Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens

[Och leghdy nu en slaept, met ongheruste sinnen]

Op de wijse: och leghdy nu en slaept, met ongeruste sinnen.

Och leghdy nu en slaept,
met ongheruste sinnen
staet op, ende wert ontwaect,
In Goddelijcker minnen,
En wilt der Weerelt vlien
Tot Gode suldy comen
Leert hem altijdt ontsien,
En gebruyken zijnre bloemen.

Wie doet my daer vermaen

het dunct my vremt om horen
Doet my doch dat verstaen,
Waer toe ick ben ghebooren,
Der weerelt minne heeft my
So over wel becomen
Wt goeder herten vry
So minde ic haer bloemen.

Och Ziele wilt verstaen

Ist dat ghy God wilt kennen
Sijn gratie wilt ontfaen,
Ende hem alleene minnen
hy sal u laten niet
Om u is hy hier ghecomen,
Ende hoeden voor verdriet,
Ende gebruycken sijn bloemen.

O suyver wijngaert-ranck

verciert met schoone druyven
Sijt mijner Zielen dranck
Wt u so mach sy suyghen,
Melck honigh ende wijn
Daer sy by becomen,
Och hooghste medecijn
deylt haer van uwe bloemen.

Mijn alderliefste kint,

Dat ick met herte minne
Gheeft my tot een present
Dij herte ende dijn sinne,
Dijn loon sal wesen goet
Hy sal u wel becomen,
Lijdt gheerne suer en soet,
Ter minnen der hooghster bloemen.

Ick mach wel droeve zijn,

Ende met herten treuren,
Dat ick die gratie dijn,
So langen tijt heb verlooren
Mocht ickse weder ontfaen,
Ick soude tot u comen
Ende nimmermeer van u gaen
Ter minnen der hooghster bloemen.

[p. 103]

 

Och reyne herten fijn

 

Wilt doch u treuren laten,

 

Gaet tot den Medecijn

 

Tot uwer zielen baten

 

Sijn armen sijn ontdaen

 

Ghy sijt hem willecome,

 

Hy wil u gheerne ontfaen,

 

Ende deelen van zijnre bloemen.

 

Ick dancke u menighfout

 

Heere van uwer minnen

 

Ick bekenne mijn schant,

 

In mijnen gront van binnen

 

My beteren wil ick nu

 

Wat my mach overcomen

 

Dat ick altijdt by u

 

Ghebruyckt uwer bloemen.