De zeven wijze mannen van Rome

Het tweede exempel van de keizerin

Er was een keizer die een dierentuin had met een gevaarlijke beer, die zo wreed en slecht was dat hij iedereen doodde die door de tuin ging. De keizer was hierover zeer treurig en liet door heel zijn rijk verkondigen dat degene die de beer zou doden zijn enige dochter tot vrouw zou krijgen en bovendien na zijn dood zijn rijk zou erven. Nadat dit overal was verkondigd, werd er niemand gevonden die het durfde te wagen, behalve een schaapherder. Die dacht bij zichzelf: als ik de beer mocht doden, dan zou ik niet alleen roem verkrijgen, maar het zou mijn hele familie verheffen. Hij nam een stok in zijn hand en ging de tuin binnen. De beer zag hem en kwam op hem af, waarop de herder in een boom klom. De beer begon te bijten en aan de boom te knagen waardoor de herder vreesde dat deze om zou vallen. In de boom hing een overdaad aan vruchten. De herder plukte ze en wierp ze de beer toe, net zo lang tot de beer verzadigd was en ging rusten. Toen de herder merkte dat de beer sliep, klom hij stilletjes naar beneden en kriebelde de beer zachtjes met een hand, terwijl hij zich met de andere hand aan de boom vasthield. Nu de herder wist dat de beer diep sliep, trok hij zijn mes en stak de beer dood. Hij nam de dochter van de keizer tot vrouw en werd na de dood van de keizer zelf keizer.

[p. 24]

Na afloop van het verhaal zei de keizerin: ‘Hebt u goed begrepen wat ik u gezegd heb?’

‘Zeker.’

‘Deze sterke beer staat voor u, die door niemand in kracht of wijsheid overtroffen wordt. De herder met zijn stok is uw vermaledijde zoon die met de stok van zijn wijsheid u meent te kunnen bedriegen. Hij is zoals de herder, die met zijn gekriebel eerst vriendelijk was voor de beer en hem liet slapen om hem daarna dood te slaan. De meesters van uw zoon doen net zo: met hun valse woorden praten ze u naar de mond en vleien ze u, zodat uw zoon u kan doodslaan om vervolgens zelf te regeren.’

‘Ze mogen me niet bedriegen zoals de herder de beer. Mijn zoon zal vandaag nog opgehangen worden.’

‘Als u dat doet, handelt u wijs.’

De keizer gebood opnieuw dat men zijn zoon voor de vierschaar moest brengen. Toen dit gebeurde, kwam de tweede meester, die de koning groette zoals ook de eerste meester gedaan had: ‘O, heer keizer, als u uw zoon doodt vanwege de woorden van uw vrouw, dan zal het u slechter vergaan dan de ridder die vanwege de woorden van zijn vrouw zonder reden werd terechtgesteld.’

‘Zeg me, goede meester, hoe dat verliep.’

‘Dat vertel ik niet, tenzij u belooft uw zoon niet te doden voor ik het verteld heb. En als het exempel u niet afbrengt van uw voornemen uw zoon te doden, doe dan wat u wenst.’

De keizer gelastte zijn zoon terug te laten halen van de vierschaar, en de meester begon zijn verhaal te vertellen.