Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens
(ca. 1625)–Anoniem Schoon suverlijck boeckxken–
Auteursrechtvrijop de wijse: Alst begint.Van liefden comt groot lijden,
Ende onderwijlen groot verdriet
Het minde die Maghet Marie,
| |
[pagina 78]
| |
Den Gods Soon wel ghemint
Sy minde hem seer, sy hadde hem lief,
Als sy hem sagh in lijden,
Sy en conde gherusten niet.
Maria was in lijden,
Sy gingh eenen droeven gangh,
Tot Ierusalem voor die poorte
Die sy ontsloten vant,
Daer sagh sy comen haer hertsen lief
Met eenen Cruyce gheladen
Als een verbannen dief.
Met weenentlijcken ooghen
Dat sy hem aensagh,
O my, sprack sy doe eylacen,
Is dit den droeven dagh,
Die van my is ghepropheteert,
Die mijn hert soude doorsnijden
Dat wreede bitter sweert.
Iesus sprack: O moeder,
Ghegroet so moet ghy zijn,
Dit Cruys dat moet ick dragen,
Ende lijden voor hem de pijn
Dat Adam mijn knecht heeft verdient,
Voor hem so wil ick sterven,
Het was mijn beste vrient.
Nu ben ick hier alleyne,
Een Moeder onghetroost,
Ick sie hem in groot lijden,
Den Gods Sone alderhooghst:
Ick min hem seer, ick heb hem lief,
Mocht ick hem helpen draghen
So en waer mijn lijden niet.
Ghy en zijt daer niet alleyne
Sprack een Enghel uyt den throon,
Ick ben een bode seer wel bekant,
wel edel Maghet schoon,
Mijn Heere heeft my tot u ghesant,
| |
[pagina 79]
| |
Dat ick u soude troosten,
Ick en weet oft ghy hem yet kant.
En soude ick hem niet kennen
Ick kenne hem badt dan ghy:
Ick sagh hem in mijn lijden,
Dies lijdt mijn herte pijn,
Sijn vleesch heeft hy van my ontfaen
Sijn armen sagh ick uytrecken,
Ende aen den Cruyce slaen.
Ick heb hem hooren roepen
Tot zijnen Vader in den throon,
Och willet hen vergheven
Sy en weten niet wat sy doen,
Ontfermt u over den mensche stout
Daer ick den doot om sterven moet,
Al aen des Cruycen hout.
Die Enghelen songhen schoone
Al in den hooghen throone
Die alder-droefste Moeder
Stont onder den Cruycen boom,
Die moordenaer riep ontfermelijck,
O Heere, wilt mijner ghedencken,
Als ghy comt in u rijck.
Iesus verblijde hem seere,
Al in des Moordenaers roep
Hy keerde hem wederomme,
Met eenen sachtmoedighen moet
Hy sprack, o vrient, zijt des wijs
Ghy sult heden wesen,
Met my int Paradijs.
Hy sprack tot zijner Moeder,
Daer hy aen ’t Cruyce hingh,
Met weenentlijcker stemmen
Och Vrouwe, siet hier u kint:
Iohannes lieve Discipel mijn,
Siet de bedroefde Moeder,
Want die bevele ick dy.
| |
[pagina 80]
| |
Sijn leden begonden te beven,
hy was al onghedaen
Die doot street tegen dat leven,
So begonste zijn herte t’ontgaen,
Hy riep Help, O Vader goet,
hoe hebdy my ghelaten
In desen ellendighen schijn.
Och alle creatueren
die Godt gheschapen heeft,
Comt nu tot deser uren,
Met uwen bedroefden Gheest,
helpt ons beclaghen den grooten noot,
Die Hemel ende Aerde gheschapen heeft,
Die hanght hier naeckt en bloot.
Die groote Prince der Heeren,
Iae mede die hemelsche Vorst
Met also heerscher stemmen
Sprack hy, O my dorst
Die soete fonteyne diet al versaet,
Met Edick ende met Galle,
Wert hy terstont ghelaeft.
Die eenighe Soon des Vaders
Iae mede die hooghe Godt
Daer die Enghelsche Scharen voor knielen,
Is nu der Ioden spot,
Sy riepen: cruyst hem, sy maeckten jolijt
Coningh van Israel
ghy zijt vermaledijt.
Sijn ooghen begonsten te weenen,
Die minne bewees haer cracht,
O vader, daer ghy om hebt gesonden
Dat heb ick nu volbracht
Sijn stem was luyde en heesch
Met eenen gheneyghden hoofds
Gaf hy zijnen Gheest.
|
|