kantine, en als Daan dat zo geregeld had, liepen ze samen wacht. Soms leenden ze geld van elkaar en geraakten daar vervolgens beiden weer dronken van.

Vrij geregeld bezochten ze een café in het nabijgelegen dorp. Om zich vol te laten lopen maar, ook om meiden te versieren. Gerrit was daar door zijn onbeholpen gedrag overigens nog nooit in geslaagd, maar Daan had daarmee een geduchte reputatie opgebouwd. Minstens de helft van de vrouwelijke bezoekers was door hem al eens gewipt in toilet of garderobe. Op zeker moment leidde dat tot een grote vechtpartij met verbitterde autochtonen, die het niet langer aan konden zich dat ‘hun’ vrouwen bezoedeld werden. Daan moest flinke klappen incasseren en het was alleen aan het kordate optreden van de boomlange Gerrit te danken dat ie weer levend naar buiten kwam. Geruime tijd meden ze de gelegenheid, maar toen Daans oog weer tot de gebruikelijke proporties geslonken was en naar hij hoopte de gemoederen weer wat bedaard, bezochten ze het café weer. En terwijl de stamgasten door Daan wat milder gestemd werden door het uitdelen van drankjes, regelde hij intussen uit erkentelijkheid voor Gerrits hulp van de vorige keer, een meisje voor hem. Volkomen onbaatzuchtig bleek die aktie nou ook weer niet, aangezien Daan aan het eind van de avond van Gerrit, die oorspronkelijk automonteur was, verlangde dat deze de volgende dag zijn oog liet gaan over de oude, lichtelijk

[p. 45]

amechtige Ford Capri, die Daan kort tevoren op de kop had getikt.

Toen ze afzwaaiden, spraken ze af elkaar nog eens op te zoeken. Maar omdat Amsterdam en Doetinchem nogal een eindje uit elkaar liggen kwam daar vooralsnog weinig van terecht. Tot Gerrit na ongeveer een jaar opbelde en aankondigde dat ie langs wilde komen omdat ie die week toch voor z'n werk in de hoofdstad moest zijn. En zo kwam Gerrit op een vrijdag naar Amsterdam. Ze aten ergens wat en de rest van de avond brachten ze door bij Daan en keken naar videootjes en kletsten over hun diensttijd. Tegen elven, toen de fles Doetinchemse jenever al lang op was, en midden in de zoveelste Tiroler pretporno gaf Gerrit ineens te kennen dat ie potdomme wel eens naar de hoeren wou. Hij was nu toch in Amsterdam, of niet soms?!

Daan, onderhand ook wat gruizig geraakt door die Tiroler avonturen bleek daar onmiddellijk voor te porren. Jassen werden aangeschoten en weg waren ze. Op een gracht konden ze de Capri van Daan kwijt. Omdat het voor Gerrit de eerste keer was, wilde ie zich eerste wat moed indrinken.

Daarom dronken ze in een café een paar biertjes, alvorens op pad te gaan.

Bij elke hoer die ze passeerden gaf Daan uitgebreid commentaar en sommige knikten hem daarbij zo vriendelijk toe, dat Gerrit hem vroeg of ie ze soms ergens van kende. Iedere steeg en gracht deden ze verschillende malen aan en Gerrit kwam ogen tekort. Ze doorkruisten minstens drie keer het hele gebied voordat ze uiteindelijk weer bij de auto belandden. Het duizelde Gerrit. Er waren er zoveel, hij kon gewoon geen keus maken.

‘Wat wil je nou man,’ riep Daan geërgerd, ‘je kunt ze niet allemaal nemen. Tenminste niet vanavond.’

Gerrit begon al wat moeilijk te kijken, tot zijn oog ineens viel op een meisje, dat nota bene recht tegenover de auto zat. Knap en donker.

‘Hé Daan, dat lijkt me wel iets!’ en hij wees naar het raam waar ze zat.

Daan draaide zich om en allang blij dat zijn vriend wat gevonden had, antwoordde hij: ‘nou, wat let je, ga vragen wat het kost!’ Maar toen begon Gerrit een beetje terug te krabbelen. ‘Ach ga jij nou eerst. Jij bent hier toch een beetje bekend?’

Daan werd pissig. ‘Zeg boerelul, jij moest toch zo nodig naar de hoeren, wat zullen we nou beleven?!’

‘Ja nou ja...’

‘Nee, jij gaat eerst en dan ik,’ gebood Daan.

Gerrit slikte een keer diep, rechtte zijn rug en liep naar het raam.

‘Wat kost het?’ riep ie zo hard, dat menige hoerenloper opkeek. Het meisje kwam uit haar stoel en opende de deur. ‘Fifty guilders nude.’

‘Wie?’ vroeg Gerrit. ‘Oh ja, fifty gulden. Nou, dat is dan wel allright,’ besloot hij en stapte naar binnen. ‘Geinig kamertje eigenlijk,’ bedacht ie, terwijl hij om zich heen keek. Allemaal leuke souvenirs en zo. Helemaal niet ongezellig, alleen bloedwarm!

‘Could you pay first? vroeg de vrouw, die staand opeens een stuk kleiner bleek

[p. 46]

dan dat hij gedacht had.

‘O ja, tuurlijk,’ sprak hij en gaf haar het geld dat ie al die tijd in z'n hand geklemd had.

‘Where joe frum,’ informeerde hij.

‘Austria.’

