Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens


[Hoe minlijck is ons des Cruycen boom ontdaen]
Dit Liedeken gaet op de wijse: Hoe lustelijck is ons die coele Mey ghedaen. Hoe minlijck is ons des Cruycen boom ontdaen, Het spruyten geluwe bloemkens aen der Heyden, Soo wie met druck en lijden is bevaen, In Iesus wonden sal hu hen vermeyden. Die Mey die is al by de wegh gheset Op eenen bergh die staet also hooghe, Om dat een yeghelijck soude sonder let Des Cruycen aenschouwen moghen. Nu staen des Meys Tacken uytghespreyt Ende bloeyen schoon, ghelijck die roode roosen So wie zijn zonden hier beschreyt, Onder desen boom sal hy hem verpoosen. Recht opghewassen is dat edel greyn, Ende is gheplant in also diepen dale Die is Maria die suyver Maghet reyn, Van binnen so sterf die fiere nachtegale. Die fiere Nachtegale, des cruycen boom op clam, Hy heeft sijn veerkens so wijt ontloken
[pagina 84]
hy sangh so luyde op die seven nooten hoogh, So dat zijn edel herteken is ghebroken. Nu is die fiere Nachtegael bleven doot, Tot saligheyt van alle mans en vrouwen hy quam in so hooghe, al uyt zijns Vaders schoot Wie hoorde oyt van sulcker trouwen. So wie zijn sinnen ongestadigh zijn, Ende ‘tleven set op aertsche creatueren, Die mercke aen desen Nachtegale fijn, Hoe hy den doot om ons woude besueren.