Sic. Jaargang 1

[p. 24]

Poëzie
frederik willem hagenaar

Ontwaring

Jouw huidig masker
sprak met
reeds lang vervlogen
talen.
Het koren glansde
in jouw haar.

Door de dunne huid
van je lippen
brak de kleur
van het menselijk
vlees, zachtjes
zingend, rossig
fluitend.

Zinnelijk

kringelde de rook
van sigaretten,
in grafiek gezet
door invallende
zonnestralen

Ik verbrak
het scherm van rook,
schudde
jouw lokken van me af
en-
Zullen we? vroeg jij.

[p. 25]

Participation mystique

In woest geweld kwamen wij bijeen.
Het mooiste wat een mens ooit zag,
waren jouw verwilderde, tedere ogen,
die verhaalden van het ritueel begeren.

Wij maken geschiedenis, schrijven
de geschiedenis van het begeren.

Mijn masker viel in stukken op de grond.
Begeren...

er vielen gaten in het gesteente
van het kijken en roepen.
Wolken bracht ik ten val
en ik liet ze weer gaan.
Verkondig mijn begeren overal,
zo gebood ik de wolken.
Ik wil met donder
en bliksem spreken, ik wil
de aarde, het gesteente,
doen huiveren van begeerte.