Schriftuerlicke liedekens met noch sommighe lofsangen ende ghebeden
(1595)–Anoniem Schriftuerlicke liedekens met noch sommighe lofsangen ende ghebeden–
AuteursrechtvrijNa de wijse: In s'Meys beginnen, met blijden sinnen.
BEwaert Ga naar margenootamy Heere
Tot elcken keere
In uwer liefden tot alder stont
Wilt doch vermeeren // u weghen leeren
Ons die met sonden zijn doorwont
Maect my Heer door u goetheyt ghesont.
VVant ick vol sonden
Nu ben ghebonden
Mijn moeder heeft Ga naar margenootbmy daer in ghebaert
Tot allen stonden // hoort mijn vermonden
Ben ick metter brooscher natueren beswaert
En hebbe d'een quaet op d'ander vergaert.
Want wy ons leven
Hebben ghegheven
Tot sonden Ga naar margenootcen overtredinghe swaer
Heere verheven // wilt nu vergheven
Ons misdaden barmhertighe Vaer
Maect nu u goetheyt Ga naar margenootdaen ons openbaer.
Wy zijn verladen
Met ons misdaden
En denct doch Heere ons boosheyt niet
Want wy vol quaden // dits om ghenaden
Bidden wy, Heere ons doch aensiet
En gedenct doch niet Ga naar margenootewatter is geschiet.
VVie mach staen blijven
Naer Davids schrijven
En ghy met ons int Ga naar margenootfoordeel wilt gaen
Wy snoo katijven // met siel en lijden
Souden int eewich vyer moeten braen
O Heere wilt ons in ghenaden ontfaen.
VVilt doch nu spanen
Naer Ga naar margenootgSchrifts vermanen
Dat oude leven seer boos en quaet
| |
[Folio 42r]
| |
Beweent met tranen // en wilt niet wanen
God sal vergheven al u misdaet
Want hy is doch selve ons Advocaet.
VVilt niet verflouwen
Maer vast betrouwen
Op Christum onse Ga naar margenoothvoorsprake goet
Die ons van rouwen // en swaer benouwen
Verlost heeft door zijn liefde soet
Met dat wtstorten van zijn roode bloet.
Coemt al ghemeene
Die legt in weene
Beswaert Ga naar margenootimet groote packen nu
Want hy alleene // voor groot en cleene
Zijn bloet gestort heeft met grooten gru
Voor onse sonden, dat segghe ick u.
Heere ghepresen
Ghy wilt ghenesen
Al ons cranckheden in corter tijt
Hierom by desen // also wy lesen
Roept Ga naar margenootkghy alle die beladen zijt
En maect ons van al onse sonden quijt.
VVie soude nu treuren
Als sy van veuren
Weten dat onse sonden zijn betaelt
Onse humeuren // en swaer doleuren
Heeft God door zijn lijden Ga naar margenootlafghehaelt
Dus siet dat ghy hen te dancken niet en faelt.
Laet doch niet lijen
Eenighe tijen
Christum te dancken van zijn liefde groot
Want hy quam lijen // Ga naar margenootmom ons bevrijen
Van Duyvel, Sonde, Helle, ende Doot
En verlost al tsamen wter noot.
Lof al te Ga naar margenootngader
Ende den Vader
En segt hem lof en danck tot alder tijt
Hy is de Ga naar margenootoader // en ons berader
Die zijnen Sone ghebenedijt
Voor ons allen Ga naar margenootq ghesonden heeft inden strijt.
|
|