‘O ja, Australië, yes, yes, very warm there. Not as in Holland. How long can I stay eigenlijk?’ kwam hij nu ter zake.

‘About ten minutes.’

‘Jezus, ten minuts; dat is maar tien minuten,’ berekende hij snel, dan moest ie godgloeiende wel voortmaken. In recordtempo schoot ie uit z'n kleren, op z'n sokken na, die hij nou eenmaal altijd aanhield in bed. Eenmaal uitgekleed moest hij enorm pissen, maar waar ie ook keek, nergens zag ie iets dat op een toilet leek. ‘O, you can do it in the sink’, sprak het meisje, dat wel zag wat er aan de hand was.

Het gootsteentje bleek echter nogal ondiep, zodat het water royaal tegen z'n buik en op het zeil spetterde. ‘Zeker twee minuten,’ bedacht hij somber.

De vrouw, die al die tijd op het bed lag te wachten, gebood hem op een handdoekje, dat er niet echt fris uitzag. Ze kwam half over hem heen hangen, trok een condoom over zijn lid en begon er woest aan te sjorren. Toen pas rook Gerrit dat ze knoflook gegeten had. Hij ging bijna over z'n nek van de walm die ze uitstootte en in combinatie met drank was het er de oorzaak van dat ie met geen mogelijkheid een erectie kon krijgen.

‘Have you been drinking’? vroeg ze streng.

‘No no, not rielie. Zwei bier, no more,’ sprak Gerrit met afgewend gelaat.

Ze zuchtte nadrukkelijk en ging weer verder. Gerrit probeerde intussen met gesloten ogen, enorm geconcentreerd aan allerlei geile zaken te denken. En zowaar, ineens kreeg ie een halve erectie. De vrouw stopte en stelde voor aan nu eindelijk met neuken aan te vangen. Maar dat was natuurlijk niet bij de prijs inbegrepen; dat kostte nog eens vijfentwintig gulden extra, dàt snapte ie wel! Gerrit snapte er onderhand helemaal niks meer van, maar omdat hij geen nee durfde te zeggen, stond ie op en viste een geeltje uit z'n broek.

Nadat ie betaald had en weer op bed lag, was de erectie vrijwel verdwenen en zo het leek de knoflookstank verhevigd.

‘How do you think we can make love?’ zei de vrouw verwijtend.

‘Uh, I do no,’ antwoordde hij.

Ze begon weer te sjorren, wat op het laatst voornamelijk pijn deed. Als een soort laatste hulpmiddel werd een hevig lawaaimakende vibrator uit een la gevist en tegen Gerrits weigerachtige geslacht gedrukt. Hij werd er een beetje bang van.

‘Maybe we bedder stop,’ piepte hij, ‘the ten minuts are over.’

Ze zette het apparaat uit en haalde haar schouders op.

‘O.k., maybe you've worked too hard, maybe you're tired.’

‘Yes yes, muts too hard,’ haastte Gerrit zich te zeggen. Hij stond op van het bed en zocht z'n kleren bij elkaar. Tegen de vrouw, die ook weer een paar lap-

[p. 47]

pen ombond zei hij: ‘no no, let de kloos out. My frend kums efter mie, hie rielie good.’ Vervolgens inspecteerde hij z'n kleren en stapte de deur uit.

Bij de auto aangekomen bonsde hij op het dak en schreeuwde: ‘Hé Daan, ik heb dat wijf helemaal sufgenaaid met die paal van me. Kom op, jij bent, ik heb gezegd dat je eraan kwam.’

Hij trok het portier open en zag een lijkbleke Daan, die trillend achter het stuur zat.

‘Ik ga niet meer,’ sprak deze kleintjes.

‘Ga niet meer, wat ben jij voor een vriend?!’ riep Gerrit en begon aan hem te trekken.

‘Niet doen,’ jammerde Daan.

‘Hoezo, wat is er dan?!’

‘Jezus, heb je dan helemaal niks gehoord?!’

‘Gehoord, hoe bedoel je?’ vroeg Gerrit verbaasd.

‘Nou, jij was amper binnen of er brak een gigantische steekpartij uit. Hier, vlak voor de auto.’ Daan nam een nerveuze trek van zijn sigaret.

‘Twee kerels beginnen zomaar te vechten en inenen steekt die ene die andere overhoop. Zomaar, psjoet!! Nou die ging gelijk gestrekt, moet je rekenen.’ Gerrit zat met open mond naar hem te luisteren.

Daan vervolgde: ‘Nou, allemaal mensen eromheen, politie erbij. Die ene wou 'm peren, maar die konden ze nog net grijpen. En die andere werd met een laken over z'n kop de ambulance ingedragen.

‘Nou, dan weet je het wel,’ besloot hij z'n relaas met heen vies gezicht.

‘Tuurlijk,’ sprak Gerrit, dat is allemaal heel beroerd voor je en het zal allemaal wel zo wezen, maar afspraak is afspraak. Bij mij tenminste wel. Jij zou meteen na mij komen. En daarbij, voor dat wijfie is het ook niet leuk,’ vervolgde hij, ‘die zit nou voor Jan Lul op jou te wachten. Kijk daar staat ze!’ Gerrit wees naar het raam waar ze verscheen.

‘Ach Daan, kom op nou, doe niet zo lullig!’

Nee hoor, ik prakkiseer er niet over. Onmogelijk!’

‘No fukkie fukkie,’ schreeuwde Gerrit met z'n hoofd door de autoruit, ‘frend no good’.