Schriftuerlicke liedekens met noch sommighe lofsangen ende ghebeden
(1595)–Anoniem Schriftuerlicke liedekens met noch sommighe lofsangen ende ghebeden– Auteursrechtvrij
[Folio 16r]
| |
Na de wijse: Rijck God wie sal ick claghen.
ACh Ga naar margenootaGod aenhoort ons claghen,
V cuddekens nu by staet,
Diemen nu siet verjaghen
Wt Antwerpen door nijdighen haet,
Van Bels gheslachte seer koene,
Die Pharao zijn versaemt,
Om u hoopken te niet te doene,
V Heere maecktse doch Ga naar margenootbbeschaemt.
Want ghy door u ghenade
V Ghemeynte hier hebt gheplant,
Beschermtse vroech ende spade
Wy betrouwen op u, o God valliant,
Dat ghy niet en sult ghehinghen,
Al lijdt Ga naar margenootcu cleyn hoopken verdriet,
Dat zijt te niete sullen bringhen,
Want ghy haren raet aensiet.
Wy bekennen, o God verheven,
Dat onse sonden die schulden zijn
Dat wy dus worden verdreven,
V Heere wilt u Ga naar margenootdaenschijn
Van onse sonden keeren
V ghenade ons aenschout
Vwen lof sullen wy vermeeren,
Hoe seere wy worden benout.
Sterckt ons met uwen Gheeste,
Op dat wy tot alder tijt,
Teghen de Ga naar margenooteBabylonische beeste
Vromelick gaen al inden strijt:
V cracht laet in ons blijcken,
Wy die u hantwerck zijn,
En laet ons gheensins wijcken
Van u edele woort divijn.
V Werck in ons begonnen,
Wilt o Ga naar margenootfHeere volbrenghen wel,
Dat Antichrist mach zijn verwonnen,
Die u hoopken aen doet ghequel:
Wy zijn bereyt, o Heere,
Vwen Naem te belijden hier.
| |
[Folio 16v]
| |
Al ist dat sy ons ledekens teere
Verdrucken Ga naar margenootgdoor sweert end' vyer.
Al heetmen ons te wesen
Oproerders, muytmakers quaet
Om den Naem ws Soons ghepresen
Verdraghen wijt vroech ende laet.
De knecht tot gheenen stonden
Beter dan Ga naar margenoothzijn meester en mach zijn,
O Heere vergheeft hen hare sonden
Ons vervolghers tot elcken termijn.
Noch zijnder die teghen ons spreken,
Segghende met woorden obstinaet,
Dat wy de Ga naar margenootiOverheyt versteken,
Doende teghen des Keysers Mandaet.
Den Ga naar margenootkKeyser willen wy gheven,
So ons Christus doet vermaen,
Dat hem toebehoort in dit leven,
Gods ghebot boven al moet gaen.
Princelick God vol minnen
Onderricht ons al ghemeyn,
Op dat wy moghen verwinnen
Ons vyanden door u woorden reyn.
Wy bidden u alle ghelijcke,
V woort in ons herte prent,
So en sal ons s'werelts practijcke
Niet letten, noch haer torment.
|
|