Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens

[Al dat leeft op der aerden]

Op de wijse: Ick weet een Vrouken wel bereyt
Aen haer staen al mijn sinnen.

Op dat leeft op der aerden,
So wat men met oogen aensiet,
Hoe groot, dat is van waerden niet,
Ten mach mu verblijden,
Voor dat ick come hier boven
Tot die vreugt der saligheyt
daer die Engelen altijt loven
Die hooge Dryevuldigheyt.

Claerder dan duysent sonnen

so blinct daer Gods aenschijn
Wie sout begrijpen connen
Hoe vrolijck dat sy daer sijn,
O alle die Seraphinnen
Sy staen daer blijdelijck,
Ende alle den Cherubinnen,
Sy loven Godt al ghelijck.

Den dagh der saligheyt

Die is daer op ghegaen
met grooter vrolijckheyt
Sal hy daer altijdt staen,
Eeuwelijc sal hy daer dueren
der Enghelen lof ende sangh
daer is geen dagh noch uren
Noch sonnen onderganck.

Die straten sijn vergulden

Die mueren des selfs gelijck
Die torens boven maten
Sijn schoon ende costelijck,
Die poorten alle gader,
Sy zijn van peerlen fijn,
Hoe schoone uyter maten,
So moet die werckman sijn.

David met zijner Harpen,

hy maect daer groot geschal,
Dat Steden ende Dorpen,
Sy moghen hooren al
Hy roert zijn soete snaren
Also hy te doen plach
Och hondert duysent jaren
En schijnt daer maer eenen dagh.

Al in des Hemels throone,

Och Godt, daer niet en waer
Om gheener liefden doene
En wilde ic niet wesen daer,
In den afgront van der hellen
Wilde ick veel liever zijn:
Met Iesum daer versellen,
aenschouwen zijn claer aenschijn

Noch is daer een so schone

Die Hemelsche Coninginne,
Met haren lieven Sone
Regheert sy dat ghesinne
In alle Engelen thooren,
Die Heylighen desghelijck
Daer toe is sy vercooren
dat maeghdeken suyverlijck