Dit is een schoon suverlijck boeckxken, in denwelcken ghy vinden sult veel schoone leysenen, ende gheestelijcke liedekens
(ca. 1625)–Anoniem Schoon suverlijck boeckxken–
AuteursrechtvrijOp de wijse: Te Bruyns-wijck staet een hooghe huys.Hoort toe al te samen, bidt ende waeckt,
Want wy na Gods beelde zijn ghemaeckt.
En wilt op-heffen u ooghen,
Want nu den dagh des Heeren naeckt
Dien druck moeten wy ghedoghen,
Het volck sal teghen malcanderen op-staen,
Die Vader sal sijn Kint af-gaen,
En ’t Kint den Vader versteken
Ghelijck voor die Diluvie elck was belaen
Vol boosheyt en vol ghebreken.
Als die boosheyt menighfout
(Seyde Christus) sal hebben jongh en out,
Die over-handt ghenomen,
Die liefde wort in veel herten cout,
Merckt oft dit niet en is volcomen.
Wat doen wy al om ’t aertsch goet
Dat in de Weerelt verrotten moet,
Oft dat die Motten sullen eten,
Dat ons een dief mach stelen met der spoet
Daer wy Gods liefde mede vergheten.
Christus gingh voor tot in die doodt
Maer helpen wy malcanderen ter noot,
Al hooren wy Christus leden kermen,
| |
[pagina 56]
| |
Daer en is compassie cleyn noch groot
Elck sluyt sijn borse voor den armen.
Noch seyt hy van den hooghsten snel
Tot die meeste toe ist al rebel,
Om deught te doen en wil hem niemant poghen,
Iae Godt seyt, daer en doet niet een wel,
Sy worden al van my gheboghen.
Wat dobbelen, cuysschen, wat overdaet
Wat hovaerdije is nu in elcken sraer,
In spijse, in dranck en oock in cleeren
So uytwendigh dat Volck nu gaet
Men can nau schamel lien uyt die Heeren.
Hoe moghen wy dus sijn verblent
Dat wy Gods liefde so excellenteer
Om d’aertsche saken laten varen
Die ons niet gheven dan torment,
En met die eeuwighe doodt beswaren.
Wat mach den Mensche baten dat,
Hy crijgt (seyt Christus) al sweerelts schat
Als hy sijn ziele laet bederven,
Al waert dat ghy duysent weerelden hadt
Ten helpt niet als ghy moet sterven.
Waer is Antiochus: waer zijn,
Holofernes en Alexander fijn,
Die eens de weerelt al verwonnen?
wat hebben sy daer af op dit termijn
Vercreghen, dan een hant vol Sonnen.
Dus die weerelt, so sint Ian u raet,
Ende alle weereltlijcke saken haet,
Daer leyt niet in dan hovaerdije
Haet ende nijt, en gierigheyt versmaet,
En alle oncuyssche boeverije.
Dus wilt u neerstelijck spoeyen,
Die leden Christi bystant te doen
uyt liefden die hant toe-steken,
Van spijse, van dranc, van cleeder, schoen
Waer af sy zijn in ghebreken.
|
|