Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens

Een Gheestelijck nieu Liedeken,

Op de wijse, Den lustelijcken Mey Christus playsant.

Ghelijc een Tortelduyfken hem versucht
Ende in een ander wout gaet vlieghen,
Mijn ziel is droevigh al sonder vrucht,
‘Tghesichte wil my bedrieghen
Mijn hert dat schept verdriet
Alst dy te rechte besiet,
Dus wilt mijn druck verhooren,
Want veel gheroepen, weynigh uytvercooren.

Ghedenckt wat daer af gheschreven staet

Dat by den wegh is ghevallen,
Die Voghelen des Hemeolsch aten zaet,
‘tTbediedt ons hert vol gallen,
Wanneer ons den vyant quelt
So ist so haest ontstelt,
En ‘tzaet blijft dan verlooren,
Want veel gheroepen, weynigh uytvercooren.

Hoe soet vollet zaet in deser tijdt,

[p. 77]

 

Ende wert so wel ontfanghen,

 

Wanneer men daer op merckt sonder respijt,

 

So en hevet gheen voorganghen,

 

Want het zaet blijft alleen,

 

Want het valt op eenen herden steen,

 

Ende de Sonne gaet het versmooren,

 

Want veel gheroepen weynigh uytvercooren.

 

Noch valt dat zaet, ende valt oock wel

 

In doornen ende in bramen,

 

Want eerment oogst, so vergaet het snel

 

Want het en dient niet te samen,

 

Dese weerelt met haren list,

 

Noyt salighe die heeft ghemist

 

Ten is niet dan Dijstel en Dooren

 

Want veel gheroepen, weynigh uytvercooren.

 

Ghelijck ons die Schriftuere seyt

 

So en zijn wy niet dan asschen,

 

Wel hem Heere, die ghy hebt bereyt,

 

Daer sal dit zaet in wassen,

 

Dus bidt hem groot ende cleyn,

 

Dat hy ons wil bouwen alleyn,

 

So brenght ghy veel vruchten te vooren,

 

want veel gheroepen, weynigh uytvercooren.

 

Prince, die men niet af en sagh gaen,

 

Maria vol aller rouwen,

 

Die u sagh onder den Cruyce staen,

 

Ende sterft voor ons vol trouwen,

 

Wt liefden dit ons bewijst,

 

Ende daer na in glorien verrijst,

 

Bidt hem, hy en sal niet stooren,

 

Want veel gheroepen, weynigh uytvercooren.